Ἐνῶ προσευχώμαστε, νὰ προσπαθοῦμε νὰ συνειδητοποιοῦμε τὸ νόημα τῶν λέξεων καὶ φράσεων, αὐτῶν τὰ
ὁποῖα λέμε στὴν προσευχή μας. Ὄχι νὰ βαττολογοῦμε, χωρὶς νὰ νοιώθουμε τί λέμε,
καὶ ὁ νοῦς μας νὰ πετᾶ ἀλλοῦ.
* * *
Προσευχὴ χωρὶς Ταπείνωσι, Αὐτομεμψία καὶ Μετάνοια, μένει ἄπρακτη, ἄκαρπη καὶ ἀνενέργητη.
* * *
Ἡ προσευχὴ εἶναι Θυσία:
Προσφέρουμε ἐμεῖς στὸν Θεὸ τὴν καρδία μας, κι Αὐτὸς μᾶς ἀνταποδίδει Ὑπομονή, Γλυκύτητα, Χαρά, Εἰρήνη!
* * *
Μὴν ἀκοῦς τὸν λογισμό σου, ποὺ σοῦ λέει: «Δὲν νοιώθω τώρα διάθεσι γιὰ προσευχὴ· ἂς τὸ ἀναβάλω γιὰ ὕστερα». Αὐτὸ
ἀποτελεῖ τέχνασμα τοῦ διαβόλου. Μὴν ξεχνᾶς, παιδί μου, ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς
λέγει: «Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ια΄ 12)!
* * *
Αὐτός, ποὺ ἔφθασε σὲ κάποια τελειότητα προσευχῆς, μπορεῖ καὶ
προσεύχεται κι ὅταν ἀκόμα κοιμᾶται: «Ἐγὼ
καθεύδω καὶ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ» (ᾎσμα
ᾈσμ. ε΄, 2), λέγει σαφῶς, ὁ σοφὸς Σολομών!
* * *
Ἀγάπη ἀληθινὴ πρὸς τὸν πλησίον σου σημαίνει: Νὰ προσεύχεσαι γι᾿ αὐτόν, ὅπως θὰ προσευχόσουν
καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἂν εἶχες ἐσὺ ὁ ἴδιος, τὸ ἰδικό του πρόβλημα!
Διότι μᾶς ἐντέλλεται ὁ Χριστός· «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.»
(Ματθ. κβ´, 39)!
Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, 'Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 896-903.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου