ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1]
Ὁ
πονηρὸς ἐκμεταλλεύεται τὴ νεανικὴ ἡλικία, ποὺ ἔχει ἐπιπλέον καὶ τὴ σαρκικὴ ἐπανάσταση
καὶ προσπαθεῖ νὰ καταστρέψει τὰ παιδιὰ στὴ δύσκολη αὐτὴ περίοδο ποὺ περνοῦν. Τὸ
μυαλὸ εἶναι ἀνώριμο ἀκόμα, ὑπάρχει ἀπειρία μεγάλη καὶ ἀπόθεμα πνευματικὸ
καθόλου. Γι᾽ αὐτὸ ὁ νέος πρέπει πάντα νὰ αἰσθάνεται ὡς ἀνάγκη τὶς συμβουλὲς τῶν
μεγαλυτέρων σ᾽ αὐτὴν τὴν κρίσιμη ἡλικία, γιὰ νὰ μὴ γλιστρήσει στὸ γλυκὸ
κατήφορο τῆς κοσμικῆς λεωφόρου, ποὺ στὴ συνέχεια γεμίζει τὴν ψυχὴ ἀπὸ ἄγχος καὶ
τὴν ἀπομακρύνει αἰώνια ἀπὸ τὸν Θεό.
(συνεχίζεται)
* * *
Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου