Περὶ συμπροσευχῶν
καὶ περὶ τοῦ βαπτίσματος τῶν ἑτεροδόξων
ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου
(Τσαλίκη) τοῦ ἐν Εὔβοίᾳ
Διηγεῖται ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης:
«Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μας ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ
ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ
τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο
φαγητό.
Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελλί μου.
Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις.
Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς
τραπέζης.
Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι μας δύο Ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι
καὶ μία ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ
γίνει Ὀρθόδοξη».
Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου,
στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετὸ (μόνο) τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ
Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:
«Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι
τὸ Εὐαγγέλιο λέει: “Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται”.
Γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικὰ
τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος».
Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Καθολικοῦ (παπικοῦ), ποὺ θέλησε νὰ
βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς
του, ἀπ᾽ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἀλλὰ μόνο
χρίσμα.
Χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη
κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του
τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγῳ ἄνθρωπο
στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη.
(Ἀπὸ τὸ σπουδαῖο βιβλίο τοῦ ἀρχιμ.
Ἰωάννου Κωστὼφ «Ἀντιαιρετικὰ Ἐφόδια: Ὄχι
νὰ ἐκτρέφουμε ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου