ΟΡΘΡΟΣ A΄.

(Σκίτσο: Αλεξία Φιλίππου)

1. ΤΟ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ. Ὅπως καὶ στὸν Ἑσπερινό.

2. ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ. Ὅπως καὶ στὸν Ἑσπερινό.

3. Καταληκτικοὶ ὕμνοι τῆς βασιλικῆς ἀκολουθίας. «Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου...», «Δόξα... Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ ἑκουσίως...», «Καὶ νῦν... Προστασία φοβερὰ καὶ ἀκαταίσχυντε...»), παρεμβάλλεται μία σύντομη Αἴτηση τοῦ ἱερέα, ποὺ καταλήγει μὲ τὴν Τριαδολογικὴ Ἐκφώνηση: «Δόξα τῇ Ἁγίᾳ, καὶ Ὁμοουσίῳ, καὶ Ζωοποιῷ, καὶ Ἀδιαιρέτῳ Τριάδι, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».

4. Ο ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ. Ἡ ὥρα τῆς ἀνάγνωσης τοῦ Ἑξάψαλμου εἶναι ἀπὸ τὶς ἱερότερες τῆς ὀρθρινῆς ἀκολουθίας. Ἔτσι, κατὰ τὴ σωστὴ τυπικὴ τάξη, οἱ πιστοὶ πρέπει, νὰ παρακολουθοῦν τὴν ἀνάγνωσή του ὄρθιοι καὶ μὲ ἀπόλυτη ἡσυχία.

5. Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΠΤΗ (ΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΑ). Ὁ χορὸς ἀπαντᾶ μὲ σύντομα «Κύριε, ἐλέησον» ἐμμελῶς· προσοχὴ στὸ «Ἀντιλαβοῦ... τῇ σῇ χάριτι» ὁ χορὸς ἀπαντάει «Κύριε, ἐλέησον» καὶ ὄχι «Ἀμήν»· ἐπίσης στὸ «Τῆς Παναγίας ἀχράντου...» κακῶς ἔχει συνηθιστεῖ νὰ ψέλνεται τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».

6. ΤΟ ΘΕΟΣ ΚΥΡΙΟΣ. Ἀμέσως μετὰ τὴν Συναπτὴ ψάλλονται ἀντιφωνικὰ καὶ μὲ στίχους τὸ «Θεὸς Κύριος» στὸν ἦχο τοῦ πρώτου ἀπολυτικίου.

(συνεχίζεται)