Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26)

Διδαχὴ

Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας

καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως 

τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26)

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ἀγαπητοί μου πιστοὶ Χριστιανοί,

“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

(1) Εἰσαγωγὴ

Στὶς μέρες μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα στὸν κόσμο ἡ κατ᾽ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν σαφῶς, τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες.

Αὐτὴ ἡ παρουσιαζομένη σήμερα ὅλως ἰδιάζουσα ποιοτικῶς καὶ ποσοτικῶς Ἀποστασία μὲ κριτήριο τὰ ὅσα ὁρίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζει καὶ καλλιεργεῖ μετὰ βεβαιότητος ἐκεῖνο τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο ὑπόβαθρο, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῆ νὰ ἀναδυθῆ καὶ νὰ ἀναφανῆ ὁ προφητευμένος ἀπὸ τὶς Γραφὲς καὶ τοὺς Ἁγίους, ὁ Ἔσχατος Ἀντίχριστος!

Αὐτὴ ἡ ἐκ Θεοῦ Ἀποστασία στὶς μέρες μας, καλπάζει μετὰ συνεχῶς ἐπαυξανομένης ταχύτητος καὶ θλιβερᾶς τραχύτητος γιὰ νὰ καταλήξη πρὸς τὴν ἄνευ προηγουμένου ἀκροτάτην αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὸ ῾῾κοσμοθεωρητικό᾽᾽, ἀλλὰ, κατὰ ἀναπόδραστον συνέπειαν, καὶ ὡς πρὸς τὸ ῾῾πρακτικὸ᾽᾽ καὶ τὸ ῾῾ἠθικὸ᾽᾽ πεδίο!

Ὀφθαλμοφανῶς καὶ ὅλως ἰδιαζόντως, ἀναφαίνεται σήμερον τόσον ἡ πολλὴ ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργό μας καὶ Θεό μας, μέχρι καὶ ἡ ἄλογος ἄρνησι τῆς Ὑπάρξεώς Του, ὅσον καὶ ἡ ἐξωφρενικὴ ἠθικὴ διαφθορά μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.

Τὸ κακὸ ἐπληθύνθη στὶς μέρες μας ὑπερβαλλόντως ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε τοῦτο πλέον διαπράττεται εὐκολώτερα, ἀνετώτερα καὶ εὐρύτερα καί, προπαντός, ἀναιδέστερα, ὑποβοηθούσης μάλιστα καὶ τῆς ἐν πολλοῖς κακῆς χρήσεως τῆς μετὰ ραγδαιοτάτων ρυθμῶν ἐξελισσομένης τεχνολογίας!

«Πάντες ἐξεκλίναμεν» κατὰ τὸν ψαλμῳδὸν Δαυίδ, καὶ οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον ὅταν θὰ ξεχειλίση κάποια στιγμὴ τὸ ποτήριο τῆς Ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!

 

(2) Στὶς ἡμέρες μας προβάλλεται ἀσύστολα ἡ ἁμαρτία, καὶ προσβάλλεται πρωτόγνωρα ἡ Ἀρετή!

Τώρα κορυφοῦται τὸ κακὸ μέσα στὸν κόσμο, ὥστε νὰ προσβάλλεται ὁ πνευματικὸς καὶ σωτήριος τρόπος ζωῆς, ποὺ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ ἀνυπέρβλητος καὶ ὑπέρχρονος Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ θεόπνευστοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί, κατὰ συνέπεια, νὰ προβάλλεται πλέον ἡ ἁμαρτία, ὡσὰν νὰ εἶναι τάχα… «φυσιολογική»!!!

Ἡ Ἀρετὴ (πίστις, θεοσέβεια, τιμιότης, ἁγνότης, αὐταπάρνησις, ταπείνωσις, αὐτομεμψία, ἀφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ἐγκράτεια, ἐλεημοσύνη, λιτότης, ὀλιγάρκεια, μετάνοια, γενικῶς ἡ ἁγιότης καὶ μάλιστα ἡ Ἀληθινὴ Ἀγάπη (ὅπως δηλαδὴ μᾶς τὴν ἐδίδαξε ὁ Χριστός μας καὶ ὄχι ὅπως τὴν παρανόησαν καὶ τὴν ἐνόθευσαν οἱ ἄνθρωποι), παρουσιάζονται πλέον, ὡς… παρωχημένα, ἀχρείαστα ἢ καὶ ἄχρηστα!

Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνος πορεία καὶ ἐφάμαρτος νοοτροπία ἐμφανίζεται ἐμφαντικῶς ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἡμῶν τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!

Ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία ἀμνηστεύεται, ἢ καὶ “ὡραιοποιεῖται”, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον πλέον νὰ προβληματίση, νὰ ταρακουνήση, καὶ νὰ ὠθήση τὸν ἁμαρτάνοντα πρὸς τὴν σωτήριον Μετάνοιαν!

Ἀλλ᾽ ὅμως, ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀληθινὴ Μετάνοια, ἐκεῖ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ λυτρωτικὴ παραδοχή της, οὔτε ἡ ἐν τῷ Μυστηρίῳ ἐξομολόγησίς της. Ἤ, καὶ ἂν ὑπάρχη, αὐτὴ εἶναι μόνον τυπική, ῾῾διὰ τῶν χειλέων᾽᾽ μόνον, ἐξωτερική. Δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ εἰλικρινής. Δὲν ἐνεργεῖται μὲ τὴν δέουσαν συντριβὴν καρδίας καὶ μὲ πραγματικὴ διάθεσιν διορθώσεως. Ἀλλ᾽ οὕτε καὶ μὲ ἀπόφασιν ἀλλαγῆς τρόπου σκέψεως καὶ ἐξαγιασμοῦ τῆς ζωῆς μας!

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μετανοήση κάποιος δι᾽ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῶ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς ὡσὰν παρωνυχίδας; Ἐσχάτως μάλιστα, νὰ καταντήσουν νὰ νομίζουν κάποιοι, ὅτι ἀκόμη καὶ αἰσχραὶ ἁμαρτίαι, δύνανται τάχα νὰ ἀποτελοῦν καὶ αἰτίας… “ὑπερηφανείας”! Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον διὰ τὴν ἐπερχομένην ἐκ Θεοῦ φοβερὰν ὀργήν, ἐὰν δὲν ὑπάρξη ἡ ἐκ βαθέων Μετάνοια!

Σκεφθεῖτε το καλὰ καὶ πέστε μου εἰλικρινά, ἀγαπητοί μου πιστοὶ Χριστιανοί:

Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ἀμετανοησία; Καὶ μάλιστα, ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμνήστευσιν πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανασίμων ἁμαρτημάτων;

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία

ἀποτελεῖ ἀσφαλέστατα 

ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονή μας εἰς τὴν ἀμετανοησία, τὴν βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Αὐτὴν δηλαδὴ τὴν βλασφημίαν περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριός μας, καὶ ἡ ὁποία οὐδόλως δύναται βεβαίως νὰ ὁδηγήση εἰς Μετάνοιαν. Καὶ ἄρα οὔτε εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Ἀλλ᾽ ἑπομένως ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´, 29);

 

(3) Κατάστασις Πολιορκίας

Πολλὰ τὰ αἴτια καὶ πολύμορφοι αἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίας μας κατὰ τὰς ἡμέρας μας!

῾῾Κατάστασις Πολιορκίας᾽᾽, ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν!

Καὶ κατ᾽ ἀρχὰς μέν, ἡ μέχρι πρό τινος μεγάλη ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονική μας εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τόσο πολὺ τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τόσο βαθιὰ τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τόσο συντριπτικὰ τὰ πνευματικά μας κριτήρια καὶ τὰ σωτήριά μας αἰσθητήρια, ὥστε νὰ βιώνωμεν στὶς μέρες μας τρομερὰν σύγχυσιν καὶ τραγικὴν παράνοιαν!

Ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «Καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος· ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη, καὶ ἐγκατέλιπε Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτόν, καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ, τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτ. 32, 15).

Ὡς ἐκ τῶν ὡς ἄνω, συνεχίζομεν μέχρι καὶ σήμερον, νὰ ζῶμεν ἀμέριμνοι, ὡς ὑπνωτισμένοι, ὡς ῾῾νὰ μὴν συμβαίνη τίποτε᾽᾽, ὡς ζῶντες μὲν βιολογικῶς, ἀλλά, δυστυχῶς, ὡς ὑπάρχοντες νεκροὶ πνευματικῶς, καλλιεργοῦντες τὴν προτέραν μας ἁμαρτωλὸν συνήθειαν, καὶ παραμένοντες προσκολλημένοι εἰς τὴν ἀγωνιώδη μέριμναν διὰ τὰ μάταια καὶ τὰ κίβδηλα, τὰ ἀνούσια καὶ τὰ ἀνώφελα, τοῦ νῦν αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος!

Καὶ δὲν εὑρίσκομεν, ἰσχυριζόμεθα, καιρὸν νὰ συλλογισθῶμεν περὶ τοῦ Θεοῦ, περὶ τοῦ ἐπερχομένου βεβαίου (ἀλλὰ συχνάκις καὶ βιαίου) βιολογικοῦ μας θανάτου, περὶ τῆς ἐπερχομένης φοβερᾶς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως, περὶ τῆς Μελλούσης Ζωῆς καὶ περὶ τῶν θεοδιδάκτων τρόπων πρὸς ἐπίτευξι τῆς Αἰωνίου Σωτηρίας μας.

Προσηλώσαμεν δυστυχῶς τὰ βλέμματά μας ἐμπαθῶς πρὸς τὴν παρερχομένην ὕλην καὶ τὴν προερχομένην ἐξ αὐτῆς ὀδυνηρὰν ἡδονήν, καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν ἀναδυόμενον ἀδυσώπητο ἄδυτο ὄνειδος!

*

Ἀναζητοῦμεν ψεύτικη καὶ παροδικὴν παρηγορίαν εἰς ἀπατηλὰς συναναστροφὰς καὶ ψυχοφθόρους “ψυχαγωγίας”, διὰ μέσου ποικίλων δαιμονικῶν ἐκδηλώσεων, ὅπως π.χ. νυκτερινῶν καὶ σκοτεινῶν «εὐκαιριῶν», καὶ ἐν γένει διὰ τῆς ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ διαπράξεως πράξεων πονηρῶν, περὶ τῶν ὁποίων ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ρητῶς ἀποφαίνεται· “τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν.” (Ἐφ. ε´, 12).

Ἡ πολύμορφος ἀκολασία πλεονάζει πλέον εἰς τὸν κόσμον, ἀδιακρίτως δόγματος καὶ φυλῆς.

Τραγικώτερον ὅμως ὅτι πλεονάζει, δυστυχῶς, καὶ μεταξὺ ἡμῶν, τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν!

Ξεχνᾶμε (ἢ ἀπωθοῦμε στὰ ἄδυτα τοῦ Εἶναι μας) τὸ ἀναμφίβολο γεγονὸς ὅτι, ὁ τρόπος ζωῆς τῆς αἰσχύνης καὶ τῆς προβολῆς τῶν «παθῶν τῆς ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν ἀδιάψευστον λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλεστάτην καὶ μετὰ πάσης βεβαιότητος ὁδὸν ἀπωλείας!

Ἀποτελεῖ μάλιστα ὁδὸν ἀμετακλήτου ὀλέθρου, βαθμηδόν, σὲ προσωπικό, κοινωνικό, ἐθνικό, φυλετικὸ καὶ τελικῶς σὲ παγκόσμιο πεδίο.

Δύναται ὅμως νὰ μᾶς σώση, ὅσους ἡ ἔγκαιρη καὶ ἁγία Μετάνοια, μᾶς ἐπιστρέψει καὶ μᾶς ὁδηγήση στὸν μοναδικὸ Σωτῆρα μας, τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν!

 

(4) Ἡ Ἁγία Γραφὴ περιγράφει προφητικῶς τοὺς «Ἐσχάτους Καιρούς»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει προφητικῶς, ἀλλὰ καὶ εὐκρινῶς, τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ σημερινοῦ κόσμου τῶν ῾῾ἐσχάτων ἡμερῶν᾽᾽, δηλαδὴ τῶν καιρῶν τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἐσχάτης μας Ἀποστασίας:

«Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´, 1-5).

Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ πραγματικὴ ἀπεικόνισις τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου: Ἡ Ἀποστασία μας δηλαδὴ ἀπὸ τὸν Δημιουργό μας καὶ ἡ περιφρόνησίς μας πρὸς ὅσα Αὐτός, ἀπὸ ἄπειρον ἀγάπη, μᾶς παραγγέλλει διὰ τὴν σωτηρίαν μας!

Τὸ ἀποκορύφωμα μάλιστα τῆς ἁμαρτίας μας εἶναι ὅτι δὲν ἀγαπῶμεν μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μας, τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας, τὸν Κύριόν μας καὶ Θεόν μας! Καὶ κατὰ ἀναπόφευκτον συνέπειαν, οὔτε καὶ τὸν πλησίον μας ἀγαπῶμεν, ὁ ὁποῖος (ὁ κάθε πλησίον μας) εἶναι κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένος!

Πῶς ὅμως νὰ ἀγαπήσωμεν τὸν Θεόν μας, ὅταν ματαιοπονοῦντες προσπαθοῦμεν “ψυχαναγκαστικῶς” καὶ “κομπλεξικῶς”, (ἴσως καὶ διὰ νὰ ἐφησυχάζωμεν τὰ ἐνοχικά μας σύνδρομα, πλὴν ὅμως ματαίως), νὰ ἀρνηθῶμεν καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴν Ὕπαρξίν Του;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπήσωμεν Ἐκεῖνον, τοῦ ὁποίου προσπαθοῦμε νὰ ἀρνηθοῦμε ἐθελοτυφλοῦντες, ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν Ὕπαρξίν Του;

Ἀπὸ δὲ τὴν τοιαύτην ἀπιστίαν μας καὶ τὴν τοσαύτην ἔλλειψιν τῆς πρὸς τὸν Χριστὸν Ἀγάπης μας, προέρχονται ἀναμφιβόλως καὶ ἀναδύονται ἀναποφεύκτως τὰ μεγάλα δεινά, ποὺ ἐφορμοῦν ἐφιαλτικῶς καὶ καταδιώκουν καταδυναστικῶς τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας.

Ἐσκοτίσθη ἡ διάνοια ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ πολυπροσώπου μας ἐγωϊσμοῦ: Τὴν ἐμπάθεια, τὴν φιλαργυρία, τὴν κενοδοξία, τὸν τζόγο (=ἐπιδίωξις μετὰ μανίας εὐκόλου καὶ παρανόμου ῾῾κέρδους᾽᾽), τὰ ναρκωτικὰ (= ἀναζήτησις ψεύτικης εὐτυχίας, διότι δὲν πιστεύομεν εἰς τὸν Θεόν, τὴν Πηγὴν τῆς ἀληθινῆς εὐτυχίας), τὴν ἀσωτία (= ἐκζήτησις ἀχαρίτου χαρᾶς μακρυὰ ἀπὸ τὴν Πηγὴ τῆς Χαρᾶς καὶ πάσης Χάριτος, τὸν Σωτήρα μας Χριστόν), καὶ μάλιστα τὴν ὕπουλη καὶ ἀπατηλὴ θεοποιημένη φιληδονία, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ μίαν ἄλλην παρδαλὴν παραλλαγὴν τῆς παρδάλεως (πρβλ. Ἀποκ. ιγ´, 2), δηλαδὴ τοῦ πολυμόρφου τέρατος, τοῦ ἀκράτου ἐγωϊσμοῦ μας!

 

(5) Ἡ ἐσχάτη αἰσχρότης τῶν ῾῾ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων᾽᾽ καὶ ἄλλων παρομοίων ἐκφύλων πράξεων

Δὲν ὑπάρχουν δυστυχῶς στὴν ἀνθρωπίνην γλῶσσα ἱκανὰ λόγια διὰ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν βδελυράν, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ πιστῶν ἀνθρώπων, ἐπανεμφανισθεῖσαν ἐν ἐξάρσει καὶ τὴν ἐπεκτεινομένην ἐν ἀναισχυντίᾳ ἀπροκάλυπτον παρεκτροπὴν καὶ δολερὰν διαστροφήν, τῶν λεγομένων ῾῾ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων᾽᾽. Ἐμφανίζονται τοιαῦται παρεκτροπαὶ ἀκόμη καὶ εἰς θεωρούμενα ῾῾χριστιανικὰ᾽᾽ ἔθνη καὶ λαούς. Αὐταὶ αἱ διαστροφαὶ θὰ ὁδηγήσουν τὴν κοινωνίαν, βαθμηδόν, ἀμετακλήτως καὶ ἀναποφεύκτως, εἰς ἀπερίγραπτον καταστροφήν, ὅπως ἐπακριβῶς συνέβη εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι, ἐνῶ ἐζοῦσαν ἀμερίμνως καὶ ἀμετανοήτως ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς τοιαύτης βδελυγμίας, ἦλθε ξαφνικὰ ἡ καταστροφὴ, ὡσὰν ἀναπόφευκτος καρπὸς τῆς ἁμαρτίας!

Πνευματικὸς Νόμος:

Ὁ διαστροφικὸς τρόπος ζωῆς 

θὰ ἐπιφέρη ἀναποφεύκτως 

καὶ διαστροφικὸν τρόπον καταστροφῆς!

Αὐτὸ ἀποτελεῖ δυστυχῶς ἀδυσώπητον καὶ ἀναπότρεπτον νομοτέλειαν τοῦ “παρὰ φύσιν” τρόπου ζωῆς!

Λειτουργοῦν καὶ ἐδῶ, ὅπως καὶ πάντοτε, οἱ Πνευματικοὶ Νόμοι, ὅπου ἔθεσεν ὁ Ὕψιστος, διὰ τὴν εὔρυθμον λειτουργία τοῦ κόσμου!

Διὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ μέγας Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος προεφήτευε λέγων: ῾῾ὅταν ἐπέλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους ῾῾χριστιανικοὺς λαοὺς᾽᾽ ὡς τρόπος ζωῆς τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! Διότι ὁ Τελικὸς Ἀντίχριστος, τοιαῦτα ζοφερὰ καὶ βρωμερὰ ὑπόβαθρα ῾῾ἀναμένει᾽᾽ νὰ ἀναφανοῦν ἐμφαντικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε νὰ διευκολυνθῆ καὶ νὰ γίνη ἀποδεκτὴ ἡ ἐμφάνισίς του μέσα εἰς τὸν κόσμον᾽᾽! (σ.σ.: ἀπόδοσις ἐκ τοῦ λατινικοῦ πρωτοτύπου, λόγων τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, στοὺς ὁποίους ἔκανε πλειστάκις ἀναφορὰν σὲ ποικίλα κηρύγματά του, ὁ μακαριστὸς Ἅγιος Γέροντας τῆς Λαρίσης, Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος).

Τὰ πάθη μας, ὀφείλομεν μετὰ ἡρωικῆς ἀγωνιστικότητος, συνεποῦς αὐταπαρνήσεως καὶ γνησίας Πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως καὶ ἀνενδότου ἀγῶνος πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ἐὰν ἐπιθυμοῦμε νὰ εὕρωμεν Ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριον!

Ἀλλ᾽ εἶναι τελείως ἀνεπίτρεπτον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, τὰ τοιαῦτα πάθη καὶ ἁμαρτήματα, νὰ τὰ ἀμνηστεύωμεν, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ… ῾῾νομιμοποιοῦμεν᾽᾽. Πρὸ πάντων δέ, νὰ τὰ θεωροῦμεν καὶ… σὰν «αἰτίαν ὑπερηφανείας»!

Σᾶς ἐρωτῶμεν ἀγαπητοί μου Χριστιανοί: Μήπως αὐτὸ τὸ κατάντημα δὲν ἀποτελεῖ ἐσχάτην Ὕβριν κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ μας;

 

(6) Ἡ ἀνατροπὴ τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Ζωῆς μας, ἀπεργάζεται καὶ ἐπεξεργάζεται βαθμηδόν,  τὸν ὄλεθρον καὶ τὴν καταστροφὴν τοῦ κόσμου

Παλαιότερον οἱ ἄνθρωποι ᾐσθάνοντο ἐντροπήν, ὅταν ἔπιπτον εἰς σοβαρὰ ἁμαρτήματα.

Σήμερον ὅμως, δυστυχῶς, παρῆλθεν ὁ καιρὸς τῆς Ἁγίας Αἰσχύνης καὶ τῆς Σωτηρίου Ἐντροπῆς καὶ ἐπῆλθεν πλέον ὁ καιρός τῆς ἀγρίας ἀναισχυντίας καὶ τῆς ἀπροκαλύπτου ἀδιαντροπίας, ὅπου αἱ ἐκ τῆς πωρώσεως τῶν συνειδήσεων ἀμνηστευθεῖσαι ἁμαρτίαι διαπράττονται πλέον ἀνευθύνως καὶ ἐπιπολαίως, ἄνευ τῆς ῾῾ἁγίας συστολῆς᾽᾽ καὶ ἄνευ τῶν θεαρέστων καὶ ἐν ταπεινώσει θεραπευτικῶν “τύψεων τῆς συνειδήσεως”, αἱ ὁποῖαι δύνανται νὰ μᾶς ὁδηγήσουν, ἐὰν τὸ θελήσωμεν, εἰς τὴν πραγματικὴν Μετάνοιαν καὶ εἰς τὴν ἁγίαν Ἐπιστροφήν! Καὶ ἑπομένως εἰς τὴν αἰώνιον Ζωήν!

Σήμερον καλλιεργεῖται ἐντέχνως –δυστυχῶς ἀκόμη καὶ ἀπὸ θεωρουμένους ὡσὰν τάχα ῾῾πνευματικοὺς ἀνθρώπους᾽᾽– ἡ φίμωσις, ἡ πώρωσις, ἕως καὶ ἡ, εἰ δυνατόν, θανάτωσις τῆς συνειδήσεως, μεθοδεύεται ἡ ἐξάλειψις ἀπὸ τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἁγίων νοημάτων: Τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς, τῆς προσδοκωμένης Ἀναστάσεως τῶν κεκοιμημένων, τῆς ἀναμενομένης Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, τῆς ἀναποφεύκτου Ἡμέρας τῆς Κρίσεως, τῆς ἐπερχομένης Συντελείας τοῦ Αἰῶνος τούτου, τῆς Μελλούσης Ζωῆς! Καὶ καταβάλλεται συστηματικῶς, ἰδιαζόντως στὶς ἡμέρες μας, ἡ προσπάθεια νὰ ἀποσιωπῶνται καθοριστικαὶ διὰ τὴν Σωτηρίαν μας ἔννοιαι, ὅπως π.χ. «ἁμαρτία», «ἐνοχή», «κρίσις», «τιμωρία», «κόλασις», «μετάνοια», «συγχώρησις», «ἐπιστροφὴ εἰς τὸν Θεόν», «παράδεισος», «αἰωνιότης», «Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»!

Τώρα ἐπῆλθεν πλέον ὁ καιρός, ὁποὺ γίνεται συστηματικὴ προσπάθεια (προπαγάνδα) ἀπὸ τοὺς “κρατοῦντας”, ὥστε νὰ ἀποσιωπῶνται ἢ νὰ ἀμνηστεύωνται ἢ νὰ δικαιολογοῦνται αἱ ἁμαρτίαι, ἀκόμη καὶ αἱ θανάσιμοι! Ἀλλ᾽ ὅμως ὅλα αὐτὰ οὐδόλως δύνανται νὰ ἐξαφανισθοῦν! Ἀπωθοῦνται προσωρινῶς εἰς τὸ ὑποσυνείδητο τοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ ἔλθῃ δυστυχῶς, ἀργὰ ἢ γρήγορα, ἡ ἡμέρα καὶ ἡ ὥρα, ποὺ θὰ ἀναδυθοῦν δριμύτερα, φοβερότερα, ἀπειλητικότερα!

Αἱ ἁμαρτίαι ἔπαυσαν πλέον νὰ θεωροῦνται αὐτό, ποὺ πραγματικὰ εἶναι: Δηλαδὴ χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Δημιουργό μας καὶ ἄρα θάνατος!

Αἱ ἁμαρτίαι δὲν κατονομάζονται πλέον μὲ τὸ ἀληθινό τους ὄνομα!

Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν Κορυφαίαν Ἁμαρτίαν!

Διότι:

Κορυφαία Ἁμαρτία εἶναι 

ἡ μὴ παραδοχὴ τῆς ἁμαρτίας, 

ὡς ἁμαρτίας.

Κατ᾽ ἐπέκτασιν μάλιστα, καὶ ἐξ ἀντιθέτου, χλευάζεται ἡ σωτήριος Ἀρετή!

 

(7) Ὁ Χριστός μας δὲν “προ-καταδικάζει” κανέναν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀναμένει τὴν Μετάνοια καὶ τὴν Ἐπιστροφὴ τοῦ καθενός μας στὸ Ἅγιό Του Θέλημα!

Ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μᾶς ἠγάπησε μέχρι τοῦ ἐπονειδίστου Σταυρικοῦ του Θανάτου, μᾶς δίνει τὰ ἀναγκαῖα πνευματικὰ ἐφόδια γιὰ νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ σωζώμεθα, ὅσοι πιστεύουμεν εἰς Αὐτὸν καὶ ὅσοι ἐπιλέγουμε νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ ἀνήκουμε στὴν ἁγίαν Του Ἐκκλησία!

Δὲν στηλιτεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ καὶ ἐξομολογεῖται ταπεινὰ τὸ πάθος, ποὺ τὸν πολεμᾶ, καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὸ διορθώση μὲ τὴν Χάρι τοῦ Κυρίου!

Ἐν τῇ Ἐκκλησία:

Δὲν καταδικάζεται ὁ πάσχων ἄνθρωπος

ἀλλὰ καταδικάζεται αὐτὸ τοῦτο τὸ πάθος

τὸ ὁποῖον καταστρέφει τὸν ἄνθρωπο!

Τὸ κάθε ἔκφυλο πάθος δηλητηριάζει θανάσιμα ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τὸ ἀποδέχεται, τὸ καλλιεργεῖ καὶ ἐπιδιώκει ἑκουσίως νὰ τὸ διαπράττη, καὶ δὴ ἀμετανοήτως καὶ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, μέσα στὴν ζωή του.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Πνευματικὸ Νοσοκομεῖο», ὅπου δυνάμεθα νὰ προστρέξουμε ἐν Μετανοίᾳ, ὅλοι ὅσοι πιστεύουμε σ᾽ Αὐτήν, γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε ἀπὸ τὸ ῾῾πάθος᾽᾽ ἢ τὰ ῾῾πάθη᾽᾽ μας. Νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ζυγὸν τῆς δουλείας καὶ νὰ ἀπολαύσωμε τελικῶς τὴν ἐν Χριστῷ Ἐλευθερία!

Λέγει ἡ Γραφή· “Ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε” (Ἰωάν. η´, 36).

Καὶ πάλιν ἀλλοῦ ἡ Γραφὴ λέγει· “Τῇ ἐλευθερία ἧ Χριστὸς ὑμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε” (Γαλ. ε´, 1).

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρέχει τὰ πνευματικὰ φάρμακα, ὥστε νὰ λάβωμε τὴν θεραπεία, ὅλοι ὅσοι πάσχουμε, καὶ θὰ θελήσουμε ἀληθινὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε ταπεινά, γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε ἀπὸ τὰ ῾῾πάθη μας᾽᾽.

Ἡ Ἐκκλησία παρέχει τὰ θεραπευτικὰ μέσα (τὰ Ἅγια Μυστήριά Της, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα σωτήρια πνευματικά Της ὅπλα), σὲ ἐκεῖνον ποὺ θέλη πραγματικὰ νὰ πολεμήση ἐν Κυρίῳ καὶ νὰ ἐπιτύχη τὴν Αἰώνια Ζωή! Αὐτὴν τὴν Ζωήν, ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος σὲ ὅσους τὸν Πιστεύουν καὶ ἀγωνίζονται στὴν τήρησι τῶν Ἐντολῶν Του!

Ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ καταδικάση τὸν κόσμο!

Ὁ Χριστὸς ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ τὸν θεραπεύση καὶ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο Του!

Ὅσους ὅμως τὸ θελήσουν!

Ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τὴν διάπραξι τῆς ἁμαρτίας, διότι ἡ ἁμαρτία μολύνει, συντρίβει καὶ τελικῶς καταστρέφει τὸν ἄνθρωπον, ψυχῇ τε καὶ σώματι.

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἐνσυνείδητα καὶ ἀμετανόητα τὴν διαπράττει καὶ, ἀκόμη χειρότερον, τὴν προπαγανδίζει, παρασύροντας δυστυχῶς καὶ ἄλλους στὸν πνευματικὸ γκρεμό!

Ἡ Ἐκκλησία ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο σωτήρια καὶ ἀληθινά· καὶ βοηθᾶ τὸν κάθε πιστὸ χριστιανό, ὥστε νὰ ἀπαλλαγῆ (ἐὰν αὐτὸς τὸ θελήση καὶ ἀγωνισθῆ πρὸς τοῦτο), ἀπὸ τὰ ῾῾πάθη᾽᾽ του καὶ νὰ λάβη τὴν θεραπεία καὶ τελικῶς νὰ ἀξιωθῆ τὸ στεφάνι ἑνός, συχνάκις μαρτυρικοῦ μέν, ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ἁγίου ἐν Χριστῷ ἀγῶνος!

Ἐὰν κάποιος ἰσχυρίζεται ὅτι πάσχει ἀπὸ ἕνα ῾῾πάθος᾽᾽, (π.χ. τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας), ἀλλὰ ἀγωνίζεται μὲ Πίστι καὶ ἀνδρείαν, εἰσερχόμενος μέσα στὴν ῾῾Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας᾽᾽, γιὰ νὰ ὑπερβῆ αὐτό του τὸ πάθος καὶ τελικῶς κατορθώνει νὰ τὸ ὑπερνικήση καὶ νὰ μὴν διαπράττη πλέον τὴν ἁμαρτία, τότε αὐτὸς ὄχι μόνον δύναται νὰ ἐλευθερωθῆ, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μπορεῖ ἀκόμη νὰ ἀναδειχθῆ σὲ ἅγιο, ἕνεκα τοῦ πνευματικοῦ του ἀγώνα, ποὺ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἀγάπης του πρὸς τὸν Χριστό!

Ὁ ἀγωνιζόμενος ἐν Κυρίῳ, ἀμείβεται ἀπὸ τὸν Χριστὸν γιὰ τὸν ἀνένδοτο καὶ πνευματικὸ ἀγώνα ποὺ διεξάγει, χρησιμοποιώντας τὰ ἅγια ὅπλα, ποὺ τοῦ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της, ὥστε νὰ παύση ἐπιτέλους νὰ διαπράττη τὴν ἁμαρτία ἕως τέλους!

Καὶ τὸ τέλος εἶναι ἡ Σωτηρία καὶ ἡ Αἰώνιος ζωή!

 

(8) Μὴν καταντῶμεν τὸ «Δια-δίκτυο» σὲ «Δια(βόλου)-δίκτυο»

Τέλος, {ἐὰν ὑπάρχη τέλος εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ταύτην, καὶ μόνον ἐνδεικτικῶς ἀναφερομένην, ἀπαρίθμησιν τῶν ἁμαρτωλῶν συμπεριφορῶν τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἐπιλέγει νὰ ζῆ ὄχι τὴν κατὰ Χριστὸν ζωήν, ἀλλ᾽ ἀντιθέτως, τὴν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασία, (δημιουργώντας συχνάκις καὶ ῾῾ἰδικόν του εὐαγγέλιον᾽᾽, ῾῾κομμένο καὶ ραμμένο᾽᾽ εἰς τὰ ἰδικά του ἐγωκεντρικὰ καὶ φιλήδονα μέτρα, τὸ ὁποῖον, ἰδικό του ῾῾εὐαγγέλιον᾽᾽, δηλώνει πὼς τάχα τὸ πιστεύει καὶ τὸ ἀκολουθεῖ)}, καθίσταται ἄκρως ἀναγκαΙον νὰ ἀναφερθῶμεν καὶ εἰς τὴν ψυχοκτόνον καὶ λίαν ψυχοβλαβῆ ἐπίδρασιν, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τῶν συγχρόνων (συχνάκις σατανικῶς ἐμπνεομένων) ἀκουσμάτων, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τῆς ἀνεξελέγκτου ὁράσεως τῆς τηλεοράσεως, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων ἐφαμάρτων, ἕως καὶ τῶν αἰσχροτάτων θεαμάτων, ποὺ παρέχει ἀφειδῶς (ἀκόμη καὶ πρὸς μικρὰ ἀθῶα ἀγγελάκια-παιδάκια), ἡ σύγχρονος (καὶ συνεχῶς ἀναβαθμιζομένη) ἠλεκτρονικὴ τεχνολογία, καὶ μάλιστα, τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ συνηθέστατα ἐν καταχρήσει, ἐν παραχρήσει καὶ ἄρα ἐν ἁμαρτωλῇ χρήσει χρησιμοποιουμένου ῾῾δια-δικτύου᾽᾽.

Ἀσφαλέστατα δύναται νὰ καθίσταται χρήσιμο τὸ διαδίκτυο, ὅταν ὅμως χρησιμοποιεῖται ἐπωφελῶς καὶ ὄχι διὰ πονηροὺς καὶ ἁμαρτωλοὺς σκοπούς.

Αὐτὸ τὸ ῾῾δίκτυον᾽᾽ ὅμως οὐχὶ σπανίως, ἐκπίπτει, καταπίπτει καὶ καταλήγει (λόγῳ τῆς ἐφαμάρτου καὶ ἐπικινδύνου ὑφ᾽ ἡμῶν ἐθελουσίας ἐπιλογῆς καὶ χρήσεως) εἰς… ῾῾δια-(βόλου)-δίκτυον᾽᾽.

Καὶ αὐτὸ τὸ κατάντημα, τὸ ἐπαναλαμβάνομεν καὶ τὸ τονίζομεν, συμβαίνει ἀσφαλῶς λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐμπαθῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐπιλογῶν!

Δὲν πταίει ἡ τεχνολογία αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτή, ἀλλὰ, λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς ἐκ μέρους μας καταχρήσεως αὐτῆς, καθίσταται αὕτη, εὐκόλως, φορέας τῆς ἀνηθικότητος, ποὺ δυνατὸν νὰ ὁδηγήση τελικῶς τὸν ἄνθρωπον εἰς πᾶσαν ἁμαρτίαν, ἕως καὶ εἰς αὐτὴν ἀκόμη τὴν ῾῾ἀθεΐαν᾽᾽!

Πόσοι αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασιώσεις, πόσαι ἀναίσχυντοι πράξεις, πόσαι ἐπικίνδυνοι ῾῾γνωριμίαι᾽᾽, πόσαι διολισθήσεις, πόσαι πορνεῖαι καὶ μοιχεῖαι, συμβαίνουν κατὰ νοῦν, κατὰ διάνοιαν καὶ τελικῶς καὶ εἰς τὴν πρᾶξιν, ἀρχῆς συχνάκις γενομένης ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ὡς ἄνω θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων!

Πόση ἀπώλεια πολυτίμου χρόνου τῆς ζωῆς μας, ποὺ μᾶς χαρίστηκε (αὐτὸς ὁ χρόνος) ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας διὰ σωστήν, σωστικὴν καὶ ἁγίαν ἀξιοποίησίν του! Καὶ ὅμως, πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς, ὡς ταλαίπωροι σκλάβοι, ὑποδουλωνόμεθα ἀνεξελέγκτως σὲ ψυχοφθόραν “ἐξάρτησιν”, σὲ σπατάλη χρόνου καὶ ψυχικῶν δυνάμεων, σὲ δελεαστικὴν μέν, ἀλλ᾽ ὅμως καταστροφικὴν κατάχρησι τῆς τεχνολογίας!

Ἀκούονται δυστυχῶς πολλὰ κακὰ διαπραττόμενα διὰ τοῦ διαδικτύου, τὸ ὁποῖον, λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐμπαθῶν ἐπιλογῶν, ἀπὸ χρήσιμον ὄργανον –ἂς μᾶς ἐπιτραπῆ νὰ τὸ δηλώσωμεν προειδοποιητικῶς, ἀλλὰ καὶ λίαν ἀγαπητικῶς– ὅτι τὸ καταντοῦμε νὰ ἀποβαίνη σὲ ῾῾δια(βόλου)­δί­κτυ­ον᾽᾽!

Πάντοτε δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι διαπράττομεν τὰς ἁμαρτίας. Ἀλλ᾽ ὅμως διὰ τοῦ ῾῾διαδικτύου᾽᾽ εἶναι δυνατὸν αὐταὶ νὰ καθίστανται, τόσον ποσοτικῶς ὑπέρτεραι, ὅσον καὶ ποιοτικῶς ἀναισχυντότεραι.

Ἀλλὰ καὶ ἡ ἔξαλλος μουσικὴ καὶ τὰ αἰσχρὰ θεάματα, ὅπως ἀποδεικνύεται εἰς τὴν πρᾶξιν καὶ τεκμηριώνεται εἰς εἰδικὰς μελέτας τῶν καλῶς ἐπαϊόντων, δυνατὸν νὰ δαιμονοποιοῦν τὸν ἄνθρωπον, νὰ ἀποχαυνώνουν καὶ νὰ διαφθείρουν τὰς ψυχάς, ἰδιαιτέρως μάλιστα τὸν νοῦν, τὴν διάνοιαν καὶ τὴν καρδίαν τῆς προσφιλεστάτης μας νεολαίας, ἡ ὁποία θὰ ὄφειλε νὰ ἀγωνίζεται, ὥστε νὰ καθίσταται, αὐτὴ ἡ νεολαία μας, ἡ ἁγία Προσδοκία τοῦ ὀρθοδόξου Γένους μας, καὶ ὄχι μόνον…!

Τὰ ἄσεμνα θεάματα, ἀκούσματα καὶ ἄλλα συναφῆ ἐρεθίσματα, ἔχουν καταστῆ σήμερον τρομερὰ πληγὴ εἰς τοὺς χριστιανούς. Ὅπως ἡ πικρὰ πεῖρα ἀπέδειξε, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς ἀποδεικνύει, εἶναι πράγματι μεγάλος πειρασμός! Μέσῳ τοιούτων θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων διαφημίζεται πλειστάκις, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμμέσως, ἡ ἁμαρτία. Προπαγανδίζεται μία ψευδὴς πραγματικότης (“εἰκονικὴ πραγματικότης” ὅπως ἀκοῦμε νὰ χαρακτηρίζεται), ποὺ δυνατὸν νὰ παραπλανᾶ τὸν κόσμο καὶ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν τὴν κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων εἰς κατήφορον ἀπωλείας!

Ὅλοι τὸ ὁμολογοῦν, τόσον μικροὶ ὅσον καὶ μεγάλοι! Ἐν τούτοις ὅμως, ὡσὰν ἀπὸ μαγνήτην, ὅλοι σχεδὸν ἕλκονται ἀπὸ τὰ χρονοβόρα καὶ ψυχοφθόρα προϊόντα τῆς συγχρόνου ἀνεξελέγκτως ἐξελισσομένης τεχνολογίας. Καὶ δυστυχῶς, συχνάκις, χρησιμοποιοῦνται ὄχι πρὸς ὠφέλεια, ὡς θὰ ὄφειλαν, ἀλλὰ δυστυχῶς πρὸς ψυχικὴν διαφθορὰν καὶ παραζάλην.

Πόσα ἀνδρόγυνα διαπληκτίζονται, παρεξηγοῦνται, παρασύρονται καὶ ὁδηγοῦνται καὶ μέχρι τὰ διαζύγια! Πόσες φορὲς ὁ διάβολος εἰσέρχεται στὶς οἰκίες μας, ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές μας, ὡς “ἄγγελος φωτός” (Β´ Κορ. ια´, 14), μέσῳ τῆς λανθασμένης καὶ ἐφαμάρτου χρησιμοποιήσεως τῆς τεχνολογίας! Πόσα παιδιὰ καθημερινῶς παρασύρονται καὶ διαφθείρονται, πόσοι νέοι καὶ νεάνιδες δελεάζονται καὶ παραζαλίζονται, πόσος πολυτιμότατος καὶ χρησιμότατος χρόνος ἀπὸ τὴν ζωή μας ἐπικινδύνως κατασπαταλᾶται καὶ ἀδίκως ἐκδαπανᾶται καὶ δή, δυστυχέστατα μέν, ἀσφαλέστατα δέ, ἀνεπιστρεπτί!

Σήμερον, κατὰ τοὺς Ἐσχάτους τούτους καιρούς, καταντήσαμεν νὰ δημιουργοῦμεν ἐξωφρενικοὺς καὶ πρωτοφανεὶς ὅρους καὶ νεοφανείσας ἐννοίας, ποὺ δὲν ξανακούστηκαν ἐπὶ τῆς γῆς! Ὅπως π.χ. τὴν ῾῾ἠλεκτρονικὴν πορνείαν᾽᾽, καὶ πολλὰ ἄλλα συναφῆ, ποὺ ἡμεῖς ἀδυνατοῦμεν παντελῶς νὰ κατανοήσωμεν!

Ἂς μὴ λησμονοῦμεν ὅτι, μετὰ ἀπὸ τὴν πτῶσιν καὶ τὴν ἔξοδον τῶν Πρωτοπλάστων ἐκ τοῦ Παραδείσου, ὅλοι μας ρέπομεν εὐκολώτατα πρὸς τὸν ῾῾εὐχάριστον κατήφορον᾽᾽, παρὰ πρὸς τὸν κουραστικὸν μέν, ἀλλὰ σωτήριον, πνευματικὸν καὶ ἔνδοξον ἀνήφορον, ποὺ συνιστᾶ τὴν “στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδόν” (Ματθ. ζ´, 14), τὴν Ὁδὸν τῶν Ἁγίων!

Ἔτσι, ἐὰν ὑποθετικῶς ὁμιλοῦντες, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὡς παράδειγμα, ὅτι ἡ σύγχρονος τεχνολογία ἐμπεριέχει π.χ. ἐνενήκοντα ἐννέα (99) χρήσιμα πράγματα καὶ ἔστω ἕνα (1) καὶ μοναδικό, ἀλλ᾽ ὅμως ἐπικίνδυνο, (δηλαδὴ παραπλανητικό, φιλήδονο, καὶ καταστροφικό) “ἀντικείμενο”, δυστυχῶς ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ῾῾χρηστῶν᾽᾽, δυσκόλως ἐπιδεικνύει ἐκεῖνο τὸ ἠθικὸ σθένος, ἐκείνην τὴν πνευματικὴ σοφίαν καὶ τὴν προσήκουσαν ὡριμότητα, ὥστε νὰ προστρέξη ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς τὸ χρήσιμο καὶ τὸ ὠφέλιμο. Ἀλλά, τοὐναντίον, θὰ ἀνατρέξη εὐκόλως καὶ ταχέως εἰς τὸ ἡδονικὸν καὶ ἐφάμαρτον, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι τοῦτο τελικῶς τόσον ἀηδιαστικὸ καὶ τόσον καταστροφικό!

Ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ Πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι, ἂν καὶ εὑρισκόμενοι μέσα εἰς μέγα πλῆθος ὠφελίμων καὶ ὡραιοτάτων δένδρων τοῦ Παραδείσου, παρεγνώρισαν, ὑποτίμησαν καὶ παρημέλισαν τὰ πολλὰ καὶ χρήσιμα, καὶ προσέτρεξαν μετὰ σπουδῆς στὸ ἕνα (1) καὶ θανατηφόρο!

Τὸν ἴδιον ἀκριβῶς παραλογισμὸν διαπράττομεν καὶ σήμερον, ἂν καὶ γνωρίζωμεν μετὰ βεβαιότητος τὰς καταστροφικὰς συνεπείας! Ἄρα θὰ εἴμεθα εἰς χειροτέραν θέσιν παρὰ οἱ πρωτόπλαστοι ἐκεῖνοι πρόγονοί μας, ἀναπολόγητοι ἐνώπιον τοῦ Δημιουργοῦ μας καὶ Κριτοῦ, ἐὰν δὲν μετανοήσωμεν.

Καὶ, ἀκολούθως, κατρακυλιόμεθα κλιμακωτῶς ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸν εἰς τὸ ἕτερον, χειρότερον τοῦ προηγουμένου!

Ὥρας ὁλοκλήρους δὲν βαρύνεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατασπαταλᾶ τὸν πολυτιμότατον χρόνον τῆς ζωῆς του, ποὺ μᾶς φεύγει μετὰ φρενήρους ρυθμοῦ, προβάλλων συχνάκις χιλίας “προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις”, βλέπων καθηλωμένος ἐκεῖνα τὰ παραπλανητικὰ “διαδικτυακά”, ὅπου ἡ διαφθορά, ἀκόμα καὶ ἡ διαστροφή, εἰς κάθε της μορφήν, προβάλλεται, ὑποβάλλεται καὶ ὑπερβάλλεται ὡς ὁ τάχα νέος καὶ ὁ δῆθεν ἀκίνδυνος, “ἐναλλακτικός”, “μεταμοντέρνος” τρόπος ζωῆς!

Ἀπορροφῶνται πολλοὶ ἀδελφοί μας, σπαταλῶντες τὰς ψυχοσωματικάς των δυνάμεις, ὑποβαλλόμενοι πλειστάκις εἰς ἐθελούσιον ῾῾πλύσιν ἐγκεφάλου᾽᾽, βλέποντες ἄχρηστα καὶ ἀχρείαστα ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀχρεῖα θεάματα, ποὺ δηλητηριάζουν θανασίμως τὰς ψυχάς μας!

Εἰς τὴν πραγματικότητα ἀποτελοῦν, ὅλα αὐτά, τὸν ὕπουλον καὶ σίγουρον δρόμον ἑνὸς ἀδιαμφισβητήτου ψυχοσωματικοῦ θανάτου!

Ἀπαρτίζουν πλειστάκις μίαν ψυχοφθόρον ἐξάρτησιν, ἰσοδύναμον, ἂν ὄχι καὶ χειροτέραν, εἰς μερικὰς τῶν περιπτώσεων, καὶ αὐτῶν τούτων τῶν ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν!

Ἀληθῶς τὸ λέγομεν καὶ τὸ ὁμολογοῦμεν, ὅτι, ἐξ ὅσων φθάνουν εἰς τὴν ἀντίληψίν μας, ἐξ ὅσων ἀκοῦμεν καὶ αἰσθανόμεθα, ἡ ροπὴ πρὸς τὸ κακὸ ξυπνᾶ καὶ ξεπηδᾶ ἐν πολλοῖς, ἐπιτείνεται καὶ ἐπαυξάνεται, καταντᾶ “δευτέρα φύσις” μέσα ἀπὸ τὴ προσκόλλησι στὰ αἰσχρὰ θεάματα!

Ἀνατρέπουν ὅλα αὐτὰ τὰ θεάματα καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν παιδικὴν ἀθωότητα καὶ τὴν μεταστρέφουν πρὸς τὴν κατεύθυνσι τῶν “παθῶν τῆς ἀτιμίας”.

Τὰ αἰσχρὰ θεάματα κατὰ κανόνα “γεννοῦν”, ἐπαυξάνουν, γιγαντώνουν τὰ “πάθη” καὶ τὰ κάνουν νὰ φαντάζουν ὡσὰν τάχα “ἐκ γενετῆς”, ἐνῶ εἰς τὴν πραγματικότητα οὐδόλως εἶναι “ἐκ γενετῆς”, οὔτε καὶ δῆθεν “κληρονομικά”, ἀλλὰ τὰ δημιουργεῖ καὶ τὰ ἀναδεικνύει ἡ ἰδική μας λίαν λανθασμένη χρῆσις τοῦ δώρου τῆς Ἐλευθερίας, ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Δημιουργός μας!

Τολμῶμεν νὰ ἀποφανθοῦμεν ὅτι στὶς μέρες μας πλεῖστα τῶν τάχα “ἐκ γενετῆς” παθῶν, ἀνεδύθησαν καὶ καλλιεργήθησαν μὲ ἔναυσμα ἀπαράδεκτα ἐρεθίσματα καὶ μάλιστα ἐκ τοῦ “διαδικτύου”!!!

Λέγει προφητικῶς ὁ σοφὸς Ἐκκλησιαστής: «Οὐκ ἐμπλησθήσεται ὀφθαλμὸς τοῦ ὁρᾶν, καὶ οὐ πληρωθήσεται οὖς ἀπὸ ἀκροάσεως» (Ἐκκλ. Α´, 8). Δηλαδή, δὲν θὰ χορτάση τὸ μάτι νὰ βλέπη, οὔτε τὸ αὐτὶ νὰ ἀκούη. Καὶ τοῦτο ἀκριβῶς συμβαίνει στὸ ἔπακρο δυστυχῶς κατὰ τὰς ἡμέρας μας καὶ ἀπεργάζεται τὴν καταστροφήν μας!

                                                                      

(9) Ποτὲ ῾῾ἀπόγνωσις᾽᾽, ἀλλὰ πάντοτε ἀγώνας πρὸς Μετάνοιαν καὶ Ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν!

Πάντα τὰ ἀνωτέρω, τοῦ νῦν καιροῦ, τὰ γράφομεν πρὸς τὴν ἀγάπην σας, πεφιλημένοι μας χριστιανοί, μετὰ ἀπροσμετρήτου πόνου ψυχῆς, ἀλλ᾽ ὅμως οὐδόλως πρὸς δημιουργίαν ἀπογνώσεως ἢ ἀπογοητεύσεώς σας, ἀλλὰ μόνον πρὸς γνῶσιν, συμμόρφωσιν, προβληματισμὸν καὶ ἀγῶνα πρὸς διόρθωσιν!

Τὰ γράφομεν διὰ νὰ παρακινηθοῦμεν νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὸν Δρόμον τοῦ Θεοῦ!

Ἀσφαλῶς θέλομεν ἀλάθητον φωτισμὸν ἀναφορικῶς μὲ τὰ αἰώνια προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου.

Σίγουρα ἐπιθυμοῦμεν ἁγνὴν καὶ σωστικὴν, ἀληθινὴν ψυχαγωγίαν.

Ἀδιαμφισβητήτως ποθοῦμεν τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωὴν τῆς ἁγιότητος.

Ἂς μελετῶμεν λοιπὸν καὶ συνεχῶς τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγίαν Γραφήν!

Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀποτελεῖ δι᾽ ἡμᾶς τὸ ἴδιο τὸ ῾῾Στόμα τοῦ Θεοῦ᾽᾽!

Ἔδωκεν καὶ ἐντολὴν ὁ Κύριος: «Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφὰς» (Ἰω. ε´, 39).

Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων (ἐκεῖ δηλαδή, ὅπου ὁ Λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εὑρίσκει τὴν τελείαν ἔμπρακτον ἐφαρμογήν Του), θὰ ἀνεύρωμεν τοὺς τρόπους νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ τὰ ἁμαρτωλά μας πάθη. Θὰ εὕρωμεν ἐκεῖ τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς Ἀρετῆς, ποὺ εἶναι ἡ Ἁγιότης καὶ θὰ κατανοήσωμεν τὴν Ὁδὸν πρὸς ἐπίτευξίν της, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός!

Θὰ μᾶς ἐπισκεφθῆ τότε, μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας, ἡ ἀληθινὴ παρηγορία, ἡ Χάρις τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος!

Ἐὰν εἴμεθα θλιμμένοι, τότε, μέσα εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσευχήν, θὰ εὕρωμεν τὴν πνευματικὴν χαρὰν καὶ τὴν ἀληθινὴν γαλήνην τῆς ψυχῆς. Μέσα εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τῶν λόγων τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς θὰ εὕρωμεν τὴν Εἰρήνην!

Ἐὰν εἴμεθα θυμώδεις, θὰ ἀποκτήσωμεν τὴν πραότητα· ἐὰν εἴμεθα ἐμπαθεῖς, θὰ εὕρωμεν τὴν σωφροσύνην· ἐὰν ἔχωμεν κακίαν, θὰ εὕρωμεν τὴν καλωσύνην!

Εἰς τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων, δηλαδὴ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, θὰ εὕρωμεν τὸ τέλειον φάρμακον, διὰ νὰ θεραπευθῶμεν ἀπὸ ὅλας τὰς ἀτελείας καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Θὰ εὕρωμεν ὅλας τὰς σωτηρίους Ἀρετάς, θὰ μάθωμεν πῶς νὰ γίνωμεν “κοινωνοὶ τοῦ Θεοῦ”!

Δὲν ὑπάρχει ὡραιότερον καὶ σπουδαιότερον βιβλίον ἀπὸ τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Διότι εἰς αὐτὸν εὑρίσκεται ἀπαρασαλεύτως ἡ αἰώνιος Ἀλήθεια, ποὺ σώζει τὸν Ἄνθρωπον!

Καὶ οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων, τὰ Συναξάρια δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελοῦν τὴν πλέον ἔμπρακτον, γνησίαν, ἀνόθευτον καὶ βιωματικὴν ἑρμηνείαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς!

Προσωπικῶς, μάλιστα, σᾶς συνιστῶ ἐνθέρμως καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως νὰ μελετᾶτε τὸ βιβλίον «Εὐεργετινός»! Νὰ διαβάζωμεν τὸ βιβλίον αὐτὸ συστηματικῶς ὅλοι οἱ Χριστιανοί, διότι εἶναι κατανυκτικότατον, ψυχωφελέστατον καὶ εὐεργετικότατον!

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ σώση τὸν κόσμον.

Ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ καταργήση τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.

Ἦλθε διὰ νὰ μᾶς ἀναστήση ἀπὸ τὴν φθορὰν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήση εἰς τὴν ἀφθαρσίαν.

Ἦλθε διὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώση ἀπὸ τὸν θάνατον καὶ νὰ μᾶς χαρίση τὴν αἰώνιον ζωήν καὶ τὴν Ἀθανασίαν!

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ἡ Ζωὴ τοῦ κόσμου! Εἶναι τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ ὁποῖον φωτίζει καὶ ἁγιάζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω. α´, 9)!

Ὁ Κύριος ἡμῶν εἶναι «ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωὴ» (Ἰω. ιδ´, 6)!

Δὲν ὑπάρχει ἄλλο «Ὄνομα ὑπὸ τὸν οὐρανόν, ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ´, 12)!

Εἶναι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος καὶ «μετανοεῖ ἐπὶ ταῖς κακίαις ἡμῶν» (μᾶς συγχωρεῖ τὰς ἁμαρτίας μας, ἐὰν μετανοῶμεν)!

Ἑπομένως, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, χρειάζεται γνήσια Ἐπιστροφὴ καὶ εἰλικρινὴς Μετάνοια, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μας!

Χρειάζεται μία ὁλόψυχος καὶ ὁλόθερμος ἀπόφασις ἀποστροφῆς κάθε ἁμαρτίας καὶ ἐπιστροφῆς ὅλων ἡμῶν εἰς τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν! Χρειαζόμεθα, δηλαδή, μίαν αὐταπάρνησιν, μίαν ἀπὸ καρδίας διάθεσιν καὶ προαίρεσιν, διὰ νὰ σηκώσωμεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας!

Οὐδόλως ἀποτελεῖ ἡ πρόσκαιρος ματαιότης, τοῦ «φάγωμεν καὶ πίωμεν…» ὁδὸν σωτηρίας!

Ἀλλὰ «ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἕριδι καὶ ζήλῳ» (Ρωμ. ιγ´ 13). Δηλαδή, ὡσὰν κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, ὅπου μᾶς βλέπουν πολλοὶ συνάνθρωποί μας, ἔτσι καὶ ἡμεῖς ἂς συμπεριφερθῶμεν μὲ εὐπρέπειαν καὶ εὐταξίαν. Ὄχι μὲ ἄσεμνα φαγοπότια καὶ μεθύσια, οὔτε μὲ πράξεις αἰσχρότητος καὶ ἔργα ἀσελγείας, οὔτε μὲ φιλονικείας (καυγάδες) καὶ ζηλοτυπίας (ζήλιες).

 

(10) Ὁ Ἀγώνας γιὰ τὴν ἀποτίναξι τοῦ ζυγοῦ τῆς ὑποδουλώσεως

στὰ σαρκικὰ πάθη καὶ διαστροφάς, 

συνιστᾶ ἕναν Σταυρόν! 

Αὐτὸν τὸν Σταυρὸν ὀφείλομεν νὰ τὸν σηκώσωμεν ἐν Κυρίῳ 

ἐὰν ἐπιθυμῶμεν τὴν Σωτηρίαν μας!

Πρέπει νὰ ὑπομείνωμεν τόσον τὰς ἑκουσίους θλίψεις τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος ὅσον καὶ τὰς ἀκουσίους δοκιμασίας, ποὺ συναντῶμεν εἰς τὴν καθ᾽ ἡμέραν ζωήν μας, ὥστε νὰ εὕρωμεν ἐν τέλει τὸ ἔλεος παρὰ Κυρίου καὶ νὰ ἐπιτύχωμεν τῆς Σωτηρίας!

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ιστ´, 33), εἶπεν ὁ Κύριος, ἀλλ᾽ «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. ι´, 22)!

Δυστυχῶς ὅμως ἐὰν μᾶς ἔλθη κάποια δοκιμασία εἰς τὴν ζωήν μας, ὀλίγοι ἔχομεν τὴν ἀληθινὴν Πίστιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ψυχικὸ σθένος διὰ νὰ τὴν ὑπομένωμεν ἀνδρείως, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ μᾶς ἐπισκεφθῆ τὸ Ἔλεος καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦ Ποθουμένου!

Μὴν τὸ ξεχνᾶμε ἀδελφοί:

Χριστιανισμὸς χωρὶς Σταυρὸν

εἶναι “νόθος Χριστιανισμὸς”

καὶ δὲν ἔχει Ἀνάστασιν!

Ἐντάσσεται ἐξ ἄλλου καὶ αὐτό, στὸν “ἀριθμὸν τοῦ ἀντιχρίστου”, σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο τῆς “Ἀποκαλύψεως”· (Ἀποκαλ. ιγ´, 18):

“ΧΞΣτ” = Χ-ριστιανισμὸς Ξ-ένος Στ-αυροῦ

Ἂς κάμνωμεν εἰς ὅλας τὰς θλίψεις καὶ δοκιμασίας ἁγίαν ὑπομονὴν καὶ νὰ λέγωμεν· «Δόξα τῷ Θεῷ! Αἱ δοκιμασίαι αὗται εἶναι ἕνεκεν τῶν ἁμαρτιῶν μας! Εἶναι φάρμακα διὰ νὰ θεραπευθοῦμε! Εἶναι ἀσκήσεις διὰ νὰ ἁγιαζόμεθα!»

Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ γογγύζωμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς ἐν τῇ ραθυμίᾳ μας ἐπιθυμοῦμεν νὰ εἴμεθα πάντοτε “καλά”, ὅπως συνηθίζωμεν νὰ λέγωμεν, χωρὶς νὰ ἔχωμεν δηλαδὴ δοκιμασίας εἰς τὴν ζωήν μας καὶ χωρὶς νὰ ὑπομένωμεν θλίψεις! Λανθασμένα νομίζουμε ὅτι τάχα διὰ τοῦ τρόπου τούτου εἶναι καὶ ὁ Θεὸς ῾῾καλὸς᾽᾽ μαζί μας!

Ἡ γνήσια ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεόν, ἀναδεικνύεται, δοκιμάζεται, ἐπαληθεύεται, ἀποδεικνύεται καὶ ἐπαυξάνεται, μέσα ἀπὸ τὰς θλίψεις, τὰς δοκιμασίας καὶ τοὺς πειρασμούς, ποὺ συναντῶμεν κατὰ τὴν πορείαν τῆς καθημέραν ζωῆς μας εἰς αὐτὸν τὸν πρόσκαιρον κόσμον!

Ἂς εὐχαριστοῦμεν λοιπὸν τὸν Θεὸν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδίας μας δι᾽ ὅλα τὰ ἀγαθά, ποὺ μᾶς προσφέρει ἀενάως ἡ ἄπειρος Ἀγάπη Του. Καὶ ἂς ἀγωνισθοῦμε διὰ γνησίας Μετανοίας καὶ εἰλικρινοῦς Ἐπιστροφῆς μας εἰς τὸν Κύριόν μας, ὥστε νὰ εὐαρεστήσωμεν εἰς Αὐτόν καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν καὶ τῆς ἀνεκφράστου χαρᾶς τῆς Αἰωνίου Βασιλείας Του, πρεσβείαις τῆς Πανυπερευλογημένης Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων Του τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902).

H ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ: ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902)

Ψάλλοντας κατὰ τὴν πανήγυριν τῆς Ἑορτῆς τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ καὶ ΚΥΡΙΛΛΟΥ, Πατριαρχῶν Αλεξανδρείας (18 Ἰανουαρίου, 2016)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Απρίλιος 2016, 'Αρ. τεύχους 122-131, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.