Επιλύχνιος Ευχαριστία (Φως Ιλαρόν) Β΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Ο επίλογος του ύμνου, απευθυνόμενος, όπως και ο υπόλοιπος ύμνος, προς το Χριστό, δικαιολογεί την πνευματική αυτή αντίδραση των χριστιανών στη θέα του εσπερινού φωτός, γιατί «…Άξιον Σε εν πάσι καιροίς υμνήσθαι φωναίς οσίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς, διό ο κόσμος Σε δοξάζει».

Ειδικότερα στιχηρά τροπάρια, στη χριστιανική εκκλησιαστική υμνολογία, λέγονται οι περικοπές ιερών κειμένων που είναι γραμμένοι σε έμμετρο λόγο ως τροπάρια που ψάλλονται ειδικότερα αμέσως μετά τους ψαλμούς ή παρεμβαλλόμενα αυτών, κατά την ακολουθία του Εσπερινού, λεγόμενα και Απόστιχα, αλλά και κατά την ακολουθία του Όρθρου, τα λεγόμενα Αίνοι, πριν από τη Θεία Λειτουργία.

Τα παρεμβαλλόμενα στιχηρά ακολουθούν κατά κανόνα το μέλος και τον ήχο του πρώτου, που ψάλλεται, χαρακτηριζόμενα έτσι το μεν πρώτο ιδιόμελο στιχηρό τα δε επόμενα προσόμoια στιχηρά.

Απολυτίκια ονομάζονται τα σύντομα εκείνα τροπάρια, που περιέχουν σε περίληψη την υπόθεση (ιστορία) της τελούμενης εορτής. Η ονομασία οφείλεται κατά τους μεν στο ότι αυτά ψάλλονται κανονικά στις απολύσεις των Εσπερινών, κατ΄ άλλους στο ότι υπενθυμίζουν το λόγο του Συμεών «Νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα κλπ.».

Εκτός όμως των Εσπερινών τα απολυτίκια ψάλλονται στην αρχή του Όρθρου και μετά τη Δοξολογία (εκτός των Κυριακών), επίσης και κατά την απόλυση των δεσποτικών λειτουργιών, αντί του «Είδομεν το φως το αληθινόν ...»

Απολυτίκια ψάλλονται επίσης στην λειτουργία μετά το Εισοδικόν. Ποια απολυτίκια ψάλλονται σε κάθε περίπτωση ορίζει το τυπικό της Εκκλησίας.