«Ο πλάσας με, ελέησον με»
Η Αγία Ταϊσία
Έκαμε
λοιπόν έτσι η μακαρία Ταϊσία σ’ εκείνο το κελί τρία χρόνια. Βλέποντας δε ο Αββάς Σεραπίων τη μετάνοιά
της, τη λυπήθηκε και πήγε στο Μέγα Αντώνιο για να μάθει απ’ αυτόν εάν συγχώρησε
ο Θεός τις αμαρτίες της. Αφού λοιπόν
πήγε σ’ αυτόν του διηγήθηκε όλα τα γεγονότα γύρω από την Ταϊσία. Αμέσως τότε ο Άγιος Αντώνιος κάλεσε τους
μαθητές του και τους λέγει· «Κλειστείτε ο καθένας στο κελί του όλη τη νύκτα και
προσευχηθείτε στο Θεό για να γνωρίσουμε τι θα αποκαλύψει σε μας ο Θεός για το
ζήτημα αυτό, για το οποίο ήλθε σε μας ο Αββάς Σεραπίων». Έκαναν λοιπόν ο καθένας από αυτούς όπως
διετάχθησαν. Αφού πέρασε πολλή ώρα,
προσέχει ο Αββάς Παύλος, ο μεγαλύτερος από τους μαθητές του Αγίου Αντωνίου, και
βλέπει στον ουρανό κρεβάτι στρωμένο, σε μεγάλη τιμή και δόξα, και τρεις
παρθένες οι οποίες κρατούσαν λαμπάδες μπροστά από το κρεβάτι και οι οποίες το
εφύλασσαν και ήταν τοποθετημένο ένα στεφάνι αμάραντο πάνω στο κρεβάτι. Είπε τότε ο Αββάς Παύλος από μέσα του· «Δεν
θα είναι κανενός άλλου η δόξα αυτή και το στεφάνι, παρά μόνο του Πατέρα μου
Αντώνιου». Τότε ακούστηκε φωνή η οποία
έλεγε σ’ αυτόν· «Δεν είναι, Παύλε, του πατέρα σου Αντώνιου, αλλά της Ταϊσίας, η
οποία ήταν κάποτε πόρνη». Αφού έγινε
πρωί, διηγήθηκε την οπτασία στους Πατέρες και πληροφορήθηκαν όλοι, ότι δέχθηκε
ο Θεός την μετάνοια της μακαρίας Ταϊσίας.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου