Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα, Οἱ Προγαμιαῖες σχέσεις Ι΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1] 

— * —

Παλιὰ μὲ θυσίες κρατοῦσαν τὴν ἁγνότητά τους οἱ κοπέλες! Θυμᾶμαι, στὸν πόλεμο εἶχαν ἀγγαρέψει μερικοὺς χωρικοὺς μὲ τὰ ζῶα τους καὶ εἶχαν ἀποκλεισθεῖ σὲ ἕνα ὕψωμα ἀπὸ τὰ χιόνια. Οἱ ἄνδρες κάτω ἀπὸ τὰ χιονισμένα ἔλατα ἔκαναν κάτι ὑπόστεγα μὲ κλωνάρια ἀπὸ ἔλατα, γιὰ νὰ προφυλαχθοῦν ἀπὸ τὸ κρύο. Οἱ γυναῖκες πάλι ἀναγκάσθηκαν νὰ προστατευθοῦν ἀπὸ συγχωριανούς, γνωστοὺς ἀνθρώπους. Μιὰ κοπέλα καὶ μιά γριὰ ἦταν ἀπὸ κάποιο μακρινὸ χωριὸ καὶ ἀναγκάσθηκαν καὶ αὐτὲς νὰ μποῦν σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐλάτινα ὑπόστεγα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν μερικοὶ ἄπιστοι καὶ δειλοί, οἱ ὁποῖοι δὲν συγκλονίζονται ἀκόμα καὶ ἐν καιρῷ πολέμου. Δὲν πονᾶνε γιὰ τοὺς διπλανούς τους, ποὺ τραυματίζονται ἢ σκοτώνονται, ἀλλά, ἐὰν βροῦν εὐκαιρία, ἐπιδιώκουν ἀκόμα καὶ νὰ ἁμαρτήσουν, γιατὶ φοβοῦνται μήπως σκοτωθοῦν καὶ δὲν προλάβουν νὰ γλεντήσουν, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε, τοὐλάχιστον ἐν ὥρᾳ κινδύνου, νὰ μετανοήσουν.

— * —

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».