ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ – ΕΘΝΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ. Θ΄.

Μαρία Χατζηνικολάου

φιλόλογος

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

    Πέρασαν χρόνια και καιροί και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς αναμένει ακόμα τη δόξα του ελληνισμού.  Η Πόλη έπεσε, μα η ψυχή της φυλής έμεινε απόρθητη.  Την εξέφρασε με το θάνατό του ο τελευταίος Ηγέτης, που έφερε στους ώμους του μια βαρύτιμη κληρονομιά, που δε θέλησε να προσβάλει.  Τύπος και υπογραμμός της εθνικής αξιοπρέπειας.  Ο θάνατός του και τα τελευταία λόγια του κράτησαν την ψυχή των Ελλήνων αδούλωτη για τέσσερις αιώνες, δημιούργησαν το θαύμα του '21 και ανάστησαν το γένος με το «Λευτεριά ή Θάνατος».  Η ιστορική μνήμη έθρεψε το Έθνος για αγώνες σε έργα αντάξια.  Γι’ αυτό και η ανάμνηση θλιβερών ιστορικών επετείων δεν έχει στόχο να ανανεώσουμε το θρήνο, αλλά να συναισθανθούμε πως διαλάμπει η ελληνική αρετή ακόμα και στις πιο τραγικές ώρες της Ιστορίας μας.  Εξυμνώντας την αρετή του Γένους στεκόμαστε στο πρόσωπο του βασιλιά Κωνσταντίνου του ΙΑ' του Παλαιολόγου, που προάσπισε τη βασιλεύουσα ενάντια στα στίφη των Τούρκων του Μωάμεθ του πορθητή, για να καταξιώσει τις αξίες της ζωής που αποτελούν την πεμπτουσία των αγώνων του Έθνους.  Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε ο τελευταίος πρόμαχος της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας των Ελλήνων δεν είναι κοινός και συνηθισμένος.  Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος σύμφωνα και με τις ιστορικές πηγές αλλά και με τα δημώδη έργα συνδύαζε αρμονικά τις σπουδαιότατες αρετές του μεγάλου Ηγεμόνα, τις οποίες επέδειξε στην πιο αποφασιστική στιγμή της Ιστορίας, την άκρα σύνεση και την υπέροχη ανδρεία.

(συνεχίζεται)