25η ΜΑΡΤΙΟΥ - Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Γ΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ἡ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἶναι ἀρχὴ καὶ κεφαλὴ ὅλων τῶν Δεσποτικῶν γιορτῶν. Καὶ αὐτό, γιατὶ ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμονας Θεός, βλέποντας τὸ δημιούργημά του νὰ τυραννῆται ἀπὸ τὸν διάβολο, καὶ νὰ σύρεται στὰ πάθη τῆς ἀτιμίας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας, θέλησε νὰ στείλῃ τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ, τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ τὸ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὰ χέρια καὶ τὴν τυρρανία τοῦ διαβόλου.

          Ὁ Θεός, ἀφοῦ ἔπλασε τὸν  Ἀδάμ, δημιούργησε τὴ σύντροφο τῆς ζωῆς του, τὴν Εὔα, χωρὶς νὰ τὸν προειδοποιήσῃ. Ἀντίθετα, γιὰ νὰ προχωρήσῃ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, προετοίμασε κατάλληλα τὴν Παρθένο Μαρία καὶ περίμενε, μέχρις ὅτου ἐκδηλώσῃ τὴ θέλησή της γιὰ ἀποδοχή τῆς σωτηρίας. Ὁ πρῶτος Ἀδὰμ πεθύμησε νὰ γίνῃ Θεός, καὶ ὅμως ἀπέτυχε. Καὶ ὅμως ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, «ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται»[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Δοξααστικὸ αἴνων Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Πρβλ. Ἰω. α΄ 14, Βλ. Εἰς ψαλμ. 4, PG 29, 440D-441B.