Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ΣΤ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Σελ. 817: Ψάλλοντας κατὰ τὴν πανήγυριν τῆς Ἑορτῆς τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ καὶ ΚΥΡΙΛΛΟΥ, Πατριαρχῶν Αλεξανδρείας (18 Ἰανουαρίου, 2016)

Πῶς ὅμως νὰ ἀγαπήσωμεν τὸν Θεόν μας, ὅταν ματαιοπονοῦντες προσπαθοῦμεν “ψυχαναγκαστικῶς” καὶ “κομπλεξικῶς”, (ἴσως καὶ διὰ νὰ ἐφησυχάζωμεν τὰ ἐνοχικά μας σύνδρομα, πλὴν ὅμως ματαίως), νὰ ἀρνηθῶμεν καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴν Ὕπαρξίν Του;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπήσωμεν Ἐκεῖνον, τοῦ ὁποίου προσπαθοῦμε νὰ ἀρνηθοῦμε ἐθελοτυφλοῦντες, ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν Ὕπαρξίν Του;

Ἀπὸ δὲ τὴν τοιαύτην ἀπιστίαν μας καὶ τὴν τοσαύτην ἔλλειψιν τῆς πρὸς τὸν Χριστὸν Ἀγάπης μας, προέρχονται ἀναμφιβόλως καὶ ἀναδύονται ἀναποφεύκτως τὰ μεγάλα δεινά, ποὺ ἐφορμοῦν ἐφιαλτικῶς καὶ καταδιώκουν καταδυναστικῶς τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας.

Ἐσκοτίσθη ἡ διάνοια ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ πολυπροσώπου μας ἐγωϊσμοῦ: Τὴν ἐμπάθεια, τὴν φιλαργυρία, τὴν κενοδοξία, τὸν τζόγο (=ἐπιδίωξις μετὰ μανίας εὐκόλου καὶ παρανόμου ῾῾κέρδους᾽᾽), τὰ ναρκωτικὰ (= ἀναζήτησις ψεύτικης εὐτυχίας, διότι δὲν πιστεύομεν εἰς τὸν Θεόν, τὴν Πηγὴν τῆς ἀληθινῆς εὐτυχίας), τὴν ἀσωτία (= ἐκζήτησις ἀχαρίτου χαρᾶς μακρυὰ ἀπὸ τὴν Πηγὴ τῆς Χαρᾶς καὶ πάσης Χάριτος, τὸν Σωτήρα μας Χριστόν), καὶ μάλιστα τὴν ὕπουλη καὶ ἀπατηλὴ θεοποιημένη φιληδονία, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ μίαν ἄλλην παρδαλὴν παραλλαγὴν τῆς παρδάλεως (πρβλ. Ἀποκ. ιγ´, 2), δηλαδὴ τοῦ πολυμόρφου τέρατος, τοῦ ἀκράτου ἐγωϊσμοῦ μας!

(συνεχίζεται)

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Η εκκλησία το αγιου Ηρακλειδίου στη μονή Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδιστή του Καλοπαναγιώτη Β΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Το καθολικό της Μονής αρχικά κτίσθηκε χωρίς νάρθηκα, ο οποίος προστέθηκε αργότερα. Όμως ο νάρθηκας μαζί με τις τοιχογραφίες, οι οποίες τον κοσμούσαν, καταστράφηκε.

Το καθολικό της Μονής αγιογραφήθηκε αμέσως μετά την ανέγερσή του. Όμως οι τοιχογραφίες αυτές καταστράφηκαν τον 12^ο αιώνα. Ακολούθως αγιογραφήθηκε ξανά, αλλά από αυτές τις τοιχογραφίες σώζονται πολύ λίγες. Σώζονται δύο μοναχοί γονατισμένοι με τα χέρια υψωμένα σε δέηση. Τον 13^ο αιώνα το καθολικό αγιογραφήθηκε ξανά. Στον τρούλο εικονίζεται ο Παντοκράτορας, και πιο κάτω η «Ετοιμασία» (σύμβολο της Μελλούσης Κρίσεως), ένα εξαπτέρυγο και οκτώ άγγελοι, που κατευθύνονται προς την «Ετοιμασία». Πιο κάτω εικονίζονται δώδεκα προφήτες. Στη νότια πλευρά του Καθολικού εικονίζονται η Έγερση του Λαζάρου και η Θυσία του Αβραάμ, βόρεια η Βαϊοφόρος, δυτικά η Σταύρωση και ο αρχάγγελος Μιχαήλ και νότια η Ανάληψη του Κυρίου. Οι τοιχογραφίες έχουν κάποια στοιχεία της Κομνήνειας τέχνης, αλλά έχουν λαϊκό χαρακτήρα, σκληρές γραμμές και ανατολική επίδραση. Οι χρωματισμοί είναι έντονοι και οι μορφές σχηματοποιημένες.

(συνεχίζεται)

Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) Ε΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Σελ. 813: H ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ: ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902)

(4) Ἡ Ἁγία Γραφὴ περιγράφει προφητικῶς τοὺς «Ἐσχάτους Καιρούς»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει προφητικῶς, ἀλλὰ καὶ εὐκρινῶς, τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ σημερινοῦ κόσμου τῶν ῾῾ἐσχάτων ἡμερῶν᾽᾽, δηλαδὴ τῶν καιρῶν τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἐσχάτης μας Ἀποστασίας:

«Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´, 1-5).

Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ πραγματικὴ ἀπεικόνισις τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου: Ἡ Ἀποστασία μας δηλαδὴ ἀπὸ τὸν Δημιουργό μας καὶ ἡ περιφρόνησίς μας πρὸς ὅσα Αὐτός, ἀπὸ ἄπειρον ἀγάπη, μᾶς παραγγέλλει διὰ τὴν σωτηρίαν μας!

Τὸ ἀποκορύφωμα μάλιστα τῆς ἁμαρτίας μας εἶναι ὅτι δὲν ἀγαπῶμεν μὲ ὅλην τὴν ψυχήν μας, τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας, τὸν Κύριόν μας καὶ Θεόν μας! Καὶ κατὰ ἀναπόφευκτον συνέπειαν, οὔτε καὶ τὸν πλησίον μας ἀγαπῶμεν, ὁ ὁποῖος (ὁ κάθε πλησίον μας) εἶναι κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένος! 

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Η εκκλησία το αγιου Ηρακλειδίου στη μονή Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδιστή του Καλοπαναγιώτη Α΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Η Μονή του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή βρίσκεται στα δεξιά του ποταμού της Μαραθάσας, κοντά στο χωριό Καλοπαναγιώτης. Δεν υπάρχουν κάποια ιστορικά στοιχεία για το πότε χτίστηκε η Μονή, ούτε πληροφορίες για τη Μονή στην περίοδο τη Βυζαντινή, της Φραγκοκρατίας και της Ενετοκρατίας.

Στον ανατολικό τοίχο του νάρθηκα της Μονής υπάρχει η τοιχογραφία της Μελλούσης Κρίσεως με μια επιγραφή, που συνοδεύει τους δωρητές της Μονής. Η Εκκλησία κατά πάσα πιθανότητα αρχικά ήταν μέρος ενός οικισμού, ο οποίος καταστράφηκε. Ο οικισμός αυτός πρέπει να ήταν το χωριό Μαραθάσα. Ο Λεόντιος  Μαχαιρά αναφέρει ότι ο άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής ήταν διάκος στην ενορία της Μαραθάσας.

Ο κυρίως ναός (το καθολικό της Μονής) είναι αφιερωμένος στον άγιο Ηρακλείδιο. Η Μονή του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή πολύ πιθανόν να ιδρύθηκε στα τέλη της Ενετοκρατίας. Ο άγιος Ηρακελίδιος οδήγησε τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα στην Πάφο και αργότερα χειροτονήθηκε σαν πρώτος επίσκοπος στην Κύπρο από τον απόστολο Βαρνάβα.

Στο καθολικό της Μονής υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, τα οποία είναι προσκολλημένα στο βόρειο τοίχο του (το παρεκκλήσι του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, κτίσμα του 12^ου αιώνα και το «λατινικό» παρεκκλήσιο, κτίσμα του 15^ου αιώνα). Το πιο αρχαίο κτίσμα είναι το καθολικό, το οποίο χρονολογείται γύρω στον 11^ο αιώνα. Το καθολικό της Μονής ανήκει στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο. Στην κορυφή του τρούλου υπάρχει κοιλότητα, στην οποία είναι αγιογραφημένος ο παντοκράτορας. Η εκκλησία ανήκει στον απλό τετράστυλο εγγεγραμμένο σταυροειδή με τρούλο. Το σχήμα του Τιμίου Σταυρού φαίνεται τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

(συνεχίζεται)

Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) Δ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Σελ. 809: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902).

*

Ἀναζητοῦμεν ψεύτικη καὶ παροδικὴν παρηγορίαν εἰς ἀπατηλὰς συναναστροφὰς καὶ ψυχοφθόρους “ψυχαγωγίας”, διὰ μέσου ποικίλων δαιμονικῶν ἐκδηλώσεων, ὅπως π.χ. νυκτερινῶν καὶ σκοτεινῶν «εὐκαιριῶν», καὶ ἐν γένει διὰ τῆς ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ διαπράξεως πράξεων πονηρῶν, περὶ τῶν ὁποίων ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ρητῶς ἀποφαίνεται· “τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾽ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν.” (Ἐφ. ε´, 12).

Ἡ πολύμορφος ἀκολασία πλεονάζει πλέον εἰς τὸν κόσμον, ἀδιακρίτως δόγματος καὶ φυλῆς.

Τραγικώτερον ὅμως ὅτι πλεονάζει, δυστυχῶς, καὶ μεταξὺ ἡμῶν, τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν!

Ξεχνᾶμε (ἢ ἀπωθοῦμε στὰ ἄδυτα τοῦ Εἶναι μας) τὸ ἀναμφίβολο γεγονὸς ὅτι, ὁ τρόπος ζωῆς τῆς αἰσχύνης καὶ τῆς προβολῆς τῶν «παθῶν τῆς ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν ἀδιάψευστον λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλεστάτην καὶ μετὰ πάσης βεβαιότητος ὁδὸν ἀπωλείας!

Ἀποτελεῖ μάλιστα ὁδὸν ἀμετακλήτου ὀλέθρου, βαθμηδόν, σὲ προσωπικό, κοινωνικό, ἐθνικό, φυλετικὸ καὶ τελικῶς σὲ παγκόσμιο πεδίο.

Δύναται ὅμως νὰ μᾶς σώση, ὅσους ἡ ἔγκαιρη καὶ ἁγία Μετάνοια, μᾶς ἐπιστρέψει καὶ μᾶς ὁδηγήση στὸν μοναδικὸ Σωτῆρα μας, τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν!

(συνεχίζεται)

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΣΤ΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἐνθουσιασμένος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης στὸν τελευταῖο λόγο τῆς Κλίμακός του λέγει ποιητικά:

Κείμενο προτώτυπο                             Μετάφραση

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός·            Ἡ ἀγάπη χορηγεῖ τὴ χάρη τῆς προφητείας,

ἀγάπη, τεράτων παρεκτική·                ἡ ἀγάπη παρέχει τὴ δύναμη τῆς θαυματουργίας,

ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος.              ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἄβυσσος τῆς θίας ἔλλαμψης,

ἀγάπη, πηγὴ πυρός,                             ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ θεϊκοῦ πυρός,

ὅσον ἀναβλύσει,                                 ὅσο περισσότερο πῦρ ἀναβλύζει,

τοσοῦτον τὸν διψῶντα καταφλέξει·    τόσο περισσότερο καταφλέγει ἐκεῖνον ποὺ διψᾶ.

ἀγάπη, ἀγγέλων στάσις·                      Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἡ ἑδραίωση τῶν ἀγγέλων,

ἀγάπη, προκοπὴ τῶν αἰώνων.             ἡ πρόοδος στοὺς αἰῶνες ὅλων τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἀπάγγειλον ἠμίν, ὦ καλὴ ἐν ἀρεταῖς, Ἀνάγγειλέ μας, ὦ σὺ ἡ ὡραία ἀνάμεσα στὶς ἀρετὲς

ποῦ ποιμένεις τὰ πρόβατά σου;          ποῦ βόσκεις τὰ πρόβατά σου;

Ποῦ κατοικεῖς ἐν μεσημβρίᾳ;[1]        Ποῦ κατασκηνώνεις τὸ μεσημέρι;

Φώτισον ἠμᾶς, πότισον ἠμᾶς,             Φώτισέ μας, πότισέ μας,

ὁδήγησον ἠμᾶς, χειραγώγησον ἠμᾶς»[2]. καθοδήγησέ μας, χειραγώγησέ μας.

 

Ταῖς τοῦ Σοῦ ὁσίου πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἠμᾶς. Ἀμήν».

---

[1] Πρβλ. ᾎσμα ᾀσμάτων, α΄ 7. «ἀπάγγειλόν μοι ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου, ποῦ ποιμαίνεις, ποῦ κοιτάζεις ἐν μεσημβρίᾳ».

[2] «Κλῖμαξ», Λόγος Λ΄, Περὶ ἀγάπης, ἐλπίδος καὶ πίστεως, στ. ιη΄.

Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Σελ. 817: Ψάλλοντας κατὰ τὴν πανήγυριν τῆς Ἑορτῆς τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ καὶ ΚΥΡΙΛΛΟΥ, Πατριαρχῶν Αλεξανδρείας (18 Ἰανουαρίου, 2016)

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλέστατα ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονή μας εἰς τὴν ἀμετανοησία, τὴν βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Αὐτὴν δηλαδὴ τὴν βλασφημίαν περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριός μας, καὶ ἡ ὁποία οὐδόλως δύναται βεβαίως νὰ ὁδηγήση εἰς Μετάνοιαν. Καὶ ἄρα οὔτε εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Ἀλλ᾽ ἑπομένως ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´, 29); 

(3) Κατάστασις Πολιορκίας

Πολλὰ τὰ αἴτια καὶ πολύμορφοι αἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίας μας κατὰ τὰς ἡμέρας μας!

῾῾Κατάστασις Πολιορκίας᾽᾽, ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν!

Καὶ κατ᾽ ἀρχὰς μέν, ἡ μέχρι πρό τινος μεγάλη ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονική μας εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τόσο πολὺ τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τόσο βαθιὰ τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τόσο συντριπτικὰ τὰ πνευματικά μας κριτήρια καὶ τὰ σωτήριά μας αἰσθητήρια, ὥστε νὰ βιώνωμεν στὶς μέρες μας τρομερὰν σύγχυσιν καὶ τραγικὴν παράνοιαν!

Ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «Καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος· ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη, καὶ ἐγκατέλιπε Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτόν, καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ, τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτ. 32, 15).

Ὡς ἐκ τῶν ὡς ἄνω, συνεχίζομεν μέχρι καὶ σήμερον, νὰ ζῶμεν ἀμέριμνοι, ὡς ὑπνωτισμένοι, ὡς ῾῾νὰ μὴν συμβαίνη τίποτε᾽᾽, ὡς ζῶντες μὲν βιολογικῶς, ἀλλά, δυστυχῶς, ὡς ὑπάρχοντες νεκροὶ πνευματικῶς, καλλιεργοῦντες τὴν προτέραν μας ἁμαρτωλὸν συνήθειαν, καὶ παραμένοντες προσκολλημένοι εἰς τὴν ἀγωνιώδη μέριμναν διὰ τὰ μάταια καὶ τὰ κίβδηλα, τὰ ἀνούσια καὶ τὰ ἀνώφελα, τοῦ νῦν αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος!

Καὶ δὲν εὑρίσκομεν, ἰσχυριζόμεθα, καιρὸν νὰ συλλογισθῶμεν περὶ τοῦ Θεοῦ, περὶ τοῦ ἐπερχομένου βεβαίου (ἀλλὰ συχνάκις καὶ βιαίου) βιολογικοῦ μας θανάτου, περὶ τῆς ἐπερχομένης φοβερᾶς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως, περὶ τῆς Μελλούσης Ζωῆς καὶ περὶ τῶν θεοδιδάκτων τρόπων πρὸς ἐπίτευξι τῆς Αἰωνίου Σωτηρίας μας.

Προσηλώσαμεν δυστυχῶς τὰ βλέμματά μας ἐμπαθῶς πρὸς τὴν παρερχομένην ὕλην καὶ τὴν προερχομένην ἐξ αὐτῆς ὀδυνηρὰν ἡδονήν, καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν ἀναδυόμενον ἀδυσώπητο ἄδυτο ὄνειδος!

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».