Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» Δ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰάκωβος (Τσαλίκης) ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1920 εἰς τὸ χωρίον Λιβίσιον κατέναντι τῆς νήσου Ῥόδου εἰς Μικρὰν Ἀσίαν. Κατὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν ἐκριζωθεὶς καὶ οὗτος βιαίως ὑπὸ τῶν Τούρκων ἐκ τῆς πατρίδος του, κατέληξεν ἐν ἔτει 1925 εἰς τὸ χωρίον Φαράκλα τῆς Εὐβοίας. Ἐκεῖ, ἐργασθεὶς σκληρῶς πρὸς βιοπορισμόν, καὶ ἀκολούθως τὴν στρατιωτικήν του θητείαν ἐκπληρώσας ἐπιμελῶς, εἰσῆλθεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ τοῦ Γέροντος, ἐν Εὐβοίᾳ. Γενόμενος μοναχὸς διῆλθεν βίον ἁγιότατον, ἀδιαλείπτως γρηγορῶν ἐν Κυρίῳ καὶ προσευχόμενος. Προσέλαβεν πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπιτελῶν ἐνθέως πλεῖστα ὅσα θαυμάσια. Ἐν ἔτει 1991 μετέστη πρὸς τὸν ποθούμενόν του Χριστόν, τῇ 21ῃ Νοεμβρίου, ἡμέραν ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἁγία αὐτοῦ Μνήμη ἑορτάζεται

τῇ 22ᾳ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου

Εἰκὼν “φορητή”, ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, ἐπὶ τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων, Δαυΐδ Γέροντος καὶ Ἰακώβου τοῦ “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκη)», ἀνεγερθέντος ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τῷ Σταυροβουνίῳ,

ἐν σωτηρίῳ ἔτει 2019

Ὁ ἁγιασμένος σταυρικὸς τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, καταπολεμεῖται καὶ χλευάζεται καὶ ἀντικαθίσταται ὁλοὲν καὶ περισσοτέρως ἀπὸ τὸν καταστροφικὸν ἀντισταυρικὸν τρόπον ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἐπάρατον ἐκκοσμίκευσιν!

Προβάλλεται πλέον ἕνας χριστιανισμὸς ἀντι-σταυρικὸς καὶ ἄρα ἀντί-χριστος. Ἕνας “Χριστιανισμὸς Ξένος Σταυροῦ”, (Χ-Ξ-Στ), φέρον δηλαδὴ τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου: «χξστ», ὅπως τοῦτο προμηνύεται καὶ κατατίθεται εἰς τὸ θεόπνευστον βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀποκ. ιγ´, 18)!

Πῶς εἶναι ἑπομένως δυνατὸν νὰ μετανοήσῃ κάποιος δι᾽ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῷ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς παρωνυχίδας; Ἤ, καὶ τὸ χειρότερον, νὰ θεωρῇ τὰς τοιαύτας ἁμαρτίας καὶ ὡς τάχα… “ἀρετάς”!!!

Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ἄρα ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν; Καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμνήστευσιν πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανασίμων ἁμαρτημάτων; Πολλῷ δὲ μᾶλλον, ὅπως μόλις προείπαμεν, ὅταν θανάσιμα ἁμαρτήματα προβάλλονται πλέον καὶ ὡς… «ὑπερηφάνεια»!!!

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὴν ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾷ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονὴ εἰς τὴν ἀμετανοησίαν, αὐτό, ποὺ κατονομάζομεν ὡς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία (βλασφημία) βεβαίως δὲν δύναται νὰ ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν, ἄρα οὔτε καὶ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´, 29);

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 937-967.

(συνεχίζεται)