ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης[1] ΙΣΤ΄.

20η Δεκεμβρίου, 1908. Ἡμέρα, ποὺ παρέδωσε τὸ πνεῦμα του
στὸν Ὕψιστον, τὸν μονίμως Ἠγαπημένον του, τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν

Τὰ θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας σκλαβώνουν τὸν ἄνθρωπο. Κι ὕστερα ὁ σκλαβωμένος παραμένει δυστυχῶς ἀνίσχυρα ἐγκλωβισμένος μέσα στὴν ἁμαρτία καί, ἀντὶ νὰ κλαίῃ καὶ νὰ πονᾷ γιὰ τὸ φοβερό του κατάντημα, φθάνει συχνὰ στὸ σημεῖο νὰ ὑπερηφανεύεται, γιὰ τὰ «κατορθώματα» τῆς ἁμαρτίας του! Καταντᾷ, δηλαδή, στὸ νὰ κομπάζῃ γιὰ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, νιώθει ψευδαίσθησι ἀνακουφίσεως ὅταν εἶναι βουτηγμένος μέσα στὶς ἁμαρτωλές του πράξεις, λὲς καὶ ὠφελεῖται!

(συνεχίζεται)

— * —

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».