Οἱ Τρεῖς κύριες πτώσεις εἰς τὴν Ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους

 Ἁγίου Ἰουστίνου (Πόποβιτς)

«Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις:

• Ἡ πτῶσις τοῦ Ἀδάμ·

• ἡ πτῶσις τοῦ Ἰούδα·

• ἡ πτῶσις τοῦ Πάπα.

Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τὴν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἰδία:

• Τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ γίνῃ “καλὸς” διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του·

• τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ γίνῃ τέλειος διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του·

• τὸ νὰ θέλῃ κανεὶς νὰ γίνῃ Θεὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του.

Τοιουτοτρόπως ὅμως ὁ ἄνθρωπος, ἔστω καὶ ἀσυναισθήτως, ἐξισοῦται μὲ τὸν διάβολον, διότι καὶ ὁ διάβολος ἤθελε νὰ γίνῃ Θεὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του, νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸν Θεὸν μὲ τὸν ἑαυτόν του.

Καὶ εἰς τὴν ὑψηλοφροσύνην του αὐτήν, διὰ μιᾶς ἔγινε διάβολος, τελείως κεχωρισμένως ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὅλος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ»!

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 1067.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΡΝΕΙΑ; Β΄.

Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Πουθενὰ στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν δικαιώνονται οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἐφ’ ὅσον γίνονται μεταξὺ δύο προσώπων, ποὺ ἀγαπιοῦναι. Καὶ πουθενὰ στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν θὰ βροῦμε ἀμνήστευση τῶν σχέσεων αὐτῶν, ἐπειδὴ ἀπουσιάζει ἡ πληρωμὴ καὶ γίνεται ἐπίκληση τοῦ ἐρωτικοῦ αἰσθήματος.

Ἂς ἀναφέρουμε μερικὰ παραδείγματα:

1) Ἡ περίπτωση τῆς Σαμαρείτιδας. Εἶχε τελέσει πέντε νόμιμους γάμους (ὁ νόμος τότε τὸ ἐπέτρεπε) καὶ τώρα συζεῖ μὲ ξένον ἄνδρα, ἀσφαλῶς γιατὶ «ἀγαπιοῦνται»! Ἔχει ὅμως τὴ συνείδησή της βαρειά, γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν ὁ Κύριος τῆς λέει νὰ πάῃ νὰ φωνάξῃ τὸν (νόμιμο) ἄνδρα της, ἐκείνη τοῦ λέει «οὐκ ἔχω ἄνδρα», γιὰ νὰ κρύψῃ ὅτι συζεῖ παρανόμως μὲ ἄνδρα, ποὺ δὲν εἶναι νόμιμος σύζυγός της. Καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐπιπεβαιώνει, λέγοντας της ὅτι εἶπε τὴν ἀλήθεια, γιατὶ πέντε ἄνδρες νυμφεύθηκε καὶ αὐτὸ ποὺ ἔχει τώρα δὲν εἶναι νόμιμος σύζυγος της. Δηλαδὴ ὁ Κύριος ἀρνεῖται πὼς ἡ σχέση αὐτὴ εἶναι νόμιμη καὶ ἀποδεκτή.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος σύγχρονος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας Δ΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ὅσον καιρὸν οἱ κραταιοὶ κρατοῦντες τὸν κρατοῦσαν εἰς τὴν ἀφάνειαν, τόσον περισσότερο ἡ φήμη του ἐφηπλοῦτο ῥαγδαίως πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσι, ὄχι μόνον καθ᾽ ὅλην τὴν Σερβίαν, ἀλλὰ καὶ πολὺ πέραν αὐτῆς.

Ὁ σύγχρονος αὐτὸς ἅγιος, ὁμολογητὴς καὶ διδάσκαλος τῆς μαχομένης καὶ ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ ἔτους 1979.

Οἱ δύο ἀμετάθετοι πύρινοι πυρῆνες τῆς ἐμπειρίας καὶ τοῦ ἔργου τοῦ συγχρόνου μας αὐτοῦ ἁγίου, θὰ ἠδύναντο νὰ συνοψισθοῦν:

(α) Εἰς τὴν ἀκαταπαύστως πλημμυροῦσαν τὴν ταπεινήν του καρδίαν ἀνόθευτον καὶ κορυφαίαν Ἀγάπην πρὸς τὸ Πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, καὶ

(β) Εἰς τὴν ἀμέριστον μέριμνάν του διὰ τὴν διαφύλαξι τῶν ἀμεταθέτων ὁρίων τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς μόνης σώζουσας Ἀληθείας τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Ἡ ἀπέραντος ἀγάπη του πρὸς τὸν ἄνθρωπο, καρπὸς τῆς ἀπροσμέτρητης Ἀγάπης του πρὸς τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν, εἶναι ἀῤῥήκτως καὶ ἀδιαιρέτως συνυφασμένη μὲ τὴν ἀνυποχώρητον στάσι του στὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀλλὰ καὶ ἀντιστρόφως: Ἡ ἀπέραντος καὶ ἀνυποχώρητος Πίστι του στὴν ἅπαξ ἀποκαλυφθεῖσαν σώζουσαν Ἀλήθειαν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον, εἶναι ἀῤῥήκτως καὶ ἀδιαιρέτως συνυφασμένη μὲ τὴν ἄῤῥητον Ἀγάπη του πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν καὶ τὴν ἀνόθευτον ἀγάπη του πρὸς τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τοὐτέστιν τὸν κάθε ἄνθρωπο.

Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀκολουθῆ ἀπαρεγκλίτως τὴν σύμφωνον γνώμην ἁπάντων τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας: «Ὅποιος κάνει ἐκπτώσεις στὰ θέματα τῆς Πίστεως, χάριν δῆθεν τῆς «ἀγάπης», αὐτός, κατὰ βάθος, δὲν ἀγαπᾶ οὔτε τὸν ἄνθρωπο οὔτε τὸν Θεάνθρωπο ἀλλ᾽ ἀπεναντίας: Ἀπατᾷ καὶ ἀπατᾶτε οἰκτρῶς»!

Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν ἁγίαν του μνήμην τὴν 1/14 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους.

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1064-1066.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΡΝΕΙΑ; Α΄.

Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ὑπάρχουν πολλοί, ἐνίοτε καὶ καθηγητὲς θεολόγοι (καὶ ὄχι μόνο Γυμνασίου ἢ Λυκείου), ποὺ διδάσκουν μιὰ πολὺ «βολικὴ» καὶ «ἔξυπνη» θεωρία: Ὅτι πορνεία εἶναι μόνο ἡ σαρκικὴ ἱκανοποίηση, ποὺ γίνεται ἔξω ἀπὸ τὸ γάμομὲ πόρνες καὶ μὲ χρήματα (δηλαδὴ μὲ πληρωμή). Ἐνῷ ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ὅπου ὑπάρχει ψυχικὴ ἐπαφή, ἐκεῖ δὲν ἔχουμε πορνεία. Συνεπῶς ἕνα ζευγάρι νέων, ποὺ ἀγαπιέται καὶ ἡ σαρκικὴ σχέση του ἀποτελεῖ «ὁλοκλήρωση τῆς ἀγάπης τους», δὲν εἶναι πορνεία καὶ ἆρα δὲν κάνουν ἁμαρτία! Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο τὴν πορνεία καὶ μοιχεία ἀπαγορεύει. Δὲν ἀπαγορεύει τὴν «ὁλοκλήρωση τῆς ἀγάπης» ἑνὸς ζευγαριοῦ!

Βέβαια ἡ λέξη «πορνεία» στὴν κυριολεξία σημαίνει τὴν ἱκανοποίηση τῶν σαρκικῶν ὀρέξεων μὲ χρήματα, ἀφοῦ στὴν ἀρχαιότητα ἀσκοῦσαν τὸ «ἐπάγγελμα» αὐτὸ γυναῖκες ἀγορασμένες, δηλαδὴ δοῦλες.

Ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κύρια σημασία της, ἡ λέξη πορνεία, εἶχε ἀνέκαθεν καὶ τὴ σημασία τῆς σαρκικῆς σχέσεως δύο ἑτεροφύλων προσώπων, χωρὶς νὰ ὑπάρχει χρηματικὴ δοσοληψία.

Μία εἶναι ἡ νόμιμη συζυγία ἀνδρὸς καὶ γυναικός, αὐτὴ ποὺ γίνεται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου. Κάθε πράξη ποὺ γίνεται ἔξω ἀπὸ τὸ Μυστήριο τοῦ γάμου χαρακτηρίζεται ὡς πορνεία ἢ μοιχεία καὶ καμιὰ διάκριση δὲν γίνεται ἂν συμβαίνει μὲ ἀμοιβὴ ἢ ἐξ ἀγάπης.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος σύγχρονος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας Γ΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Δὲν παρῆλθεν πολὺς καιρὸς ἀπὸ τὴν πολύπλευρη μάχη του διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν θυμάτων τῆς ἀείποτε ὕπουλης καὶ δολίου παπικῆς Οὐνίας· καὶ ἰδού: Σιδερόφρακτοι Οὖννοι τοῦ Παποκινήτου Ναζισμοῦ καὶ Φασισμοῦ κατέλαβαν τὴν Ὀρθόδοξον Σερβίαν.

Κατὰ τὰ χρόνια τῆς κατοχικῆς καταχνιᾶς, ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος περιεφέρετο ἐναγωνίως ἀνάμεσα στὸν πονεμένον λαό, προσφέροντας μὲ ἀνείπωτες θυσίες τὴν ἄῤῥητη γλυκειὰ παρηγοριὰ τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ.

Μὲ τὴ φυγάδευσι τῶν ναζιστοφασιστῶν, ἐπελαύνει κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Σερβίας ἕνα ἄλλον θηρίο: Ὁ ἄθεος κομμουνισμός. Μὲ θαῦμα ἀποφεύγεται ἡ ἐκτέλεσίς του, καταδικασθέντος εἰς θάνατον ἀπὸ τοὺς ἀθέους, καὶ ἐγκλείεται ἀναγκαστικῶς εἰς τὴν Μονὴν «τῶν Ἀρχαγγέλων» στὸ Τσέλιε τοῦ Βάλιεβο.

Ἀκόμη καὶ ἔγκλειστος εὑρίσκετο ὑπὸ καταδιωγμόν. Ἀφιερώθη τότε ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος ἐντονώτερον στὴν ἀδιάλειπτον προσευχή, τὴν μελέτη τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων, τὴν συγγραφὴ ἐμπνευσμένων συγγραμμάτων, τὴν τέλεσι καθημερινῶς τῆς Θείας Λειτουργίας, τὴν μετὰ κάθε ἀκριβείας τήρησι τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ γενικῶς τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχικοῦ Τυπικοῦ. Νήστευε μετ᾽ ἀκριβείας ἀπέχοντας ἁπολύτως ἀπὸ κάθε τροφὴ καθ᾽ ὅλας τὰς Παρασκευὰς τοῦ ἔτους καθὼς τηροῦσεν εὐλαβῶς καὶ ὅλας τὰς ἄλλας ἡμέρας νηστειῶν. Στὶς προσευχές του μνημόνευε καθημερινὰ πλῆθος ὀνομάτων ἐπικαλούμενος τὴν ἐκ Θεοῦ βοήθειαν πρὸς τοὺς πονεμένους ἀδελφούς.

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1064-1066.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, θ) Κατηχητὴς π. Ἄγγελος Νησιώτης

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

«Περιπτώσεις ἀποκλείουσαι τὴν ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομίαν

1. Οἰκονομία δὲν χωρεῖ εἰς τὰ κωλύματα Ἱερωσύνης

Οἱ ὑποπεσόντες εἰς τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸ α΄ κεφάλαιον τῆς πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς, καὶ τῶν ἀκατανόμαστων ἐπὶ κτηνῶν πράξεων παντελῶς κωλύονται ἀπὸ τῆς Ἱερωσύνης ἢ χειροτονηθέντες καθαιροῦνται ἄνευ οἴκτου. Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειον δὲν ἐπιτρέπεται εἰς τὸν τοιοῦτον “νὰ ἅπτηται τῶν ἱερῶν, κἂν πάνυ ἄξιος ᾖ”. Ὁ Ἐξομολόγος οὐδαμῶς πρέπει νὰ ὑποχωρήσῃ, ἀλλὰ νὰ ἀρνηθῇ εἰς τοιοῦτον νὰ χορηγήσῃ τὴν Πνευματικὴν συμμαρτυρίαν.

          Ὄχι μόνον οἱ τοιοῦτοι ἐμποδίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος ποὺ συνήφθη κατὰ τὴν μνηστείαν του μὲ ἐκείνην ποὺ συνεζεύχθη καὶ αὐτὸς ἐμποδίζεται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην, διότι ἐτέλεσε πορνείαν.

          Ἐπίσης ἐμποδίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην οἱ δίγαμοι καὶ οἱ συζευχθέντες μὴ παρθένον. Οἱ δὲ κρατοῦντες παρ’ ἑαυτοῖς τὴν σύζυγόν των μοιχευθεῖσαν καθαιροῦνται»[1].

Σχόλια: Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι δὲν χωρεῖ οἰκονομία στὰ κωλύματα ἱερωσύνης οὔτε λύπη οὔτε οἶκτος! Ἀκόμη καὶ ἂν ἡ σύζυγός σου δὲν ἦταν παρθένος πρὸ τοῦ γάμου, αὐτὸ ἀποτελεῖ κώλυμα ἱερωσύνης.

---

[1] ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΗΣΙΩΤΗΣ (Κατηχητής), Ὁ πνευματικὸς καὶ τὸ ἔργον του, ἐκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις 1959, σ. 103.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος σύγχρονος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας Β΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἀκολούθως ἐστάλη στὴν Ἁγίαν Πετρούπολι γιὰ θεολογικὲς σπουδὲς καὶ ἀργότερα μετέβη στὴν Ὀξφόρδη γιὰ τὴν ἐκπόνησιν τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς πάνω στὸ ἔργο τοῦ σπουδαίου ὀρθοδόξου συγγραφέως Φιοντὸρ Ντοστογιέβσκι. Ἡ ἐν λόγῳ διδακτορική του διατριβὴ στὸ ἔργο τοῦ μεγάλου Ῥώσσου συγγραφέως Ντοστογιέβσκι, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε “θαμώνας καὶ ἔνθεος παρατηρητὴς τῶν ὑπογείων τῆς ἀνθρωπίνης πονεμένης ψυχῆς” καὶ ποὺ εἶχε τὴν πεφωτισμένην εὐλογίαν νὰ βιώσῃ προσωπικά, μέσα στὸ συγκεκριμένο “ὑπόγειο”, τὸ ἀπόγειο ἁγιοπνευματικῶν πτήσεων, ὅταν παρέμεινε γιὰ εὔλογο χρονικὸ διάστημα ὡς φιλοξενούμενος στὴν περίφημον ἐν Ῥωσίᾳ Μονὴν τῆς Ὄπτινα. Αὐτὸ λοιπὸν τὸ ἔργο τοῦ πατρὸς Ἰουστίνου ἦταν ἐντελῶς ἀδύνατο νὰ κατανοηθῇ ἀπὸ τὴν σχολαστικὴ νοησιαρχικὴ σκέψι τῆς δυτικόστροφης Ὀξφόρδης καὶ φυσικῷ τῷ λόγῳ ἡ ἐν λόγῳ διατριβὴ ἀπεῤῥίφθη. Τὸν ἐδέχθη ὅμως ἀργότερα ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἐκεῖ πῆρε τὸ διδακτορικό του δίπλωμα, ἐντρυφῶντας παραλλήλως στοὺς μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἔχων ὡς θέμα τῆς ἐν τῷ Καποδιστριακῷ πανεπιστημίῳ τῶν Ἀθηνῶν διατριβῆς του: «Τὸ πρόβλημα τοῦ προσώπου καὶ τῆς γνώσεως κατὰ τὸν Ἅγιον Μακάριον τὸν Αἰγύπτιον».

Ἐνεβάθυνε λίαν ἐνθουσιωδῶς εἰς τὴν ἀρχαιοελληνικὴν γλῶσσαν, ἀλλὰ καὶ τὴν παλαιοσλαβική, τὴν λατινική, τὴν ῥωσική, τὴν νεοελληνική, τὴν ἀγγλική, τὴν γερμανικὴ καὶ τὴν γαλλική! Προπάντων ὅμως ὁ ἔνθεος σπουδαστὴς ἐντρυφοῦσε μεθ᾽ ἁγίας βίας καὶ “διὰ βίου” στὴν μυστικὴν γλῶσσα τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας.

Ἐνῷ ἀργότερα διηκόνη ἱεραποστολικῶς στὴν τότε Τσεχοσλοβακία (1930-1931), συμβάλλοντας στὸν ἐπανευαγγελισμὸ καὶ στὴν ἐπανένταξι στὴν Ἐκκλησία τῶν τέως θυμάτων τοῦ ὑπούλου παπικοῦ «δολεροῦ δώρου», δηλαδὴ τοῦ «δουρείου ἵππου» τῆς Οὐνίας, ἐπληροφορήθη ὅτι ἐπελέγη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διὰ νὰ χειροτονηθῇ εἰς Ἐπίσκοπον. Τὸ ταπεινό του ὅμως φρόνημα δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀποδεχθῇ τὸ προταθὲν ἀξίωμα. 

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1064-1066.

Γέροντος Ἀθανασίου Σταυροβουνιώτη, Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις προτοῦ τελεσθῇ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης» (Ἀνεξίτηλον δηλαδὴ ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς ἱερέαν) B΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἀλλοίμονο μάλιστα καὶ σ᾽ ἐκείνους ποὺ κρύβουν τέτοια ἁμαρτήματα ἀπὸ τὸν Πνευματικό, γιὰ νὰ ὑποκλέψουν τὴ συμμαρτυρία του, καὶ νὰ γίνουν ἀναξίως ἱερεῖς!» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης, Φῶς ἱλαρὸν καὶ μυστικὸν στὴν σκοτοδίνη τῶν σύγχρονων καιρῶν», Ἔκδοσις Ι.Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).

Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγῃ ἐπίσης καὶ ὁ λίαν ἐπικίνδυνος ἁλυσιδωτὸς κατήφορος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ εὐκολότατα θὰ ἐπακολουθήσῃ: Ἐὰν δηλαδὴ κάποιος ἔλαβε ῾῾συμμαρτυρίαν᾽᾽ διὰ χειροτονίαν του, ἐνῷ δὲν θὰ ἔπρεπε, ὁ τοιοῦτος, εὐκόλως ἀργότερον θὰ δίδῃ καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του, περαιτέρω, εἰς ἑτέρους, ῾῾συμμαρτυρίας᾽᾽ εἰς ἔχοντας ῾῾κωλύματα ἱερωσύνης᾽᾽. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εὐκόλως καὶ ἐπικινδύνως θὰ διαιωνίζεται ἐπὶ τὰ χείρω. Ἐπαυξανομένη δηλαδή, κατρακυλῶσα ἀπὸ τὸ ἕνα κακόν, εἰς τὸ χειρότερον κακόν κ.ο.κ.

Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, τῶν ἀλαθήτων καὶ ἀμεταθέτων πνευματικῶν νόμων: Προβαίνοντες π.χ. εἰς χειροτονίας πρὸς ῾῾ἐπίλυσιν᾽᾽ τάχα προσκαίρων ἀναγκῶν, ἀνοίγονται οἱ ῾῾ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου᾽᾽ διὰ πολλὰ ἐπερχόμενα ἀργότερον ἀναποφεύκτως δεινά, εἴτε ἐμμέσως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμφανῶς, εἴτε ἀφανῶς!

Τὰ πάθη μας, ὀφείλομεν μετ᾽ ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως καὶ πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως, πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ὥστε νὰ εὕρωμεν ἔλεος παρὰ Κυρίου! Ἀλλ᾽ εἶναι ἀνεπίτρεπτον νὰ ἀμνηστεύωμεν αὐτὰ τὰ πάθη μας, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ… ῾῾νομιμοποιοῦμεν᾽᾽.

Πηγή: Ὁ Ζωοποιὸς Σταυρός, Δεκέμβριος 2019, Ἀρ.τεύχους 132-141, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, σσ. 944-945.

* * *

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ὁ ὅσιος καὶ θεοφόρος σύγχρονος Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας A΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Μεταξὺ δύο Ἑορτῶν τοῦ «Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου» (25 Μαρτίου 1894 - 25 Μαρτίου 1979), ὁριοθετεῖται ἡ ἁγία καὶ εὐαγγελικὴ 84χρονη ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἐκ Σερβίας ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἰουστίνου Πόποβιτς (=Παπαδοπούλου), ἐσχάτου ἐπιγόνου 7 προηγηθέντων ἱερωμένων προγόνων του.

Οἱ ἅγιοί του γονεῖς, Σπυρίδων καὶ Ἀναστασία, τὸν ἀνέθρεψαν μέσα στὸ καθαγιασμένο πνευματικὸ κλῖμα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, μέσα στὴν ζῶσαν ἐμπειρίαν τῆς Προσευχῆς, τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, τῆς μετοχῆς στὰ ἁγιαστικὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, στὴν καρδιακὴν ἐντρύφησι μέσα στὰ Συναξάρια καὶ στὸ πάμφωτο παράδειγμα τῶν Ἁγίων.

Ἔλεγε ἀργότερα ὁ ἴδιος· «Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι βιβλιοθήκη, τὴν ὁποία μπορεῖς νὰ μελετήσῃς, ἀλλὰ βίωμα, τὸ ὁποῖο καλεῖσαι νὰ τὸ ζήσῃς». Κι ἀκόμη· «Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τὴν ἰδικήν της ἀμετάθετον μεθοδολογίαν καὶ πανίερον παιδαγωγικήν: Δηλαδὴ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων!»

Ὅταν ὁ Ἰουστῖνος φοιτοῦσε στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ τοῦ «Ἁγίου Σάββα» στὸ Βελιγράδι, εὐλογήθηκε νὰ διατελέσῃ καὶ μαθητὴς τοῦ φωτισμένου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ὅστις ἤδη σήμερον εἶναι ἑορταζόμενος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας. Στρατεύτηκε ὡς νοσοκόμος κατὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ μέσα στὴν ὀδυνηρὴ δίνη τοῦ πολέμου ἐπισφραγίσθηκε ὁριστικὰ ἐντὸς τῆς καρδίας του ἡ ἁγία ἀπόφασι νὰ στρατευθῇ πλέον εἰς τὴν πνευματικὴν στρατιὰν τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ!

Ἔλαβε τὸ μοναχικὸ σχῆμα τὴν Πρωτοχρονιὰ τοῦ 1916, καὶ μετωνομάσθηκε ἀπὸ Εὐάγγελος εἰς Ἰουστῖνον, πρὸς τιμὴ τοῦ ὁμωνύμου ἁγίου μάρτυρος καὶ φιλοσόφου. 

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1064-1066.

Γέροντος Ἀθανασίου Σταυροβουνιώτη, Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις προτοῦ τελεσθῇ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης» (Ἀνεξίτηλον δηλαδὴ ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς ἱερέαν)

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Τὴν πολυτίμητον διάστασιν καὶ κορυφαίαν ἀξίαν τῆς ἁγνότητος καὶ παρθενίας, τόσον διὰ τὸν ἄνδρα, ὅσον καὶ διὰ τὴν γυναίκα, μέχρι τὴν εὐλογημένην ὥραν τῆς τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ἐκφράζουν ἐμφανέστατα καὶ ἀδιαμφισβήτητα οἱ θεόπνευστοι ἁγιοπνευματικοὶ καὶ ἀναπαλλοτρίωτοι Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας!

Συμφώνως μὲ τοὺς ἐντεταγμένους ἀμετακλήτως εἰς τὰς θεοπνεύστους ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ἱεροὺς Κανόνας, ἡ προγαμιαία σαρκικὴ σχέσις, ἀκόμη καὶ μεταξὺ μεμνηστευμένων (αὐτῶν, ποὺ δὲν ἐτέλεσαν μὲν ἀκόμη τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἀλλ᾽ ὅμως προγραμματίζουν μελλοντικῶς νὰ πραγματοποιήσουν τὸν Γάμον των), ἀποτελοῦν ἀνεξίτηλον (δηλαδὴ μὴ ἀνατρέψιμον καὶ μὴ ἐπιδεχόμενον, καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπον, ἀναίρεσιν) ἐμπόδιον διὰ νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς βαθμὸν ἱερωσύνης.

Ἀνέφερε περὶ τούτου τοῦ ζητήματος καὶ ὁ μακαριστὸς ἅγιος Γέροντάς μας Γερμανός:

«Εἶναι τελείως ἀνεπίδεκτα ῾῾οἰκονομίας᾽᾽ τὰ καθοριζόμενα ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κωλύματα Ἱερωσύνης:

Δὲν ἐπιτρέπεται δηλαδὴ σὲ καμμιὰ περίπτωσι νὰ δοθῇ ῾῾συμμαρτυρία᾽᾽, γιὰ νὰ προσέλθῃ στὶς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης κάποιος, ποὺ ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι οἱ πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο του σεξουαλικὲς σχέσεις, ἔστω καὶ μὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀρραβωνιαστικιά του, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο του, σεξουαλικὴ σχέσις, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀρσενοκοιτία.

Οἱ Πνευματικοί, ποὺ συγκαταβαίνουν σὲ τέτοιες περιπτώσεις καὶ δίνουν ῾῾συμμαρτυρία᾽᾽, φέρουν τεράστιαν εὐθύνην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ (σ.σ. ὅπως ἀσφαλέστατα καὶ οἱ ἐμπλεκόμενοι, ἐν ἐπιγνώσει, εἰς τοιαύτας χειροτονίας, εἴτε λαϊκοί, εἴτε ἱερωμένοι)!

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας IΣΤ΄.

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

*

Σπουδαῖο καὶ τιμημένο εἶναι τὸ μυστικὸ σῶμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας Κεφαλὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός μας. Νὰ θυμᾶσαι ἀγαπημένε μου, ἐν Χριστῷ ἀδελφέ μου, ἐσύ, ποὺ διαβάζεις τώρα αὐτὲς τὶς ταπεινὲς γραμμές, πὼς στὸ ἅγιο καὶ τιμημένο αὐτὸ Σῶμα, τὴν Ἐκκλησία, εἶσαι καὶ ἐσύ, ὅπως εἶμαι καὶ ἐγώ, ἕνα ἀδύναμο κι ἀνάξιο μέλος. Ὅλα τὰ λαμβάνομεν ἀπὸ τὴν Κεφαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός μας καὶ ζωοποιούμεθα ἀπὸ τὸ Πανάγιόν Του Πνεῦμα. Νὰ μὴ τὸ λησμονοῦμε ποτέ, πὼς στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν ἀναρίθμητα ἱκανὰ μέλη, ποὺ ἔχουν λάβει μεγάλα καὶ ποικίλα πνευματικὰ χαρίσματα ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὴ δεκτικότητά του.

Ἀγαπημένε μου ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Νὰ τιμᾷς κάθε χριστιανό, γιατί εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μὴ σὲ πλανέσῃ ἡ ὑπερηφάνειά σου καὶ λογαριάσῃς ὑποτιμητκὰ κάποιον ἀδελφὸ σου ὅποιος κι ἂν εἶναι αὐτός.

Μὴ ἐπιτρέψῃς στὸν ἑαυτόν σου νὰ κάνῃ κακοὺς λογισμούς, ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ταπεινὸς ἀδελφός σου, ἴσως δὲν γνωρίζει τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, ὅτι εἶναι στερημένος ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Κολ. γ´, 11). Μὴν καταφρονῇς κανέναν, διότι ὁ Κύριος ἀποκαλύπτεται μυστικῶς καὶ ἀπροβλέπτως καὶ ἀῤῥήτως καὶ φωτίζει ὅλους τοὺς καλοπροαιρέτους, ἀνάλογα μὲ τὸ μέτρο τῆς δεκτικότητας τοῦ καθενός.

Τὶς δωρεές Του ὁ Κύριος τὶς μοιράζει σὲ ὅλους κατ᾽ ἀναλογίαν, κατὰ τὴν ἀνεξιχνίαστόν Του πανσοφία καὶ μὴν τὸ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης.

Νὰ λὲς μέσα σου· «Εἶμαι ἕνα ταπεινὸ καὶ ἀσήμαντο μέλος τοῦ μεγάλου καὶ τιμημένου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλα τ᾽ ἄλλα μέλη πρέπει νὰ τὰ ἀγαπῶ, νὰ τὰ τιμῶ καὶ νὰ τὰ σέβομαι, γιατὶ εἶναι ὅλα ἀγαπημένα μέλη τοῦ Χριστοῦ μου».

Ἡ Χάρις τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἂς εἶναι μετὰ πάντων ἡμῶν!

Ἀμήν!!!

[Ἐλεύθερη ἀπόδοσι σημαντικῶν ἀποσπασμάτων ἀπὸ τὸ σπουδαῖο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης: «Ἐκκλησία ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας καὶ ἡ μακαριότητα τῶν Ἁγίων», ἀρχικὴ μετάφρασι-ἐπιμέλεια ὑπὸ Πέτρου Μπότση, Ἀθήνα, 2012. Ὡσαύτως, ἡ ὡς ἄνω ἀπόδοσι εἶναι παραλλήλως βασισμένη καὶ σὲ μεταφράσεις ἑτέρων ἔργων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης, ἐπὶ τοῦ ἰδίου θέματος, ὑπὸ τοῦ Παν/τάτου Ἀρχιμ. Δαμιανοῦ Ζαφείρη (ἔκδοσις “Ζωοδόχος Πηγή”, Ἀθῆναι, 2003) καὶ ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίου Ντανίλη (ἔκδοσις “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”, Θεσ/νίκη, 2004) κ.ἄ.]

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1069-1074.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, ζ) Διδαχὴ περὶ κωλυμάτων ἱερωσύνης μακαριστοῦ γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Γράφει κάπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος∙ «Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστίν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει» (Α΄ Κορ. 6, 18). Μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι κατὰ κάποιο μυστηριώδη καὶ ὑπερφυσικὸ τρόπο τὸ σῶμα αὐτοῦ, ποὺ πορνεύει, μολύνεται ἀνεξίτηλα μὲ ἕνα μόνιμο ψεγάδι. Ὑπάρχει δηλαδὴ μιὰ οὐσιαστικὴ καὶ βαθιὰ διαφορὰ μεταξὺ σαρκικῶν, ἀπὸ τὰ ἄλλα Ἁμαρτήματα. Καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος μετανοήσῃ, ἐξομολογηθῇ καὶ ἀλλάξῃ ζωή, συγχωροῦνται ὅλες οἱ ἁμαρτίες του, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως καὶ τῶν σακρικῶν∙ καὶ μπορεῖ ἀκόμα καὶ ἅγιος νὰ γίνῃ! Ὅμως ἱερέας δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ αὐτός, ποὺ ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι π.χ. οἱ σαρκικὲς σχέσεις, εἴτε πρίν, εἴτε ἔξω ἀπὸ τὸν Γάμο. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἱερέας, διότι τὸ «σκεῦος» τοῦ σώματός του ἔγινε ἀκατάλληλο γιὰ τὴ διακονία τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ὅπως δηλαδὴ τὸ ἀγγεῖο, ποὺ ἔσπασε, πού, κι ἂν ἀκόμα τὸ ξανασυναρμολογήσης καὶ τοῦ κολλήσῃς τὰ κομμάτια, τὸ ξαναφιτάχνεις μέν, καὶ γίνεται πάλι ἀκέραιο, ἔχει ὅμως ἀνεξίτηλα σημάδια τῶν παλιῶν θραυσμάτων. Τὸ ξανασυναρμολογημένο αὐτὸ ἀγγεῖο μπορεῖ νὰ χρησιμεύσῃ γιὰ ὁποιαδήποτε ἄλλη δουλειά, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ νὰ χρησιμοποιηθῇ στὴν Ἁγία Τράπεζα.

Πηγή: ‘Αρχιμ.’Αθανασίου καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβυνίου, Φῶς ἱλαρὸν καὶ μυστικὸν στὴ σκοτοδίνη τῶν σύγχρονων καιρῶν, Ὁ Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης (1906-1982), ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, Λευκωσία – Κύπρος.

* * *

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας IE΄.

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

*

Εὐχαριστῶ τὸν Κύριο καὶ τὴν Ἁγία Μητέρα μας, τὴν Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθοδοξία μας, τὴν ἄσπιλη κι ἀδιάφθορη Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, διότι μᾶς ἔδειξε καὶ μᾶς ἑτοίμασε τὸν ἀληθινὸ Δρόμο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ Σωτηρία μας.

Μὲ τὶς Θεόπνευστες, καθολικὰ ἀποδεκτὲς ἀπὸ ὅλες ἀνεξαιρέτως Οἰκουμενικὲς Συνόδους, κατέδειξε καὶ κατεδίκασε ἡ Ἐκκλησία ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ λειτουργήσουν σὰν μεγάλα ἐμπόδια καὶ προσκόμματα γιὰ τὴν σωτηρία μας. Κατετρόπωσε ἔνδοξα ὅλους τοὺς ἐχθροὺς καὶ διῶκτες τῆς Πίστεώς μας καὶ μᾶς ὑπερασπίζεται στὸν βασιλικὸ Δρόμο τῆς θείας Ἀληθείας, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή.

Τὴν εὐχαριστῶ διότι μᾶς διαφυλάττει ὅλα τὰ Μυστήρια, ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος κι ἔτσι μᾶς ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία μας ἀπὸ Δρόμο ἀσφαλῆ.

Τὴν εὐχαριστῶ διότι θέσπισε καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς τὴν Θεία Λειτουργία, τὴν ἀγγελικὴ αὐτὴ ὑπηρεσία ἐπὶ τῆς γῆς.

Τὴν εὐχαριστῶ διότι γιορτάζει (ἡ Ἐκκλησία μας) καὶ πανηγυρίζει μέσα στὴν διάρκεια τοῦ χρόνου καὶ κάθε χρόνο ὅλα τὰ κορυφαῖα γεγονότα τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Παναγίας Μητέρας Του.

Τὴν εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ὑπόμνησι, ποὺ μᾶς κάνει τῶν ἀνεκλαλήτων Δωρεῶν τοῦ Θεοῦ σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἡ λύτρωσι, ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν κατάρα καὶ τὸν θάνατο.

Τὴν εὐχαριστῶ διότι μᾶς παρουσιάζει καθημερινὰ μέσα στὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας ὅλην τὴν ἐπίγειαν ζωὴν τοῦ Κυρίου μας.

Τὴν εὐχαριστῶ διότι στὶς καθημερινὲς Ἱερὲς Ἀκολουθίες ὑμνολογεῖ τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς τοὺς παρουσιάζει ὡς ζωντανὰ παραδείγματα Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸν καὶ ὡς ἅγια παραδείγματα πρὸς μίμησι, τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν στὴν αἰωνιότητα!

*

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1069-1074.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, ε) Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης, στ) Γέρων Ἰωάννης τῆς Μονῆς τῶν Σπηλαίων (Πσκώφ)

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Καὶ ὁ γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης έλεγε χαρακτηριστικά: «Οὐδέποτε νὰ χειροτονηθῇ ἄνθρωπος μὲ κωλύματα ἱερωσύνης. Εἶδα ἕναν ἱερέα, ποὺ πῆρε συμμαρτυρία πνευματικοῦ, χωρὶς νὰ ἐξομολογηθῇ καθαρὰ καὶ μετὰ τέσσερα χρόνια μοῦ ἀποκάλυψε τὸ ἁμάρτημα, ποὺ ἦταν κώλυμα ἱερωσύνης, τὸ πρόσωπό του μαῦρο καὶ λυπημένο, καμιὰ χαρὰ δὲν εἶχε ἐπάνω του. Πολὺ μὲ στενοχώρησε ἡ κατάστασή του»[1]!

* * *

Ἡ μετάνοια σημαίνει ἀλλαγὴ καὶ θέλει κόπο.

«Δούλη τοῦ Θεοῦ Μ.!

Εἶναι κάπως δύσκολο νὰ σᾶς ἀποκαλῶ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα, καθὼς τώρα εἴστε ἀπολύτως δούλη τοῦ ἐχθροῦ.

Ὅλα τὰ καταλαβαίνετε, ἀλλὰ ἡ ψυχὴ σκόνταψε στὴ φιληδονία καὶ ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἱκανοποιημένος, ποὺ ἔπιασε ἱερέα καὶ τὸν πῆρε ἀπὸ τὸν Θεό. Διότι ὅλα ὅσα τώρα αὐτὸς ὁ ἱερέας τελεῖ στὴν Ἁγία Τράπεζα, πέφτουν στὸ κεφάλι του ὡς καυτὰ κάρβουνα, ἐνῷ ἐσᾶς ὁ ἐχθρὸς σᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μέσῳ τῆς ἀδιαφορίας γιὰ τὴ σωτηρία σας.

Ὁ Θεὸς δὲν μυκτηρίζεται, ἀλλὰ καὶ οἱ δυό σας αὐτὸ κάνετε.

Προσιδιάζει στοὺς ἀνθρώπους νὰ πέφτουν, ἀλλά, ἀφοῦ ἔπεσαν, χρειάζεται ἀμέσως νὰ σηκώνονται. Σὲ σᾶς ὅμως δὲν εἶναι ἁπλὰ πτώση, ποδοπατήσατε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ δόθηκε στὸν ἄνθρωπο κατὰ τὴ χειροτονία.

Τὶς ἁμαρτίες σας πρέπει νὰ τὶς ἐξομολογηθεῖτε σὲ Ἀρχιερέα, ἱερέας δὲν μπορεῖ νὰ τὶς λύσῃ. Οἱ ἁμαρτίες εἶναι εὔκολο νὰ γίνουν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀνόρθωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία χρειάζονται πολλὲς προσπάθειες καὶ κόπος. Ἀλλὰ ἡ ζωὴ εἶναι τόσο σύντομη, ἐνῷ μπροστά μας βρίσκεται ἡ αἰωνιότητα. Πηγαίνετε στὸν Δεσπότη καὶ οἱ δύο, ἂν θέλετε σωτηρία γιὰ τὸν ἑαυτό σας καὶ τὸν ἱερέα».

* * *

---

[1] «Ἕνας ἅγιος γέροντας, ὁ μακαριστὸς π. Ἰάκωβος, ἐκδ. Ἱ. Μ. ὁσίου Δαυὶδ γέροντος, Ροβιὲς Εὐβοίας».

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας IΔ΄.

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

*

Εὐχαριστῶ τὸν Κύριο, ποὺ εἰσακούει τὶς προσευχές μου καὶ κατὰ τὴν κορυφαίαν στιγμὴν τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν Τιμίων Δώρων! Προσεύχομαι ὅμως καὶ «κατ᾽ ἰδίαν» γιὰ τὶς μεγάλες “κοινότητες”, ποὺ θέλουν νὰ αὐτοαποκαλοῦνται χριστιανικές, ἀλλ᾽ ὅμως δὲν εἶναι, διότι ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστι, ποὺ ἐνῷ φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ, στὴν πραγματικότητα εἶναι δυστυχῶς ἀποστάτες τῆς ἀληθινῆς πίστεως. Κι αὐτοὶ εἶναι τόσον ὁ Πάπας καὶ οἱ ὀπαδοί του, ὅσον καὶ οἱ ποικιλώνυμοι λεγόμενοι «διαμαρτυρόμενοι».

Προσεύχομαι θερμά, ὥστε ὅλοι αὐτοί, ἀλλὰ καὶ οἱ παρόμοιοί τους, νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ὀρθὴ πίστι. Ὅπως ἐπίσης καὶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ οἱ δικοί μας ἀποσχισθέντες καὶ ἀπομακρυνθέντες ἀπὸ τὴν Μίαν Ἐκκλησία, ῥῶσσοι «παλαιόπιστοι» (= ποικίλοι, ἀποσχισθέντες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, λεγόμενοι «παλαιοημερολογίτες» μὲ τὰ ἀλληλοσπαρασσόμενα μεταξύ τους ποικιλώνυμά τους παρακλάδια).

*

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μόνος σίγουρος δρόμος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰωνιότητα. Ἂς βαδίζουμεν αὐτὸν τὸν σίγουρο δρόμο σταθερά, χωρὶς νὰ παρεκκλίνουμεν καθόλου. Ἔτσι θὰ δυνηθοῦμε νὰ κερδίσουμε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἂν ὅμως ξεφύγῃ κάποιος ἀπ᾽ αὐτὸν τὸν Δρόμον καὶ βαδίζῃ στοὺς πονηροὺς παραδρόμους τῆς σοφιστείας καὶ τῆς ἀπιστίας, τότε θὰ ταλαιπωρηθῇ καὶ τελικά, ἐὰν δὲν μετανοήσῃ, θὰ χαθῇ. Καὶ δὲ θὰ φταίῃ κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ ἐγωϊσμὸς αὐτοῦ, ποὺ λοξοδρόμησε. Ὁ Κύριος εἶπε· «Ἐγὼ εἰμι ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή» (Ἰωάν. ιδ´ 6).

*

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1069-1074.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, δ) Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Κάποιος ρώτησε τὸν ἅγιο Παΐσιο, τὸ ἑξῆς: Ἀφοῦ ἡ ἐξομολόγηση τὰ σβήνει ὅλα, τότε γιατὶ αὐτός, ποὺ κάνει μεγάλη σαρκικὴ ἁμαρτία δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἱερέας; Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔτυχε νὰ κρατᾷ δύο ἀνοξείδωτα κύπελλα, ποὺ κερνοῦσε νερὸ στοὺς προσκυνητές. «Δὲ μοῦ λές», ρωτᾷ ὁ ἅγιος Παΐσιος, «ἂν τὸ κύπελλο σπάσει καὶ τὸ ἡλεκτροκολλήσω, τότε δὲ θὰ γίνῃ γερό»; «Ναί», ἀπαντᾷ ὁ προσκυνητής, «καὶ μάλιστα πιὸ γερὸ ἀπὸ ὅτι ἦταν πρίν». «Τότε», συνεχίζει ὁ ἅγιος «νὰ ποὺ τὸ ἕνα μὲ τὴν κόλληση ἔγινε πολὺ γερό, ἐνῷ τὸ ἄλλο, ποὺ δὲν ἔχει κόλληση, δὲν εἶναι μὲν τόσο γερό, ἀλλὰ εἶναι ἀπείραχτο. Ὅταν ἔλθῃ ὁ Βασιλιᾶς, μὲ ποιὸ ποτήρι θὰ τοῦ δώσουμε νὰ πιῇ νερό»; «Με το δεύτερο», ἀπαντᾷ ὁ προσκυνητής, «τὸ ἀπείραχτο, ποὺ δὲν ἔχει κολληθεῖ». «Ἐ, γι’ αὐτὸ κάνουμε ἱερεῖς ἐκείνους, ποὺ δὲν ἔκαναν ἁμαρτία ἀσχέτως ἐὰν δὲν εἶναι τόσο θερμοί, ὅσο ἐκεῖνοι, ποὺ ἔκαναν ἁμαρτία», τελειώνει ὁ ἅγιος Παΐσιος[1].

«- Γέροντα, ἡ θεία Χάρις χάνεται ἀπὸ ἕναν κληρικό, ὅταν πέσῃ σὲ κάποιο θανάσιμο ἁμάρτημα;

- Ὄχι, πῶς νὰ χαθῇ; Ἡ θεία Χάρις μπορεῖ νὰ ἀπομακρυνθῇ, ὄχι ὅμως νὰ χαθῇ. Ἕναν ἱερέα, ἅμα τὸν κάνουν ἀργό, ἔχει τὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ τὰ Μυστήρια δὲν ἐνεργοῦν. Δὲν ἔχει δύναμη πιὰ ὁ ἱερεύς. Τὸ κυριώτερο εἶναι ἡ Χάρις. Ἂν ἀποκατασταθῇ, τότε εἶναι τὰ Μυστήρια ἔγκυρα.

Θέλει πολλὴ διάκριση στὸ θέμα τῶν ἱερέων ποὺ ἔχουν κωλύματα. Χρειάζεται πολλὴ προσοχὴ νὰ μὴ δημιουργηθῇ μὲ ἀδιάκριτες αὐστηρότητες σκάνδαλο στὸν κόσμο καὶ μπῇ σὲ λογισμοὺς καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ ἱερέως. Νὰ παύῃ τὶς Λειτουργίες μὲ τρόπο, γιὰ νὰ μὴ γίνεται κακὸ στοὺς πιστοὺς ἀντὶ γιὰ καλό. Γιατὶ τὰ κωλύματα τὰ ξέρει ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἱερεύς. Ἐὰν ὅμως παύσῃ ἀμέσως, τότε καὶ οἱ πιστοὶ καὶ ἡ οἰκογένειά του θὰ μποῦν σὲ λογισμούς, καὶ ἔτσι τὸ κακὸ θὰ εἶναι μεγαλύτερο.

Βλέπω πὼς καμμιὰ φορὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ εὐλαβεῖς κληρικοὶ νὰ πάθουν κάτι σωματικό, π.χ. νὰ τρέχῃ ἡ μύτη τους αἷμα ἢ νὰ πονᾶ τὸ στομάχι τους κ.λ.π. καὶ νὰ ἐμποδίζωνται ἀπὸ τὴν Λειτουργία, καὶ ἔτσι νὰ ἀναπαύωνται οἱ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν κωλύματα καὶ πρέπει νὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν. Ἔρχεται καμμιὰ φορὰ κανένας ἱερεὺς στὸ Καλύβι ποὺ ἔχει κάποιο κώλυμα, ὁ καημένος, καὶ βλέπω ὅτι πρέπει νὰ σταματήσῃ νὰ ἱερουργῇ. Καμμιὰ φορὰ ὅμως συμβαίνει ὁ ἐπίσκοπός του νὰ ἔχῃ διαφορετικὴ γνώμη. Μετὰ τί νὰ πῇς; Μόνον προσευχὴ μπορεῖς νὰ κάνῃς καὶ ἐπεμβαίνει ὁ Θεός. Συγκεκριμένα, εἶχα πεῖ σὲ κάποιον καὶ τὸν προετοίμασα νὰ ἀφήσῃ τὴν ἱερουργία. Ὅταν τὸ εἶπε στὸν Πνευματικό του καὶ στὸν ἐπίσκοπό του, δὲν συμφώνησαν. Ἔτσι συνέχισε νὰ ἱερουργῇ, ἐνῷ εἶχε τὸ κώλυμα. Μετὰ ἀπὸ λίγο διάστημα τὸν χτύπησε ἕνα αὐτοκίνητο. Ἐνῷ ἦταν πάνω στὸ πεζοδρόμιο, ἀνέβηκε ἐκεῖ τὸ αὐτοκίνητο καὶ τὸν ἄφησε στὸν τόπο! «Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»[2]!

* * *

---

[1] Χαριτωμένες διδαχὲς τοῦ γέροντος Παϊσίου, Σωτήριος Λυσίκατος.

[2] ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Λόγοι Α΄, Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερὸν ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκη 1998, σσ. 317-318.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας IΓ΄.

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

*

Ὁ πάπας κι οἱ ὀπαδοί του ἔφτασαν σὲ τέτοια ὑπερηφάνεια, τοὺς κατέλαβε τέτοια ὑψηλοφροσύνη, ὥστε τόλμησαν νὰ κρίνουν τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν, τὴν ἴδια τὴν Ὑποστατικὴν Σοφίαν τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὑπερηφάνειά τους τοὺς ὁδήγησε σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νὰ διαστρέψουν κάποια ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὶς ἐντολές Του, ποὺ ἔπρεπε νὰ μείνουν στὴν ἀνθρωπότητα ἀναλλοίωτα μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἔχουμε γιὰ παράδειγμα τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ παπισμοῦ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκπόρευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθὼς ἐπίσης τὴν διαστρέβλωσι τῆς ἐντολῆς Του γιὰ τὴν μετάληψι τοῦ τιμίου καὶ παναχράντου αἵματός Του, τὴν ὁποίαν οἱ παπικοὶ δὲν ἀποδέχονται, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίετε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον αὐτοῦ πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ» (Α´ Κορ. ια´, 26). Ἀντὶ γιὰ ἔνζυμον ἄρτον στὴν «λειτουργία» τους, ποὺ ἐπιτελοῦν, χρησιμοποιοῦν τὶς λεγόμενες «ὄστιες». Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μύρια ἕπονται…

(συνεχίζεται)

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1069-1074.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ, γ) Γέρων Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

«Ἡ Ἐκκλησία ἐπισήμως καὶ αὐθεντικῶς ἔχει ἐκφράσει ἐν προκειμένῳ τὴν γνώμην της. Καὶ ἔχει εἴπει σαφῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ σαρκικὴ σχέσις τοῦ ζεύγους ‘πέντε λεπτὰ’ πρὸ τοῦ γάμου ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς ἁμαρτίαν, ἀλλ’ ἁμαρτίαν μεγάλην. Τόσον μεγάλην, ὥστε νὰ συνιστᾷ αὕτη κώλυμα Ἱερωσύνης! (Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ μικρὰ λεγόμενα ἁμαρτήματα δὲν συνιστοῦν κωλύματα Ἱερωσύνης, ἄλλως οὐδεὶς θὰ ἐγίνετο «ἱερεύς...). Ὁ ὑπὸ τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρωθεὶς ξθ΄ Κανὼν τοῦ Μ. Βασιλείου, λέγει: ‘Ἀναγνώστης, ἐὰν τῇ ἑαυτοῦ μνηστῇ πρὸ τοῦ γάμου συναλλάξειεν, ἐνιαυτὸν ἀργήσας, εἰς τὸ ἀναγινώσκειν δεχθήσεται, μένων ἀπρόκοπος’, ἤτοι, νὰ μένῃ μὲν εἰς τὸν βαθμόν του ὁ Ἀναγνώστης, ὁ μετὰ τῆς μνηστῆς του πρὸ τοῦ γάμου συνελθὼν σαρκικῶς (ἀφοῦ μάλιστα τιμωρηθῇ δι’ ἑνὸς ἔτους ἀργίας), νὰ μὴ προάγεται ὅμως περαιτέρω, δηλαδὴ νὰ μὴ γίνεται οὔτε Διάκονος οὔτε Ἱερεύς! Αὐτὰ διδάσκει καὶ αὐτὰ νομοθετεῖ ἡ ὑπὸ τοῦ Πνεύματος Ἁγίου φερομένη Ἐκκλησία. Καὶ ἡμεῖς τολμῶμεν νὰ χαρακτηρίζωμεν ὡς ‘ἀστεῖα πράγματα’ τὰ θεόπνευστα ἐντάλματά της; Δὲν ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι οὕτω δὲν κινδυνεύομεν ἁπλῶς νὰ γίνωμεν ‘ἀστεῖοι’ ἡμεῖς, ἀντιπαρατάσσοντες τὰς ἰδικάς μας ‘κοιλιοπνεύστους’ θεωρίας εἰς τὰς ἁγιοπνευματικὰς ἐμπειρίας Της (ἐπιτέλους τοῦτο, δηλ. Τὸ νὰ γίνωμεν ‘ἀστεῖοι’ ἡμεῖς, δὲν θὰ ἦτο καὶ μέγα κακόν...), ἀλλὰ κινδυνεύομεν νὰ εὑρεθῶμεν θεομάχοι;»[1]

Κάποιος μοναχός, ὅταν ἦταν λαϊκός, ἔδωσε χρήματα σὲ μίαν νέα γιὰ νὰ κάνει ἄμβλωση. Ὁ γέρων Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἠθικὴ αὐτουργία στὴν ἁμαρτία αὐτὴ καὶ ἑπομένως κώλυμα ἱερωσύνης. Εἶναι σημαντικὸ ὅμως ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος τονίζει ὅτι ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου ἢ τοῦ μοναχοῦ δὲν εἶναι νὰ γίνῃ ἱερέας ἀλλὰ ἅγιος. Ὁ μοναχὸς πρέπει νὰ κόψῃ κάθε θέλημα καὶ ἐπιθυμία, που ἔχει καὶ νὰ δοθῇ ὁλοκληρωτικὰ στὴν ὑπακοὴ πρὸς τὸν γέροντά του καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμῇ νὰ ἱερωθῇ ἢ νὰ ἔχῃ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιθυμία. Ἄλλο βέβαια ἂν ὁ γέροντας του τὸν καλέσει νὰ ἱερωθῇ[2].

* * *

---

[1] ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, (ἀρχιμ.), Προγαμιαῖαι σχέσεις, πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις (ἀναδημοσιεύσεις ἄρθρων), ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, ἐν Ἀθήναις 1986, σ. 14.

[2] Βλ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου (ἀρχιμ.), Ἄρθρα, Μελέται, Ἐπιστολαί, τ. Α΄, ἐν Ἀθήναιας 1986, σσ. 244-246.