Συνοπτική Ιστορία της Ψαλτικής Τέχνης Γ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Γενικὰ

        Οἱ πρῶτοι συνθέτες ἦσαν ἀνώτατοι λειτουργοὶ τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τοῦ κράτους, δηλαδὴ ἱεράρχες καὶ αὐτοκράτορες. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι δημιουργούσαν τὸ ποίημα καὶ τὸ συνέθεταν ὕστερα. Ἡ ἰδιότητα δηλαδὴ τοῦ ποιητῆ καὶ τοῦ μουσικοσυνθέτη ἦταν συνυφασμένη σὲ ἕνα καὶ τὸ ἴδιο πρόσωπο.

        Ἡ Βυζαντινὴ Μουσικὴ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς ᾿Εθνικῆς δημοτικῆς Ἑλληνικῆς καὶ Ἑλληνοκυπριακῆς μουσικῆς καὶ θεωρεῖται ὡς ἀδιάσπαστη συνέχεια τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς μουσικῆς.

        Ἡ Βυζαντινὴ Μουσικὴ χρησιμοποιεῖ δικούς της φθόγγους (Πα - Βου - Γα - Δι - Κε - Ζω - Νη). Τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἔχουν παρθεῖ ἀπὸ τὰ πρῶτα γράμματα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου Α, Β, Γ, Δ, Ε, Ζ, Η, ἀφοῦ προηγουμένως συμπληρώθηκαν τὰ μὲν φωνήεντα μὲ σύμφωνα (π.χ., στὸ φωνῆεν Α ἐτέθη τὸ σύμφωνον Π, καὶ ἔγινεν ὁ φθόγγος Πα), τὰ δὲ σύμφωνα μὲ φωνήεντα ἢ διφθόγγους (π.χ., στὸ σύμφωνο Β προστέθηκε ἡ δίφθογγος ου, καὶ σχηματίσθηκε ὁ φθόγγος Βου, στὸ σύμφωνον Γ προστέθηκε τὸ φωνῆεν α, καὶ ἐσχηματίσθη ὁ φθόγγος Γα).

        Ἡ Βυζαντινὴ Μουσικὴ ἔχει δικόν της γραφικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται παρασημαντική.

        Τὰ σημεῖα, μὲ τὰ ὁποῖα γράφεται ἡ Βυζαντινὴ Μουσική, ὀνομάζονται χαρακτῆρες.

(συνεχίζεται)