25η ΜΑΡΤΙΟΥ - Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Ε΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Τὸ ἀκατάληπτο αὐτὸ μυστήριο δὲν ἐγνώριζε οὔτε ὁ Σατανᾶς, οὔτε καὶ οἱ ἄγγελοι. Ἐγνώριζαν βέβαια, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος, τὴν ἔλευση Μεσσίου, τῆς ὁποίας μοναδικὸς σκοπὸς ἦταν ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Τοὺς διέφευγε ὅμως ἡ ἀκατάληπτη σύλληψη τοῦ Κυρίου καὶ ὁ τρόπος τῆς συλλήψεως.

          Ἡ συγκατάθεση τῆς Παρθένου Μαρίας νὰ γεννήσῃ τὸν Χριστὸ ἔχει πανανθρώπινο καὶ παγκόσμιο χαρακτῆρα. Μαζὶ μὲ τὸν λόγο τῆς Μαρίας μπαίνει ὅλος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν κοιλία τῆς κόρης. Μὲ τὴ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου καὶ τὴν ἀποδοχὴ τῆς Παρθένου σαρκοῦται ὁ Κτίστης καὶ Δημιουργὸς.

          Ἡ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στὴν ἀρχαία ἐκκλησία δὲν ἑορταζόταν παντοῦ τὴν ἴδια ἡμέρα. Στὸ Μιλᾶνο γιορταζόταν τὴν τελευταία Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, ἐνῷ σὲ ἄλλες περιοχὲς τὴν 5η ᾿Ιανουαρίου -παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Βαπτίσεως καὶ Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ- ἀφοῦ καὶ οἱ δύο ἑορτὲς γιορτάζονταν τὴν ἴδια ἡμέρα, δηλαδὴ στὶς ἕξι Ἰανουαρίου.

(συνεχίζεται)