Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα, Οἱ Προγαμιαῖες σχέσεις ΙΓ΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1] 

Τέτοιες Ἑλληνοποῦλες ποὺ εἶναι ντυμένες καὶ μὲ Θεία Χάρη –καὶ ὄχι ἀπογυμνωμένες– πρέπει νὰ θαυμάζονται καὶ νὰ ἐπαινοῦνται.

— * —

Τὰ καημένα τὰ σύγχρονα παιδιὰ τὰ καταστρέφουν σήμερα μὲ διάφορες θεωρίες. Γι᾽ αὐτὸ εἶναι ἀναστατωμένα, ζαλισμένα. Ἄλλο θέλει νὰ κάνει τὸ παιδί, ἄλλο κάνει. Ἀλλοῦ θέλει νὰ πάει, ἀλλοῦ τὸ πάει τὸ ῥεῦμα τῆς ἐποχῆς. Μεγάλη προπαγάνδα γίνεται ἀπὸ σκοτεινὲς δυνάμεις, ποὺ θέλουν νὰ κατευθύνουν τὰ παιδιὰ ὅπου αὐτοὶ θέλουν.

Μετὰ τὰ παιδιὰ δὲν ἀκοῦνε οὔτε γονεῖς, οὔτε δασκάλους. Καὶ εἶναι δικαιολογημένα, γιατὶ νομίζουν πὼς ἔτσι πρέπει νὰ κάνουν. Τὰ ἐκμεταλλεύονται καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν νοιάζονται οὔτε γιὰ Πατρίδα οὔτε γιὰ Οἰκογένεια οὔτε γιὰ τίποτε, γιὰ νὰ πραγματοποιήσουν τὰ ἄνομα σχέδιά τους. Ἔ, αὐτὸ λίγο-πολὺ ἔχει κάνει πολὺ κακὸ στὴ νεολαία σήμερα, παρὰ πολὺ κακό, μέχρι ποὺ καταλήγουν τὰ παιδιὰ νὰ ἔχουν ἀρχηγὸ τὸ διάβολο. Φοβερό! Τὶ σᾶς δίνει καὶ τί σᾶς παίρνει, κακόμοιρα παιδιά!

Μικρὰ παιδιὰ ἀγριεμένα, μὲ τοὺς καφέδες, μὲ τὰ τσιγάρα. Ποῦ νὰ δεῖς βλέμμα λαμπερό, Χάρη Θεοῦ στὰ πρόσωπά τους!

— * —

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Ο Απελευθερωτικός αγώνας του 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Δ΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Τα παιδικά χρόνια του μικρού Θοδωρή ήταν δύσκολα.  Μετά τα γεγονότα της Καστάνιτσας ο δεκάχρονος Θεόδωρος και τα μικρότερα αδέλφια του κρύβονταν για τρία χρόνια στη Μηλιά.  Όμως η οικογένεια του Κωνσταντή είχε μείνει πάμπτωχη.  Η απελπιστική αυτή φτώχεια στάθηκε η αιτία να μη μάθη γράμματα ο γιός του περίφημου κλεφταμαρτολού.  Γεννημένος όμως μέσα σε μια γοητευτική ατμόσφαιρα ηρωισμού, νανουρισμένος με το μοιρολόι για τον θάνατο του πατέρα του, επηρεασμένος από την πολεμική οικογενειακή παράδοση δυο περίπου αιώνων, άρχισε από πολύ νέος να πλάθει το όνειρο της απελευθερώσεως της πατρίδας του.

(συνεχίζεται)

Dialogues, Op. 3

The musical texts of the two compositions which are contained in this publication, have reached their present final form only after an extended in time elaboration. The first musical piece bears the title «Dialogues», as a dialogue unfolds between the right and the left hand. This interchange represents the dialogue between the faithful and God. The second composition is named «the Fall of Constantinople». It describes that tragic day when Constantinople was conquered by the Turks on 29^th of May 1453. The first piece begins with a joyful dialogue in D major and a second, this time tragic, part follows in D minor. Finally, it ends with the quotation of the first theme in D major. The second piece is written in E flat minor and begins with chords that approach the atonal music. After an arpeggio chord, a tenacious musical description of the Fall of Constantinople begins, which ends with the final catastrophe of Constantinople.

Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα, Οἱ Προγαμιαῖες σχέσεις ΙΒ΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1] 

Σηκώνεται λοιπὸν ἐκεῖνος ὁ στρατιώτης καὶ ξεκινάει μέσα στὴ φωτισμένη νύχτα ἀπὸ τὰ χιόνια καὶ πάει στὸ ἐξωκκλησάκι. Ἤξερε περίπου ποῦ εἶναι. Τί νὰ δεῖ ὅμως! Μιὰ γριὰ καὶ μιὰ κοπέλα καρφωμένες μέσα στὸ χιόνι μέχρι τὸ γόνατο, μελανιασμένες καὶ ξυλιασμένες ἀπὸ τὸ κρύο. Ἄνοιξε ἀμέσως μὲ τὴ λόγχη του τὸ ἐκκλησάκι, μπῆκαν μέσα καὶ συνῆλθαν κάπως. Δὲν εἶχε τίποτα ἄλλο νὰ τοὺς προσφέρει ὁ στρατιώτης παρὰ μόνο τὸ κασκὸλ του στὴ γριὰ καὶ ἀπὸ ἕνα γάντι στὴν καθεμιά, καὶ τοὺς εἶπε νὰ τὸ ἀλλάζουν στὰ χέρια. Τοῦ διηγήθηκαν μετὰ τὸν πειρασμό, ποὺ συνάντησαν. «Καλά, λέει στὴν κοπέλα ὁ στρατιώτης, πῶς ἀποφάσισες νὰ φύγεις νύχτα, μέσα στὰ χιόνια σὲ ἄγνωστο μέρος;». Καὶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Ἐγὼ μόνο αὐτὸ μποροῦσα νὰ κάνω καὶ πίστευα ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ μὲ βοηθήσει ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα». Τότε ὁ στρατιώτης, τελείως αὐθόρμητα λέει: «Τελείωσαν πιὰ τὰ βάσανά σας. Αὔριο θὰ εἶσθε στὰ σπίτια σας». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ χάρηκαν πολὺ καὶ ζεστάθηκαν περισσότερο. Καὶ πράγματι, (μὲ τὴν παρέμβαση τοῦ στρατιώτη) ξεκίνησαν τὰ Λ.Ο.Μ (Λόχοι Ὀρεινῶν Μεταφορῶν), ἄνοιξαν τὸ δρόμο τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωΐ, καὶ οἱ καημένες πῆγαν στὰ σπίτια τους.

— * —

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Ο Απελευθερωτικός αγώνας του 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Γ΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Από τους επτά εκείνους στρατιώτες ο ένας είχε υπηρετήσει παλιά ως εθελοντής στο κλέφτικο σώμα του Κωνσταντή. Τότε οι Τούρκοι άφησαν κάτω τα όπλα τους, και ορκίσθηκαν στους πιο ιερούς όρκους της θρησκείας τους πως όχι μόνο δεν θα τον συλλάμβαναν, αλλά θα τον φυγάδευαν κιόλας. Ο πληγωμένος ήρωας έδειξε εμπιστοσύνη, κάθισε μαζί τους, και συζητούσε τον τρόπο διαφυγής τους.  Παίρνοντας θάρρος, ζήτησε λίγο νερό.  Τρείς από αυτούς σηκώθηκαν πρόθυμα να του φέρουν.  Όμως την κατάλληλη στιγμή του επιτέθηκαν ύπουλα και τον σκότωσαν.  Αφού τον λήστεψαν, έκοψαν το κεφάλι του, και το πέταξαν σε ένα πηγάδι.

          Πόσο εύκολη είχαν από παλιά οι Τούρκοι την καταπάτηση των πιο ιερών όρκων και υποσχέσεων της θρησκείας τους, προκειμένου να σκοτώσουν ένα γκιαούρη!

(συνεχίζεται)

ΑΝΑΤΥΠΑ

α. Θεολογικά

1. «Ο απόστολος Βαρνάβας και η Εκκλησία της Κύπρου»
2. «Η αρσενοκοιτία στις επιστολές του αποστόλου Παύλου»
3. «Το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου – Κανονική κατοχύρωση και ιστορική εξέλιξη».
4. «Τα όνειρα κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη και τον Κάρλ Γκουστάφ Γιούνγκ»
5. «Η συμμετοχή των λαϊκών στην εκλογή επισκόπων, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Κύπρου»
6. «Η ψαλμωδία με βάση δυο κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου και Θεοδώρου του Στουδίτου»
7. «Τα κανονικά στοιχεία στην Τυπική Διάταξη του αγίου Νείλου»

β. Βυζαντινή μουσική

8. «Η εξέλιξη της Ελληνικής Δημοτικής και Εκκλησιαστικής Μουσικής και η επίδρασή της πάνω στη Δυτική Μουσική»
9. «Μουσικός Κώδικας Σταυροβουνίου 30 (Καλοφωνικόν Ειρμολόγιον του έτους 1823): Η ψαλτική παράδοση στην Κύπρο τον 19^ο αιώνα και η σχέση της με την Γ’ Πατριαρχική Μουσική Σχολή της Πόλης (1815-1821)»
10. «Τα διαστήματα του διατονικού γένους στην ψαλτική τέχνη σύμφωνα με δύο κυπριακά θεωρητικά»
11. «Διορθωτικές εισηγήσεις του Οικονόμου Χαραλάμπους (1940) σε σύγχρονες του μουσικές εκδόσεις»
12. «Οι χρωματικοί ήχοι της βυζαντινής μουσικής σύμφωνα με δυο κυπριακά μουσικά θεωρητικά (Στυλιανού Χουρμούζιου και οικονόμου Χαραλάμπους)»
13. «Η έννοια του χρόνου σύμφωνα με δύο Κυπριακά θεωρητικά»
14. «Οι χρόες στην ψαλτική τέχνη σύμφωνα με δύο Κυπριακά Θεωρητικά (του Στυλιανού Χουρμουζίου και του οικονόμου Χαραλάμπους)»

γ. Ευρωπαϊκή μουσική

15. «Η σημασία του χρόνου στην απόδοση των έργων για πιάνο»
16. «Η εκ πρώτης όψεως ανάγνωση στο πιάνο»

Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα, Οἱ Προγαμιαῖες σχέσεις ΙΑ΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1] 

Ἕνας λοιπὸν ἀπ᾽ αὐτοὺς ἐνοχλοῦσε τὴν κοπέλα τόσο ἄσχημα, ποὺ ἀναγκάσθηκε ἡ κοπέλα νὰ φύγει μέσα στὴν ἀβάσταχτη παγωνιά. Προτίμησε νὰ ξυλιάσει, ἀκόμα καὶ νὰ πεθάνει, παρὰ νὰ χάσει τὴν τιμή της. Βλέποντας ἡ καημένη ἡ γριὰ ὅτι ἔφυγε ἡ κοπέλα, ἀκολούθησε καὶ αὐτὴ τὰ ἴχνη της καὶ τὴν βρῆκε τριάντα λεπτὰ μακριά, κάτω ἀπὸ ἕνα μικρὸ ὑπόστεγο ἑνὸς ἐξωκκλησιοῦ τοῦ «Τιμίου Προδρόμου». Ὁ «Τίμιος Πρόδρομος» ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν τίμια κοπέλα καὶ τὴν ὁδήγησε στὸ ἐξωκκλησάκι του, ποὺ ἡ κοπέλα οὔτε κἂν τὸ ἤξερε. Καὶ στὴ συνέχεια τί ἔκανε ὁ «Τίμιος Πρόδρομος»! Παρουσιάστηκε σ᾽ ἕνα στρατιώτη, (σημείωσις: Πρόκειται γι᾽ αὐτὸν τὸν ἴδιον, τὸν μετέπειτα γέροντα Παΐσιο, ποὺ ἔκανε τότε τὴ θητεία του σὰν στρατιώτης. Ὅμως ὁ τότε στρατιώτης καὶ μετέπειτα ἅγιος Γέροντας, δὲν φανερώνει ἐδῶ τὸ ὄνομά του!) στὸν ὕπνο του, καὶ τοῦ εἶπε νὰ πάει στὸ ἐξωκκλησάκι του τὸ συντομώτερο.

— * —

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».