Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου Α΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Μέσα σὲ ὅλη τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἰδιαίτερα στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, περιγράφεται ἡ ἐπιμελὴς καὶ συνεχὴς ἐξάσκηση τῆς προσευχῆς, τὴν ὁποία ἐφάρμοζαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ποὺ ἦσαν ἐξαιρετικὰ φωτισμένοι, ἐξ αἰτίας τῆς πολλῆς τους πίστεως στὸν Κύριο. Στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τὼν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ὅτι ὅταν αὐτοὶ ἔτσι παρεκάλεσαν τὸν Θεό, ἐσείσθη ὁ τόπος, στὸν ὁποῖο ἦσαν συγκεντρωμένοι, καὶ ἔλαβαν πλουσίως ὅλοι Ἅγιο Πνεῦμα, διαποτίστηκαν ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἐκήρυσσαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ θάρρος[1]. Οἱ καρποὶ τῆς συνεχοῦς προσευχῆς ἀναφέρονται ἐδῶ, ποὺ εἶναι ἡ ἔκχυση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ’ αὐτοὺς ποὺ προσεύχονται.

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Πράξ. 4, 31: «καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας».  Βλ. ἐπίσης «Οἱ περιπέτειες ἑνὸς προσκυνητοῦ», μτφρ. Παντελεήμονος Καρανικόλα (μητρ. Κορίνθου), ἐκδ. Παπαδημητρίου ²⁰2006, σ. 202.