ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΓΚΥΟΥΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς κ.κ. Βουλευτὲς

τῆς Κυπριακῆς Βουλῆς

   

 Ἐντιμότατοι κ.κ. Βουλευτές,

                  «Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μιὰ ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου, εὑθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν, ὅμως, κάτι ποὺ ἀντιτίθεται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ».

Διαβάζοντας τὰ προφητικὰ αὐτὰ λόγια τοῦ μεγάλου Ἁγίου τοῦ 20^ου αἰῶνος Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ποὺ λέχθηκαν μὲ ἀφορμὴ τὸν περὶ νομιμοποιήσεως τῶν ἐκτρώσεων νόμο στὴν Ἑλλάδα, αἰσθανθήκαμε ἰσχυρὴ τὴν ἐπιταγὴ τῆς ἱερατικῆς μας συνείδησης νὰ σᾶς ἐκφράσουμε τὶς πιὸ κάτω σκέψεις καὶ ἐντονότατες ἀνησυχίες μας, ἀναφορικὰ μὲ τὴν πρόθεση κάποιων Βουλευτῶν νὰ προβοῦν σὲ τροποποίηση τῆς νομοθεσίας περὶ ἐκτρώσεων τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

Μελετώντας τὴ σχετικὴ πρόταση νόμου, δὲν εἶναι καθόλου δύσκολο νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς ὅτι ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ νέου νομοθετήματος εἶναι νὰ δοθεῖ ἡ δυνατότητα διενέργειας ἐκτρώσεων καὶ στὰ δημόσια νοσοκομεῖα. (Τὸ ὅτι δεκάδες χιλιάδες ἐκτρώσεις, κάθε χρόνο, λαμβάνουν χώρα σὲ ἰδιωτικὲς κλινικές καὶ ἀντίστοιχοι ἀριθμοὶ ὑγιέστατων ἐμβρύων πετιῶνται στὸν κάλαθο τὼν ἀχρήστων, χωρὶς οἱανδήποτε ἄσκηση ποινικῆς δίωξης κατὰ τῶν αὐτουργῶν, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό).

Σκοπὸς, λοιπόν, τῆς πρότασης νόμου δὲν εἶναι, προφανῶς, νὰ μποροῦν, χωρὶς τὸν φόβο τῆς ποινῆς, οἱ ἱατροὶ νὰ διενεργοῦν ἐκτρώσεις, ἀλλὰ νὰ δοθεῖ στὶς ἔγκυες ἡ δυνατότητα νὰ ἀποβάλλουν, ἄν θέλουν, τὰ τέκνα τους καὶ στὰ δημόσια μαιευτήρια. Μιὰ τέτοια δυνατότητα θὰ ἀπαλλάσσει, κατὰ τὴν ἄποψη τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς πρότασης,  τὴν μητέρα τοῦ ἐμβρύου ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἐξεύρεσης χρημάτων γιὰ ἀμοιβὴ τοῦ ἰδιώτη ἰατροῦ, νοσηλευτῶν κ.λπ., οἱ ὁποῖοι θὰ διενεργήσουν τὴν ἔκτρωση, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη θὰ «προστατεύσει» τὴν ἔγκυο ἀπὸ τὸν κίνδυνο νὰ καταφεύγει, ἐλλείψει χρημάτων, σὲ πρακτικὲς ἀποβολῆς τοῦ ἐμβρύου ἐπιβλαβεῖς γιὰ τὴν ὑγεία της. (Λέχθηκε, λ.χ.,  ὅτι πολλὲς ἔγκυες ἀναγκάζονται, γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο, νὰ καταφεύγουν σὲ ἀμφιβόλου «ἀσφαλείας» μαιευτήρια τῶν κατεχομένων).

Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴν προτεινόμενη τροποποίηση κάθε ἔγκυος, (ἡ ὁποία δὲν ἔχει συμπληρώσει δώδεκα ἑβδομάδες ἐγκυμοσύνης), ἔχει τὸ ἀναφαίρετο, (ὅπως τὸ χαρακτηρίζει ἡ σχετικὴ αἰτιολογικὴ  ἔκθεση), δικαίωμα:

Α. Νὰ ἀποταθεῖ στὰ μαιευτήρια τοῦ κράτους καὶ νὰ ἀπαιτήσει ἀπὸ τοὺς μαιευτῆρες, ἀναισθησιολόγους, μαῖες, νοσηλευτὲς κ.λπ. νὰ ἀφαιρέσουν (δηλαδὴ νὰ φονεύσουν) «ἐδῶ καὶ τώρα» τὸ κυοφορούμενο. (Καθόσον κάθε καθυστέρηση αὐξάνει τὸν κίνδυνο ἐπιπλοκῶν ἐξαιτίας τοῦ βίαιου τερματισμοῦ τῆς ἐγκυμοσύνης).

Β. Νὰ ἀγνοήσει παντελῶς οἱανδήποτε ἀντίθετη βούληση τοῦ πατέρα τοῦ κυοφορουμένου (ὁ ὁποῖος καὶ ἐνδεχομένως νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ὑποβληθεῖ σὲ κάθε θυσία, προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἔκτρωση καὶ νὰ συνεχισθεῖ ἡ ἐγκυμοσύνη).

Ὅμως, εὐλόγως προβάλλουν τὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:     

·                Μήπως, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἔγκυο, ἔχουν καὶ οἱ ἰατροὶ καὶ νοσοκόμοι τῶν δημόσιων νοσοκομείων τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἀρνηθοῦν νὰ συμμετέχουν στὴ διαδικασία θανάτωσης ἑνὸς ἀθώου καὶ ἀνυπεράσπιστου πλάσματος καὶ νὰ καταπατήσουν, ἔτσι, κατάφωρα τὸν ἰατρικὸ τους ὅρκο;

·                Μήπως ἔχει καὶ ὁ πατέρας τοῦ ἐμβρύου (ὁ ὁποῖος, σημειωτέον, μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ νόμιμος σύζυγος τῆς ἐγκύου, μὲ τὴν ἐλεύθερη συναίνεση τῆς ὁποίας προέκυψε ὡς καρπὸς τὸ ἀπειλούμενο μὲ ἔκτρωση τέκνο) δικαίωμα νὰ ἐμποδίσει τὸν ἰατρὸ ἀπὸ τὸ νὰ φονεύσει τὸ τέκνο του; 

·                Μήπως καὶ οἱ πολῖτες τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ἔχουν τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἀρνηθοῦν νὰ γίνουν ἐμμέσως συνεργοὶ στὴ θανάτωση ἀθώων παιδιῶν (πρᾶγμα ποὺ θὰ συμβεῖ,  ὅταν μὲ χρήματα τοῦ φορολογούμενου λαοῦ καλύπτονται τὰ ἔξοδα τῶν ἐκτρώσεων στὰ δημόσια μαιευτήρια);

·    Μὲ δεδομένη τὴν μεγάλη - ἐξαιτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσης – συμφόρηση ποὺ παρατηρεῖται σήμερα στὰ δημόσια μαιευτήρια (καὶ τῆς, ὡς ἐκ τούτου, ἀριθμητικῆς ἀνεπάρκειας τοῦ προσωπικοῦ νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες τῶν ἐγκύων γυναικῶν), μήπως μὲ τὴν τυχὸν ψήφιση τοῦ ἐπίμαχου νόμου θὰ ἀναγκάζουμε, τελικῶς, τὶς πτωχὲς ἐγκύους νὰ καταφεύγουν αὐτὲς σὲ μὴ δαπανηροὺς, (ἀλλὰ καὶ «μὴ ἀσφαλεῖς») χώρους, γιὰ νὰ γεννήσουν τὰ τέκνα τους (ἐφόσον μεγάλος ἀριθμὸς κλινῶν τῶν δημοσίων μαιευτηρίων θὰ εἶναι ἤδη κατειλημμένες ἀπὸ τὶς ὑποβαλλόμενες σὲ ἔκτρωση γυναῖκες); (Μὲ βάση ἀνεπίσημες στατιστικὲς περίπου ἑκατὸν ἐκτρώσεις, ἡμερησίως, κατὰ μέσον ὅρο, λαμβάνουν χώρα στὴν πατρίδα μας). Σκεφθήκατε, μήπως στὴν προσπάθειά σας νὰ «προστατεύσετε» τὶς ἀδύνατες καὶ πτωχὲς μητέρες, οἱ ὁποῖες, συνήθως, ὑπὸ τὸ κράτος ἀφόρήτων πιέσεων ἀποφασίζουν νὰ ἀποβάλουν τὸ παιδὶ τους, ἀφήνετε ἀπροστάτευτες σὲ πολλαπλοὺς κινδύνους τὶς πτωχὲς ἔγκυες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες καὶ ζητοῦν ἀπὸ τὴν πολιτεία νὰ τοὺς ἐξασφαλίσει τὰ πλέον αὐτονόητα καὶ ἀδιαμφισβήτητα, δηλαδὴ ὑγιεῖς καὶ ἀσφαλεῖς συνθῆκες κυοφορίας καὶ τοκετοῦ; (Δηλαδὴ ὑγιεῖς καὶ ἀσφαλεῖς συνθῆκες γιὰ νὰ φἐρουν σὲ πέρας τὸ ὑψιστο καὶ ἱερότατο λειτούργημα τῆς μητρότητας).

Ἡ ἀγωνία γιὰ τὴν προστασία τῶν πτωχῶν ἐγκύων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀποβάλουν ἀδαπάνως τὸ τέκνο τους ἐκτίθενται σὲ διάφορους κινδύνους ὑγείας, προβάλλεται ὡς τὸ κυρίαρχο κίνητρο τῶν ἐμπευστῶν τοῦ ἐπίμαχου νόμου. (Γιὰ τὸ ἀθῶο, βέβαια, ἀδύνατο καὶ ἀνυπεράσπιστο τέκνο οὐδεμία εὐαισθησία!). Ὅμως, ἀκριβῶς ἡ ἀγωνία αὐτὴ εἶναι ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ὁδηγήσει σὲ μιὰ ἐντελῶς ἀντίθετη θεώρηση καὶ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος.             Οἱ ἔγκυες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες καταλήγουν στὴν ἀπόφαση νὰ ἀποβάλουν τὸ τέκνο τους χρήζουν πράγματι ἰδιαίτερης προστασίας καὶ στήριξης, ὥστε «παντὶ τρόπῳ» νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἔκτρωση. Κατ᾿ ἀρχὴν, στὶς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων, ἡ ἀπόφαση αὐτὴ λαμβάνεται ὑπὸ τὸ κράτος ἀφόρητων πιέσεων (ἄλλων προσώπων) ἤ μὴ ἐλεγχόμενου πανικοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἄν ὑποθέσουμε ὅτι ἀποτελεῖ νηφάλια ἐπιλογὴ τῆς μητέρας ὀφείλει, προφανῶς, ἡ συντεταγμένη πολιτεία νὰ τὴν «προστατεύσει», δίνοντάς της πλεῖστες τόσες δυνατότητες ἀποφυγῆς τοῦ φόνου τοῦ τέκνου της. (Εἶναι γνωστόν, λ.χ. ὅτι χιλιάδες ἄτεκνα νόμιμα ζευγάρια ἀναμένουν γιὰ χρόνια σὲ λίστες ἀναμονῆς γιὰ νὰ υἱοθετήσουν ἕνα τέκνο ἀπὸ τὴν ἀλλοδαπή. Εἶναι βεβαιότατο ὅτι θὰ εἶναι πρόθυμα νὰ ἀναλάβουν ὅλα τὰ ἔξοδα κυοφορίας καὶ τοκετοῦ ἑνὸς ἀνεπιθύμητου (ἀπὸ τὴ μητέρα του) τέκνου καὶ νὰ ἀποφευχθεῖ, ἔτσι, ἡ ἔκτρωση. Τὸ ὅτι δὲ ἡ ἔκτρωση δὲν εἶναι «λύση» ἑνὸς προβλήματος τῆς ἐγκύου, ἀλλὰ ἀντίθετα αἰτία πολλαπλῶν προβλημάτων (κυριώτερο τῶν ὁποίων είναι τὸ φοβερὸ «μετεκτρωτικὸ σύνδρομο» τῶν ἐγκύων, οἱ ὁποῖες διενήργησαν ἔκτρωση), μαρτυρεῖται μετὰ πάσης βεβαιότητος, ὄχι μόνο ἀπὸ ἱερεῖς-ἐξομολόγους, ἀλλὰ καὶ ἐγκρίτους μαιευτῆρες, νευρολόγους, ψυχιάτρους, ψυχολόγους, κοινωνικοὺς λειτουργοὺς κ.λπ.. Ἐν προκειμένῳ ἀκόμη καὶ οἱ φερόμενοι ὡς ὑποστηρικτὲς τῆς νομιμοποίησης τῆς ἔκτρωσης δὲν μποροῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς πολλαπλὲς ἀρνητικὲς συνέπειές της πάνω στὴ ψυχοσωματικὴ ὑγεία καὶ ἀκεραιότητα τῆς ἐγκύου.

Ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ κορυφαῖος Καθηγητὴς τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου Νικόλαος Ἀνδρουλάκης: «Τὸ κυοφορούμενον δὲν εἶναι pars ventris (μέρος ἁπλῶς τοῦ σὠματος) τῆς ἐγκύου γυναικός, δυνάμενο  νὰ διατεθῇ ἐλευθέρως ὑπ᾿ αὐτῆς , ἀλλ’ ἰδία ἀξία μετέχουσα τῆς ἱερότητος τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, φορεὺς ἀνθρωπίνου δυναμικοῦ, ἀνθρωπίνης οὐσίας». Καὶ συμπληρώνει ὁ ἀείμνηστος συνάδελφός του, ἐπίσης κορυφαῖος Ποινικολόγος, Γ. Α. Μαγκάκης: «Τὴν πιὸ ἁπλὴ ἀλλὰ καὶ πιὸ θετικὴ ἀπόδειξη τῆς ὀρθότητας αὐτῆς τῆς συνειδησιακῆς ἀντιμετώπισης τοῦ κυοφορούμενου ἀποτελεῖ ἡ συχνὴ περίπτωση γυναικῶν ποὺ, γιὰ διαφόρους λόγους, θέλησαν νὰ κάνουν ἔκτρωση καὶ ὕστερα ὑφίστανται ψυχικὲς καταθλίψεις ἤ καὶ διαταραχὲς ἀπὸ τὶς τύψεις τους».

Ἐντιμότατοι κ.κ. Βουλευτές, σᾶς ἀπευθύνουμε θερμὴ παράκληση: Μὴν ἀγνοήσετε τὴν προφητικὴ προειδοποίηση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ὅτι ἄν ἡ πολιτεία νομιμοποιήσει τὶς ἐκτρώσεις, τότε θὰ ἔλθει ἡ ὁργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸν λαὸ γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ.   Μὴν δώσετε τὴν ἱερὴ ψῆφο, ποὺ σᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ λαὸς μας, γιὰ νὰ ἰσχύσει ἕνας νόμος ποὺ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εὑρίσκεται σὲ κατάφωρη ἀντίθεση μὲ τὸ κοινὸ αἴσθημα, τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἔννομα ἀγαθὰ, τὰ ὁποῖα τὸ Σύνταγμα κατοχυρώνει καὶ ὑπὲρ τῶν ὁποίων θυσιάσθηκαν οἱ ἥρωές μας, γιὰ νὰ θεμελιωθεῖ πάνω στὰ ἱερὰ κόκκαλα τους, πρὶν πενήντα ὀκτὼ χρόνια ἡ ἐλευθερία τὴς Πατρίδας. Μὴ γίνετε συνεργοὶ στὸ νὰ μετατραπεῖ ὁ ἱερὸς χῶρος τῶν δημόσιων μαιευτηρίων, ὅπου γεννιοῦνται τὰ τέκνα τῆς πατρίδος, σὲ σύγχρονα «κρεματόρια» ὅπου θὰ συντελεῖται «νομίμως» ἡ γενοκτονία τοῦ ἔθνους, μὲ θύματα τὰ παιδιὰ μας καὶ θῦτες ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως ἤ ἐμμέσως θὰ μετέχουμε σὲ αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα.                                                                   

                                                                Μετὰ πολλῆς τιμῆς καὶ ἀγάπης

                                                                                 ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ,

Λευκωσία, 24 Μαρτίου 2018                  π. Τέλλος Σ. Παπαδόπουλος,

                                                         Ἱερέας Κεντρικῶν Φυλακῶν, Κύπρου