Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας
προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου

καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν
ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων»

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

ΜΕΡΟΣ Β΄

Ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ψυχῇ τε καὶ σώματι, ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν
τῆς Ἑνώσεως ᾠαρίου καὶ σπερματοζῳαρίου

Καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ “μικροσκοπικά” ἔμβρυα, συνιστοῦν ἀνθρωπίνας ὑπάρξεις, ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα (ἐμφαντικῶς τὸ ἐπανατονίζομεν) στιγμὴν τῆς συλλήψεώς των!

Αὐτὰ λέγει ξεκάθαρα ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ κατατίθενται σαφῶς εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, αὐτὰ ὁμολογοῦσιν διαχρονικῶς ἅπαντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν διαχρονικὴν διδασκαλίαν ἁπάντων τῶν ὁσίων καὶ ἁγίων, πάλαι τε καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων!

Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ἀκριβῶς, ὅσα ἔλεγε καὶ λέγει ἀείποτε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπέδειξεν μετὰ πάσης βεβαιότητος, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις, καὶ αὐτὴ ταύτη ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα!!!

Ἄρα: Ἐκκλησία καὶ Ἐπιστήμη “συναντῶνται” καὶ πάλιν, καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος, ἐν ἀγαστῇ συμφωνίᾳ!!!

Καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνομεν:

Ἐὰν παρ᾽ ἐλπίδα ἐμφανισθῇ κάποιος “ἄλλος”, οἱοσδήποτε κι ἂν εἶναι ὁ τοιοῦτος “ἄλλος”, διδάσκων ἄλλα, τότε ἰσχύει ὁ ἀδιάψευστος καὶ ἀναπαλλοτρίωτος λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:

«Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζητε ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω, ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω. Ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; Ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; Εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην» (Γαλ. α´, 8-10).

«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον» (Β´ Θεσ. β´, 3).

«Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε» (Ἑβρ. ιγ´, 9).

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. κ´, 30).

Οὐαὶ δὲ καὶ τρισαλλοίμονον, ἐὰν κάποιοι, προφανῶς ἀνθρωπαρέσκως καὶ οὐδόλως θεαρέστως κινούμενοι, προωθοῦν στανικὴν καὶ νοθευμένην “ἁγιοκατάταξιν” αὐτοῦ τοῦ “ἄλλου”, παραβλέποντες δυστυχέστατα αὐτοὶ οἱ “κάποιοι”, ὅτι μία τοιαύτη “πρᾶξις” θὰ ἀποστεροῦσε, κατ᾽ ἀνάγκην, ἀπὸ αὐτὸν τὸν πλάνον “ἄλλον”, τὰς προσευχὰς τῶν πιστῶν ὑπὲρ συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν του καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του, ἀφοῦ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν νὰ θεωρῆται πλέον αὐτὸς ὁ “ἄλλος” σὰν… “ἅγιος”!!!

Μὴν τὸ λησμονοῦμεν:

Τὰ ἐν γνώσει φονευόμενα ἔμβρια, ἀπὸ οἱασδήποτε “ἡλικίας”, ἀπὸ ἄκρας συλλήψεως καὶ μετά, κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως, θὰ “κραυγάζουν διαμαρτυρομένα” ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς λέγουν: «Ἀγαπητοί μας γονεῖς, ἐσεῖς, μὲ τὴν ἔκτρωσιν, μᾶς ἐφονεύσατε, ἐσεῖς μᾶς ἐστερήσατε τὸ ἅγιον Βάπτισμα, ἐσεῖς μᾶς ἐκλείσατε τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!» Ἀλίμονον εἰς τοὺς ἀμετανοήτους αὐτοὺς γονεῖς, κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην!

Ἀλλὰ διατί, ἀγαπητοί μου γονεῖς, εἴτε διὰ μίαν δοκιμασίαν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἐγκυμοσύνης, εἴτε διὰ κάποιον πρόβλημα, ποὺ συναντᾶτε, εἴτε δι᾽ ἕναν ἀνεύθυνον λόγον κάποιου ἰατροῦ, εἴτε δι᾽ ἕναν λόγον κάποιου ἄλλου, φερομένου ὡς τάχα “ἐξουσίαν ἔχοντος”, εἴτε καὶ διὰ τελείως ἀπαράδεκτον λόγον “πλανεμένως λαλοῦντος”, εἴτε διὰ μίαν ἐφάμαρτον ἄποψιν ῾῾φίλων᾽᾽ ἢ συγγενῶν σας, διατὶ νὰ φονεύετε τὰ παιδιά σας;

Προσοχὴ εἰς ὅλους μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί:

Οὔτε Θεὸν φοβούμεθα, οὔτε ἀγγέλους σεβόμεθα, οὔτε καὶ ἁγίους ἐντρεπόμεθα;

Ἡ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας διαχρονικὴ καὶ διαυγὴς θέσις τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὶ ἀναφέρει σχετικῶς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ:

Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἦσαν ἀκόμη ἐξόριστοι καὶ ὑπόδουλοι εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὁ βασιλεὺς Φαραὼ ἐκάλεσεν τὰς μαίας τῶν Ἑβραίων Σεπφώραν καὶ Φουά, καὶ τὰς προσέταξε, ὅταν θὰ ξεγεννοῦσαν τὰς γυναίκας τῶν Ἑβραίων, νὰ φονεύωσι μὲν τὰ ἀρσενικὰ βρέφη, νὰ διατηρῶσι δὲ εἰς τὴν ζωὴν τὰ θηλυκά, διὰ νὰ μὴ πληθυνθῇ τὸ γένος τῶν Ἑβραίων.

Ὅμως «ἐφοβήθησαν αἱ μαῖαι τὸν Θεὸν» (Ἐξ. Α´, 17), λέγει ἡ Γραφή. Καὶ δι᾽ αὐτὸ παρήκουσαν εἰς τὸν Φαραώ, καὶ ἄφηναν ζωντανὰ καὶ τὰ ἀρσενικά. Ὅταν δὲ ὁ Φαραὼ τὸ ἔμαθε, ἐκάλεσεν τὰς μαίας καὶ τὰς ἠρώτησεν ἀπειλητικῶς, διατὶ ἐζωογονοῦσαν τὰ ἀρσενικά. Καὶ τοῦ ἀπήντησαν αἱ μαῖαι: «Δὲν ὁμοιάζουν αἱ Ἑβραῖαι, μὲ τὰς ἄλλας γυναίκας τῆς Αἰγύπτου, ἀλλὰ προλαμβάνουν καὶ ξεγεννοῦν τὰ τέκνα των, προτοῦ ἀκόμη προσέλθουσι πρὸς αὐτὰς αἱ μαῖαι»!

Τοιουτοτρόπως ὁ Θεὸς ἐπροστάτευεν καὶ ἐπευλογοῦσεν τὰς μαίας, ποὺ δὲν ἐφόνευαν τὰ νεογέννητα!

Ὅλη ἡ ὑπόθεσις αὐτή, ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι μιὰ ἀκόμη ἀποστομωτικὴ ἀπάντησις πρὸς τοὺς ὑπερμάχους τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῆς λεγόμενης «εὐθανασίας»!

Εἰς τὴν χώραν τῆς ἁμαρτίας (῾῾τύπος᾽᾽ καὶ ῾῾εἰκόνα᾽᾽ τῆς ὁποίας εἶναι ἡ τότε Αἴγυπτος, συμφώνως πρὸς τὰς ἑρμηνείας τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας), βασιλεύει ὁ Σατανᾶς (τοῦ ὁποίου πάλιν ῾῾τύπον᾽᾽ καὶ ῾῾εἰκόνα᾽᾽ ἀποτελεῖ ὁ Φαραώ).

Ὁ Διάβολος λοιπὸν παρακινεῖ εἰς τὸν φόνον τῶν παιδιῶν. Ἀλλ᾽ αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι φοβούμεναι τὸν Θεὸν δὲν ὑπακούουν εἰς τὰ προστάγματα τοῦ «Φαραώ-Σατανᾶ», ἐπευλογοῦνται καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ὡς φυλάσσουσαι τὸν Νόμον Του καὶ τὰς Ἐντολάς Του!

Προτιμοῦν νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, παρὰ εἰς τὰ προστάγματα τῶν ἀνθρώπων, ἔναντι οἱωνδήποτε δυσμενῶν συνεπειῶν, ἀκόμη καὶ μὲ κίνδυνον νὰ τὰς φονεύσῃ ὁ Φαραώ!

Αἱ εὐρύτεραι προ-Εκτάσεις τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων

Ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς “συλλήψεως” ἑνὸς ἐμβρύου, ἔχομεν αμεσως μίαν καινούργιαν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν, διὰ τοῦτον τὸν λόγον, καθίσταται λίαν ἐπικίνδυνος καὶ φοβερὰ (ἀπὸ πνευματικῆς σκοπιᾶς, καὶ ὄχι μόνον) καὶ ἡ λεγομένη ῾῾ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις᾽᾽, ὅταν αὐτὴ συνεπάγεται ἀπόῤῥιψιν γονιμοποιηθέντων ᾠαρίων (= φόνον ἀνθρωπίνων ζωῶν)!

Ἀληθὴς ὁ λόγος οὗτος, διότι καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ γονιμοποιούμενα ᾠάρια συνιστοῦν καὶ ἀπαρτίζουν ζωντανὰς ἀνθρωπίνους ὑπάρξεις!!!

Ἄρα ἐγκληματοῦμεν ὅταν, εἴτε καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπον τὰς φονεύομεν, εἴτε ἀφήνομεν γονιμοποιημένα ᾠάρια ἔγκλειστα εἰς τὰ ῾῾ψυγεῖα᾽᾽, μὲ ἀκαθορίστους, ὑπόπτους καὶ συγκεχυμένους προορισμούς, π.χ. βιομηχανίας “καλλυντικῶν”, “γενετικὰ πειράματα” (τὰ ὁποῖα ἀσφαλέστατα ἀποτελοῦν καὶ αὐτὰ ὑψίστην Ὕβριν κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ), ἕως καὶ θανατικὰς καταλήξεις εἰς “ἀνόμους ὑπονόμους”.

Τί δὲ νὰ εἴπωμεν διὰ τὰ λεγόμενα ῾῾χάπια τῆς ἑπομένης ἡμέρας᾽᾽, καθὼς καὶ δι᾽ ἄλλα, παρομοίας παρεκτροπῆς, διαβολικὰ ἐφευρήματα λίαν διαδεδομένα καὶ αὐτά, κατὰ τὰς πονηροτάτας σημερινὰς ἡμέρας τῆς Ἀποστασίας;;; Καθ᾽ ὅσον ὅλα αὐτὰ ἀποσκοποῦν σαφῶς καὶ ἀναμφιβόλως ὄχι εἰς τὴν διάσωσιν ἀλλὰ ἀποσκοποῦν σαφῶς εἰς τὴν δολοφονίαν τοῦ ἐμβρύου, τὸ ὁποῖον ἐνδεχομένως «συνελήφθη»!!!

Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ εὐρύτατος κύκλος τῆς «Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων» δὲν ἐξαντλεῖται μόνον εἰς αὐτά:

Προκειμένου νὰ ἀποφευχθῇ ἡ τεκνογονία χρησιμοποιοῦνται ἐνίοτε, ἕως καὶ τεχνουργήματα λίαν πονηρὰ (π.χ. “ἐνδομήτριο σπείραμα”, ἢ “σπειράλ”, ἢ “κόϊλ”, ἢ “δακτυλίδι”), ποὺ καὶ αὐτὰ ἐμπεριέχουν τὴν ἱκανότητα νὰ φονεύσουν ἐνίοτε, τὸ ἐνδεχομένως συλληφθέν ῾῾ἀνεπιθύμητο παιδί᾽᾽.

Ἀλλὰ, ὤ! τοῦ ἐσχάτου παραλόγου τῆς προηγμένης δῆθεν ἀνθρωπίνης ῾῾λογικῆς᾽᾽!

Προκειμένου νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ τεκνογονία, ἐπενοήθησαν καὶ χρησιμοποιοῦνται εἰς τὰς σημερινὰς ἡμέρας τῆς Ἀποστασίας, ἀκόμη καὶ ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρωπίνην Ὕπαρξιν, ἀποσκοποῦσαι εἰς τὸ νὰ προκύψῃ ἐνδεχομένως μία νέα ἀνθρωπίνη ζωή. Καλύπτονται ὅμως αἱ μέθοδοι αὐταὶ συχνάκις κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν τῶν ἐπονομαζομένων «ἐξωσωματικῶν μεθόδων». Καὶ λέγομεν ῾῾ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὑπόστασιν᾽᾽, διότι κατὰ τὴν ἐνεργοποίησιν καὶ πραγματοποίησιν αὐτῶν τῶν μεθόδων, οὐχὶ σπανίως δυστυχῶς, πραγματοποιοῦνται καὶ ἑκούσιοι ἀποῤῥίψεις ἤδη γονιμοποιημένων ᾠαρίων, ἄρα, οὐσιαστικῶς, ἐκτελοῦνται (ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει) ἑκούσιοι καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἐκτελέσεις (φόνοι) ζωντανῶν ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων!

Καὶ ὁ ἐξώφθαλμος παραλογισμὸς ἔγκειται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι: Κατὰ τὴν ἐπίμονον καὶ ἐπίπονον προσπάθειαν δημιουργίας ῾῾πάσῃ θυσίᾳ᾽᾽ μιᾶς νέας ζωῆς, χρησιμοποιοῦνται συχνάκις τοιαῦται μέθοδοι, κατὰ τὰς ὁποίας ἐνυπάρχει ἰσχυρὰ ἡ πιθανότης νὰ φονεύωνται πολλαὶ ἄλλαι ἀνθρώπιναι ζωαὶ κατὰ τὴν διαδικασίαν καὶ ἀλληλουχίαν τῶν λεγομένων ἀλγορίθμων διὰ τὴν πραγμάτωσιν “ἐξωσωματικῶν συλλήψεων”.

Προκειμένου νὰ φέρωμεν εἰς ὕπαρξιν ἔστω μίαν ζωήν, φονεύομεν, οὐδόλως σπανίως, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἐν τῇ πορείᾳ τῆς “διαδικασίας”, ἄλλας ζωάς!!!

Ὤ τῆς παραλόγου καταπτώσεως τοῦ ἐλλόγου ἀνθρώπου!!!

Συναφῶς καὶ ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἐρωτηθείς, μέσῳ ὑποτακτικοῦ του, περὶ τῶν “τεχνιτῶν τρόπων γονιμοποιήσεως”, ἀπήντησε σαφῶς· «Δὲν θὰ βγοῦν σὲ καλὸ αὐτὲς οἱ τεχνικές»!

Ἐν προκειμένῳ ὑπογραμμίζομεν καὶ πάλιν ὅτι ἑκάστη ἰδιαιτέρα καὶ διακεκριμένη ἀνθρωπίνη ὕπαρξις «ἐμψυχοῦται», καὶ ἑπομένως ὑπάρχει ἐν ζωῇ, ἐν ψυχοσωματικῇ ἑνότητι, ἀπὸ τὴν πρώτην ἤδη στιγμὴν τῆς συλλήψεώς της!

Ὁ ῾῾παρα-λογισμὸς᾽᾽ εἰς τὰς ῾῾ἀ-λόγους᾽᾽ ἡμέρας μας ἐμφανίζεται ἐξόχως ἐμφαντικὸς καὶ μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι:

Ἐνῷ μετὰ πάσης εὐκολίας φονεύομεν τὰ συλλαμβανόμενα ῾῾ἀνεπιθύμητα παιδιά᾽᾽, ταυτοχρόνως ὅμως, μετὰ πάσης δυσκολίας τὰ ἄτεκνα ζευγάρια προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ἔστω καὶ ἕνα παιδάκι!

Τὸ πρὸς ἔκτρωσιν ῾῾ἀνεπιθύμητον παιδί᾽᾽, ἀντὶ νὰ δολοφονῆται, διατὶ δὲν προσφέρεται πρὸς υἱοθεσίαν εἰς ἕνα ἄτεκνον ἀνδρόγυνον;

Καὶ τίθεται τὸ ἀμείλικτον ἐρώτημα:

Εἶναι προτιμότερον εἰς τὰς συνειδήσεις μας τὸ ἔγκλημα τοῦ φόνου, ἀντὶ τῆς φιλανθρώπου πράξεως τοῦ νὰ προσφερθῇ τὸ παιδὶ πρὸς υἱοθεσία;;;

Καὶ ὅμως! Ὑφίσταται συχνάκις ἡ ἑξῆς ἐξωφρενικὴ συμπεριφορά:

Νὰ προτιμᾷ ἡ κυοφοροῦσα νὰ γίνῃ φόνισσα τοῦ κυοφορουμένου παιδιοῦ της, παρὰ νὰ τὸ παραχωρήσῃ πρὸς ἔνθεον υἱοθεσίαν εἰς ἕναν ἄτεκνον ἀνδρόγυνον, τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖ μὲν νὰ ἀποκτήσῃ, ἐν Κυρίῳ, ἕνα παιδάκι, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ τεκνογονήσῃ, λόγῳ π.χ. ἰατρικῆς φύσεως δυσκολιῶν!

Ὤ τοῦ ἀπυθμένου καταντήματος τοῦ ἀπεράντου ἐγωϊσμοῦ μας!

*

Τί δὲ νὰ ἀναφέρωμεν ἐν προκειμένῳ καὶ διὰ τὴν “ἐν τῷ κρυπτῷ” (ἄλλοτε μὲν ἐν ἐπιγνώσει, ἄλλοτε δὲ ἐν ἀποκρύψει, ἀπὸ τὸ ζευγάρι, ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου) χρησιμοποίησιν, εἴτε ξένου σπέρματος, εἴτε ξένου ᾠαρίου, εἴτε ξένων ἀμφοτέρων πρὸς τὰ γενετικὰ δεδομένα τοῦ ζεύγους! Λίαν εὐλαβεῖς ἐπιστήμονες, ἔχοντες γνήσιον φόβον Θεοῦ, δὲν διστάζουν νὰ ἐκφράζωνται ἐν προκειμένῳ εὐθαρσῶς καὶ ἀπεριφράστως, ὁμολογοῦντες ἐμφαντικῶς τὴν γνησίαν καὶ καθαρὰν ἄποψιν ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτὴ συνιστᾷ κατ᾽ οὐσίαν, σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ πρᾶξιν συγκεκαλυμμένης μοιχείας!

Καὶ ἀναδύονται τὰ ἐρωτήματα:

Διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἀλλοτρίων γενετικῶν ὑλικῶν, δὲν θὰ ἐπέλθῃ ἀναμφιβόλως, ἀργὰ ἢ γρήγορα καὶ σύγχυσις γενεῶν;;;

Δὲν ἐνυπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ παρουσιασθοῦν μελλοντικῶς, ἔστω ἐν ἀγνοίᾳ, πράξεις αἱμομειξίας;;;

Μήπως ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς Καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῇ νὰ γίνῃ ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ;;;

Μήπως ἐπαναλαμβάνεται καὶ πάλιν ἡ Ὕβρις τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προσεπάθησαν ἄλλοτε νὰ κατασκευάσουν τὸν «Πύργον τῆς Βαβέλ»;;; Καθόσον καὶ τότε ἠθέλησαν οἱ ἄνθρωποι νὰ φθάσουν τὸν Θεόν, νὰ γίνουν δηλαδὴ οἱ ἴδιοι ῾῾Θεοί᾽᾽, ἐρήμην ὅμως, καὶ ἐν ἀπολύτῳ ἀντιθέσει, πρὸς τὸ Ἅγιόν Του θέλημα!!!

Μήπως ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἀποστασίας τῶν ἡμερῶν μας προσπαθῇ νὰ ὑποκαταστήσῃ ὁ ἴδιος τὸν ῥόλον τοῦ Δημιουργοῦ, ἐρήμην τοῦ Ὄντως Δημιουργοῦ;;;

Ἐὰν ἡ Ὕβρις τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς ἐπέφερε σύγχυσιν γλωσσῶν, μήπως ἡ κατ᾽ ἐπαυξανομένων διαστάσεων παρόμοια Ὕβρις τῆς σημερινῆς Ἀποστασίας, ἐπιφέρει σύγχυσιν φυλῶν, σύγχυσιν γενῶν καὶ σύγχυσιν οἰκογενειῶν;;;

Μήπως αἱ ἐν πολλοῖς ἀνεξέλεγκτοι ἐπεμβάσεις εἰς τὸ βαθύτατο μυστήριον τῆς ἐνάρξεως μίας ἑκάστης κεχωρισμένης ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, θὰ ἐπιφέρῃ, ὡς ἀναπόφευκτον ἀποτέλεσμα, ἀλλοτρίωσιν βιολογικὴν, καὶ ἄρα καταστροφικήν, διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων;;;

Ἐν προκειμένῳ, ἂς μᾶς ἐπιτραπῇ νὰ καταθέσωμεν καὶ τὰ ἀκόλουθα: Ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος, πάπας Ῥώμης, (ἑορταζόμενος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας μας τῇ 30 Ἰανουαρίου), ἄμεσος, ἱστορικά, διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ συγγραφεύς, σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ ἑνὸς τῶν δραματικωτέρων κειμένων τῆς Χριστιανικῆς Γραμματείας, τῶν ἀναφερομένων “περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου”, γράφει καὶ τὰ ἑξῆς συγκλονιστικά: «Αὐτὸς ὁ πλάνος καὶ ἀσεβέστατος Ἀντίχριστος θὰ γεννηθῇ ἐκ μίας γυναικός, πόρνης μὲν εἰς τὸ κρυφόν, παρθένου δὲ εἰς τὸ φανερόν». Καταθέτει δηλαδὴ ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅτι οὗτος θὰ παρουσιασθῇ στὸν κόσμον σὰν “ψευδοαντίγραφον” τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ γεννηθέντος ὄντως ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, ψευδεπιγράφως παρουσιαζόμενος ὅμως καὶ οὗτος (ὁ Ἀντίχριστος), σὰν τάχα γεννηθεὶς ἐκ “παρθένου”, ἀλλὰ ἐν τῇ πραγματικότητι, θὰ εἶναι γεννηθεὶς ἐκ πόρνης γυναικός! Λαμβανομένης ὑπ᾽ ὄψιν τῆς συγχρόνου “γενετικῆς τεχνολογίας”, ὑφίσταται ἡ ὄντως ὑπαρκτὴ δυνατότης, νὰ γεννηθῇ ὁ Ἀντίχριστος μὲ χρῆσιν τῶν τοιούτων ὑπούλων καὶ σκοτεινῆς διαδικασίας τεχνικῶν, ὥστε νὰ προβληθῇ ὡς γεννηθεὶς ἄνευ ἀνδρός, καὶ ἑπομένως ὡς γεννηθεὶς ἐκ Παρθένου, κατὰ ἐπάρατον “πιθηκισμὸν” (= κακέκτυπον ἀπομίμησιν), καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο τὸ ἄῤῥητον μυστήριον τῆς ζωῆς τοῦ μόνου καὶ ἀληθινοῦ, τοῦ ὄντως Θεανθρώπου Χριστοῦ!

Διαβάστε ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἐὰν τὸ ἐπιθυμῆτε, τὸν λίαν διαφωτιστικὸν ἐμπνευσμένον λόγον «Περὶ Ἀντιχρίστου», τοῦ ἐκ τῶν ἀμέσων διαδόχων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ἁγίου Ἱππολύτου, πάπα Ῥώμης, καὶ νομίζομεν ὅ,τι πολλαπλῶς θὰ ὠφεληθῆτε!

*

Εὐλογημένη ἀσφαλῶς ἡ ἐπιθυμία τοῦ κάθε ζεύγους, εὑρισκομένου ἐν τῇ τοῦ εὐλογημένου ἐν Κυρίῳ ῾῾Γάμου Κοινωνίᾳ᾽᾽, διὰ τὴν ἀπόκτησιν τέκνων. Ἀλλ᾽ ὅμως ἡ κατ᾽ ἀρχὴν εὔλογος αὐτὴ ἐπιθυμία δὲν εἶναι ἀσφαλῶς πρέπον, οὔτε νὰ “ἀπολυτοποιῆται”, οὔτε νὰ ῾῾θεοποιῆται᾽᾽, οὔτε νὰ αὐτονομῆται ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν θείων Ἐντολῶν! Καὶ δὲν εἶναι πρέπον ἡ ἐπιθυμία πρὸς τεκνογονίαν νὰ καθίσταται ἐγωϊστικῶς βασανιστικὴ καὶ ἔμμονος ἰδέα, ἡ ὁποία, δὲον ὅπως ἱκανοποιηθῇ ῾῾πάσῃ θυσίᾳ᾽᾽, “πάραυτα”, «ἐδῶ καὶ τώρα», ἐρήμην τῶν πνευματικῶν προϋποθέσεων καὶ ἐρήμην τῆς ἐκζητήσεως ἐν προκειμένῳ καὶ τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ!

Μήπως ἐκζητεῖται ἐπιμόνως καὶ ἀλαζονικῶς ἡ πραγματοποίησις τοῦ ἰδικοῦ μας θελήματος, πέραν καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ εὐλογημένα ὅρια, τὰ ὁποῖα ἔθεσεν εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ Δημιουργός του; Μήπως, δηλαδή, σκεπτόμεθα, ἀποφασίζομεν καὶ ἐνεργοῦμεν ἔξω ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;;;

Πῶς ἐκφωνοῦμεν, οἱ πιστοί, καθημερινῶς τὸ ὄντως θεοδίδακτο: «Γενηθήτω τὸ θέλημά ΣΟΥ, ὡς ἐν Οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», ἐνῶ ἐπιζητοῦμεν ἐπιμόνως, ῾῾ἐτσιθελικῶς᾽᾽ καὶ συχνάκις λίαν πεισματικῶς τὸ ἰδικόν μας, καὶ μόνον τὸ ἰδικόν μας, ἀπολυτοποιημένον θέλημα;;;

Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας σημαίνει: Ἐκμηδενισμὸν τοῦ Γένους μας
καὶ Ἐξαφανισμὸν τῆς πατρίδος μας

Εἰς τὴν ἀπατηλὴν καὶ φιλήδονον ἐποχήν μας, ὅπου αἱ σαρκικαὶ ἡδοναὶ κατήντησαν ῾῾θεός᾽᾽, οἱ γονεῖς περιορίζονται ἐθελουσίως εἰς τὰ ὀλίγα μόνον τέκνα, ἐπειδὴ θεωροῦν, ἀπατηλῶς, ὅτι τοιουτοτρόπως θὰ «καλοπεράσουν» αὐτοί, καὶ τὰ ὀλιγάριθμα παιδιά, ποὺ ἀποφασίζουν, ἐρήμην τοῦ θείου θελήματος, νὰ φέρουν εἰς τὸ φῶς τῆς ἡμέρας!

Λησμονοῦν δυστυχῶς ὅτι μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν ἐρήμην τοῦ θείου θελήματος καὶ μὲ τὸν ἐγωκεντρικὸν ἐν πολλοῖς περιορισμὸν τῶν γεννήσεων ὁδηγεῖται τὸ ἔθνος μας, μετὰ πάσης βεβαιότητος, πρὸς ὑποδούλωσιν εἰς τοὺς ἐχθροὺς καὶ τελικῶς στὸν ὁριστικὸν ἀφανισμόν;;;

Ποία ῾῾καλοπέρασις᾽᾽ δύναται νὰ ὑπάρξῃ (τότε), εἰς μίαν ὑπόδουλον πατρίδα;;;

Ποία εὐημερία ἠμπορεῖ νὰ ἰσχύσῃ εἰς ἕνα ἔθνος, τὸ ὁποῖον ὁδεύει ἐθελουσίως πρὸς ἐξαφάνισιν;;;

Διατί, χάριν τοῦ ὑποθετικοῦ (ἀλλὰ ἐντελῶς ῾῾εἰκονικοῦ᾽᾽) προσκαίρου κέρδους θυσιάζομεν τὸ πραγματικόν, τὸ οὐσιαστικὸν καὶ αἰώνιόν μας συμφέρον, δηλαδὴ τὴν μελλοντικήν μας εὐημερίαν, προσωπικῶς, οἰκογενειακῶς καὶ ἐθνικῶς, ἀλλά, καὶ πρὸ πάντων, διακυβεύομεν τὴν αἰώνιον ζωήν μας;;;

Μετὰ τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης
Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος
Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Σταυροβουνίου

Περιοδικό: Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2019, 'Αρ. τεύχους 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.