ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΡΝΕΙΑ;

Δυστυχώς υπάρχουν στις μέρες μας πολλοί θεολόγοι, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι διατείνονται ότι οι προγαμιαίες σχέσεις όπου υπάρχει αγάπη δεν είναι πορνεία. Γι' αυτό το θέμα έχουν μιλήσει πολλοί θεολόγοι και είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι με βάση την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση οι προγαμιαίες σχέσεις έστω και αν υπάρχει αγάπη και έρωτας μεταξύ των δύο προσώπων είναι πορνεία.

Παραθέτουμε το σχετικό κείμενο του σύγχρονου πατέρα της Εκκλησίας, π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, το οποίο αποδεικνύει με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα ότι οι προγαμιαίες σχέσεις, έστω και αν υπάρχει αγάπη μεταξύ των προσώπων είναι πορνεία.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΡΝΕΙΑ;

Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Ὑπάρχουν πολλοί, ἐνίοτε καὶ καθηγητὲς θεολόγοι (καὶ ὄχι μόνο Γυμνασίου ἢ Λυκείου), ποὺ διδάσκουν μιὰ πολὺ «βολικὴ» καὶ «ἔξυπνη» θεωρία: Ὅτι πορνεία εἶναι μόνο ἡ σαρκικὴ ἱκανοποίηση, ποὺ γίνεται ἔξω ἀπὸ τὸ γάμομὲ πόρνες καὶ μὲ χρήματα (δηλαδὴ μὲ πληρωμή). Ἐνῷ ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ὅπου ὑπάρχει ψυχικὴ ἐπαφή, ἐκεῖ δὲν ἔχουμε πορνεία. Συνεπῶς ἕνα ζευγάρι νέων, ποὺ ἀγαπιέται καὶ ἡ σαρκικὴ σχέση του ἀποτελεῖ «ὁλοκλήρωση τῆς ἀγάπης τους», δὲν εἶναι πορνεία καὶ ἆρα δὲν κάνουν ἁμαρτία! Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο τὴν πορνεία καὶ μοιχεία ἀπαγορεύει. Δὲν ἀπαγορεύει τὴν «ὁλοκλήρωση τῆς ἀγάπης» ἑνὸς ζευγαριοῦ!

Βέβαια ἡ λέξη «πορνεία» στὴν κυριολεξία σημαίνει τὴν ἱκανοποίηση τῶν σαρκικῶν ὀρέξεων μὲ χρήματα, ἀφοῦ στὴν ἀρχαιότητα ἀσκοῦσαν τὸ «ἐπάγγελμα» αὐτὸ γυναῖκες ἀγορασμένες, δηλαδὴ δοῦλες.

Ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κύρια σημασία της, ἡ λέξη πορνεία, εἶχε ἀνέκαθεν καὶ τὴ σημασία τῆς σαρκικῆς σχέσεως δύο ἑτεροφύλων προσώπων, χωρὶς νὰ ὑπάρχει χρηματικὴ δοσοληψία.

Μία εἶναι ἡ νόμιμη συζυγία ἀνδρὸς καὶ γυναικός, αὐτὴ ποὺ γίνεται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου. Κάθε πράξη ποὺ γίνεται ἔξω ἀπὸ τὸ Μυστήριο τοῦ γάμου χαρακτηρίζεται ὡς πορνεία ἢ μοιχεία καὶ καμιὰ διάκριση δὲν γίνεται ἂν συμβαίνει μὲ ἀμοιβὴ ἢ ἐξ ἀγάπης.

Πουθενὰ στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν δικαιώνονται οἱ προγαμιαῖες σχέσεις ἐφ’ ὅσον γίνονται μεταξὺ δύο προσώπων, ποὺ ἀγαπιοῦναι. Καὶ πουθενὰ στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν θὰ βροῦμε ἀμνήστευση τῶν σχέσεων αὐτῶν, ἐπειδὴ ἀπουσιάζει ἡ πληρωμὴ καὶ γίνεται ἐπίκληση τοῦ ἐρωτικοῦ αἰσθήματος.

Ἂς ἀναφέρουμε μερικὰ παραδείγματα:

1) Ἡ περίπτωση τῆς Σαμαρείτιδας. Εἶχε τελέσει πέντε νόμιμους γάμους (ὁ νόμος τότε τὸ ἐπέτρεπε) καὶ τώρα συζεῖ μὲ ξένον ἄνδρα, ἀσφαλῶς γιατὶ «ἀγαπιοῦνται»! Ἔχει ὅμως τὴ συνείδησή της βαρειά, γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν ὁ Κύριος τῆς λέει νὰ πάῃ νὰ φωνάξῃ τὸν (νόμιμο) ἄνδρα της, ἐκείνη τοῦ λέει «οὐκ ἔχω ἄνδρα», γιὰ νὰ κρύψῃ ὅτι συζεῖ παρανόμως μὲ ἄνδρα, ποὺ δὲν εἶναι νόμιμος σύζυγός της. Καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐπιπεβαιώνει, λέγοντας της ὅτι εἶπε τὴν ἀλήθεια, γιατὶ πέντε ἄνδρες νυμφεύθηκε καὶ αὐτὸ ποὺ ἔχει τώρα δὲν εἶναι νόμιμος σύζυγος της. Δηλαδὴ ὁ Κύριος ἀρνεῖται πὼς ἡ σχέση αὐτὴ εἶναι νόμιμη καὶ ἀποδεκτή.

2) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦταν ἄγαμος. Γράφει λοιπὸν γιὰ τοὺς ἀγάμους ἄνδρες καὶ τὶς χῆρες γυναῖκες, ὅτι θὰ προτιμοῦσε καὶ αὐτοὶ νὰ παραμείνουν ὅπως καὶ αὐτός, δηλαδὴ νὰ μὴν παντρευθοῦν. Δὲν ἀγνοεῖ ὅμως ὅτι ἡ ἀγαμία εἶναι μὲν ἀνώτερη, ἀλλὰ ὄχι καὶ εὔκολος δρόμος. Γι’ αὐτὸ προσθέτει: «Ἂν δὲν μποροῦν λόγῳ τῆς ἀσθενείας τῆς σάρκας νὰ ἐγκρατεύωνται, τότε καλὸν εἶναι νὰ παντρευθοῦν». Δὲν τοὺς εἶπε νὰ... βολευθοῦν μὲ ἐξώγαμες σεξουαλικὲς σχέσεις, βρίσκοντας ὁ καθένας ἢ ἡ κάθε μιὰ ἕνα... ταίρι ἔξω ἀπὸ τὸ γάμο!

Μοναδικὴ διέξοδος ὁ γάμος. «Μονόδρομος». Ἄλλη διέξοδος δὲν ὑπάρχει. Οὔτε διανοεῖται ὁ Παῦλοςτὴν εὔκολη «λύση» τῶν ἐξ ἀγάπης σχέσεων γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἐγκρατεύονται.

Αὐτὰ λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ στόματος Παύλου!

3) Καὶ ἐρχόμαστε στὸ χωρίο (Α΄ Κορ. ζ΄ 27-28).

«Δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν. Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; μὴ ζήτει γυναῖκα. Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς οὐχ ἤμαρτες». Μιὰ σχέση βλέπει ὁ Παῦλος ἂναμάρτητη. Αὐτὴ στὸ γάμο. Οὔτε ὑπαινιγμὸς ὑπάρχει γιὰ σχέσεις «ἐξ ἀγάπης» ἔξω ἀπὸ τὸ γάμο.

4) Ἐπίσης ὃ θεῖος Παῦλος γράφει στὴν (Α΄ Κορ. 5, 1) ἐπιστολή του. «Ὅλως ἀκούεται ἐν ὑμῖν πορνεία, ἥτις οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὀνομα΄ζεται, ὥστε γυναῖκα τινὰ τοῦ πατρὸς ἔχειν».

Ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ Παῦλος δὲν ἐπεσκέπτετο πορνεῖα, ἁπλῶς συζοῦσε μὲ τὴν μητριά του καὶ προφανῶς ὁ δεσμὸς τοῦ ἦταν «ἐξ ἀγάπης». Δὲν συζεῖ μὲ χρήματα. Κὶα ὅμως γιὰ τὸν Παῦλο ἡ ἀθέμιτος αὐτὴ συζυγία ἦταν πορνεία.

Οἱ ἐπινοήσεις αὐτὲς ὁδηγοῦν σὲ ΑΤΥΠΟΝ ΠΟΛΥΓΑΜΙΑΝ!

Γιατὶ εἶναι αὐτονόητο ὅτι, ὅταν οἱ χριστιανὲς νέες διαφωνήσουν ἀργότερα μὲ τὸ πρόσωπο ποὺ ἀγαποῦν σήμερα καὶ μὲ τὸν ὁποῖο «ὁλκληρώνουν τὴν ἀγάπη τους», δὲν ἐμποδίζονται νὰ τὸ ἀντικαταστήσουν μὲ ἄλλο. Καὶ ἂν καὶ μὲ ἐκεῖνο διαφωνήσουν καὶ χωρισθοῦν, θὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀγάπη τρίτου, μετὰ τέταρτου, πέμπτου κ.ο.κ. μέχρις ὅτου «κάπου, κάποτε, μὲ κάποιον»καταλήξουν σὲ γάμο. Τὸ ἴδιο θὰ πράττουν καὶ οἱ Χριστιανοὶ νέοι. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀναμάρτητα(!!!), γιατὶ γίνονται... «ἐξ ἀγάπης» καὶ ὄχι μὲ χρήματα; Ὡραῖος Χριστιανισμός!

Αὐτὲς εἶναι οἱ θέσεις τοῦΧριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἂς μὴ μᾶς πλανᾶ ὁ διάβολος. Ἂς μὴ ἀπατοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀνάξιοι. «Τίς καθαρὸς ἀπὸ ρύπου...»; Ἂς προσφέρουμε ὅμως τὴν Ἁμαρτωλότητά μας μὲ ταπείνωση στὸ Θεὸ μὲ τὴ μορφὴ τῆς μετανοίας. Μὴ καθησυχάζουμε καὶ ναρκώνουμε τὴ συνείδησή μας, λέγοντας ὅτι οἱ προγαμιαῖες σχέσεις δὲν εἶναι ἁμαρτία. Ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, ναί. Ὅτι παρασυρθήκαμε, ναί. Ὄχι ὅμως ὅτι δὲν εἶναι ἁμαρτία, δὲν εἶναι πορνεία.

Ἀδελφοί, «στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου»!! Εἴτε εἴμαστε Ἐπίσκοποι, κληρικοί, πνευματικοί, θεολόγοι, λαϊκοί. Ὁ Χριστὸς δὲν ἐμπαίζεται. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής: «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποὶ. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι... ἀκρατεῖς... φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι» (Β΄ Τιμ. 1, 1).