(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)
Γι’ αυτό και ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι για να σωθούμε πρέπει να
αποβάλουμε την κοσμική γνώση και σοφία: «νῦν δὲ ἂν μή τις γένηται μωρός,
τουτέστιν, ἂν μὴ πάντα λογισμὸν καὶ πᾶσαν κενώσῃ σοφίαν, καὶ τῇ πίστει ἑαυτὸν
παραδῷ, ἀμήχανον σωθῆναι»[1].
Διά μέσου αυτής ο άνθρωπος σε γενικές γραμμές υποκρίνεται, παρουσιάζοντας ένα
ψεύτικο εαυτό και καλύπτει τα κενά, τις ιδιοτροπίες, τα προβληματικά μέρη της
ψυχής του καθώς και νευρολογικής φύσεως ασθένειες, που κρύβονται μεσα στον
εσωτερικό του κόσμο.
(συνεχίζεται)
[1] ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ὑπόθεσις τῆς πρὸς Κορινθίους πρῶτης ἐπιστολῆς, Ὁμιλία Ε΄ (β), PG, 61, 41. Βλ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ (Ἀρχιμ.), Ἄρθρα - Μελεταὶ - Ἐπιστολαί, τόμ. Α΄, Ἀθῆναι 1986, σ. 33.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου