Αἱ εὐρύτεραι προ-Εκτάσεις τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Ἰάκωβος (Τσαλίκης) ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1920 εἰς τὸ χωρίον Λιβίσιον κατέναντι τῆς νήσου Ῥόδου εἰς Μικρὰν Ἀσίαν. Κατὰ τὴν μικρασιατικὴν καταστροφὴν ἐκριζωθεὶς καὶ οὗτος βιαίως ὑπὸ τῶν Τούρκων ἐκ τῆς πατρίδος του, κατέληξεν ἐν ἔτει 1925 εἰς τὸ χωρίον Φαράκλα τῆς Εὐβοίας. Ἐκεῖ, ἐργασθεὶς σκληρῶς πρὸς βιοπορισμόν, καὶ ἀκολούθως τὴν στρατιωτικήν του θητείαν ἐκπληρώσας ἐπιμελῶς, εἰσῆλθεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ τοῦ Γέροντος, ἐν Εὐβοίᾳ. Γενόμενος μοναχὸς διῆλθεν βίον ἁγιότατον, ἀδιαλείπτως γρηγορῶν ἐν Κυρίῳ καὶ προσευχόμενος. Προσέλαβεν πλούσια τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπιτελῶν ἐνθέως πλεῖστα ὅσα θαυμάσια. Ἐν ἔτει 1991 μετέστη πρὸς τὸν ποθούμενόν του Χριστόν, τῇ 21ῃ Νοεμβρίου, ἡμέραν ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἁγία αὐτοῦ Μνήμη ἑορτάζεται

τῇ 22ᾳ τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου

Εἰκὼν “φορητή”, ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, ἐπὶ τοῦ εἰκονοστασίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων, Δαυΐδ Γέροντος καὶ Ἰακώβου τοῦ “Μὲ συγχωρεῖτε” (Τσαλίκη)», ἀνεγερθέντος ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τῷ Σταυροβουνίῳ,

ἐν σωτηρίῳ ἔτει 2019

*

Τί δὲ νὰ ἀναφέρωμεν ἐν προκειμένῳ καὶ διὰ τὴν “ἐν τῷ κρυπτῷ” (ἄλλοτε μὲν ἐν ἐπιγνώσει, ἄλλοτε δὲ ἐν ἀποκρύψει, ἀπὸ τὸ ζευγάρι, ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου) χρησιμοποίησιν, εἴτε ξένου σπέρματος, εἴτε ξένου ᾠαρίου, εἴτε ξένων ἀμφοτέρων πρὸς τὰ γενετικὰ δεδομένα τοῦ ζεύγους! Λίαν εὐλαβεῖς ἐπιστήμονες, ἔχοντες γνήσιον φόβον Θεοῦ, δὲν διστάζουν νὰ ἐκφράζωνται ἐν προκειμένῳ εὐθαρσῶς καὶ ἀπεριφράστως, ὁμολογοῦντες ἐμφαντικῶς τὴν γνησίαν καὶ καθαρὰν ἄποψιν ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτὴ συνιστᾷ κατ᾽ οὐσίαν, σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ πρᾶξιν συγκεκαλυμμένης μοιχείας!

Καὶ ἀναδύονται τὰ ἐρωτήματα:

Διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἀλλοτρίων γενετικῶν ὑλικῶν, δὲν θὰ ἐπέλθῃ ἀναμφιβόλως, ἀργὰ ἢ γρήγορα καὶ σύγχυσις γενεῶν;;;

Δὲν ἐνυπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ παρουσιασθοῦν μελλοντικῶς, ἔστω ἐν ἀγνοίᾳ, πράξεις αἱμομειξίας;;;

Μήπως ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς Καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῇ νὰ γίνῃ ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ;;;

Μήπως ἐπαναλαμβάνεται καὶ πάλιν ἡ Ὕβρις τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προσεπάθησαν ἄλλοτε νὰ κατασκευάσουν τὸν «Πύργον τῆς Βαβέλ»;;; Καθόσον καὶ τότε ἠθέλησαν οἱ ἄνθρωποι νὰ φθάσουν τὸν Θεόν, νὰ γίνουν δηλαδὴ οἱ ἴδιοι ῾῾Θεοί᾽᾽, ἐρήμην ὅμως, καὶ ἐν ἀπολύτῳ ἀντιθέσει, πρὸς τὸ Ἅγιόν Του θέλημα!!!

Μήπως ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἀποστασίας τῶν ἡμερῶν μας προσπαθῇ νὰ ὑποκαταστήσῃ ὁ ἴδιος τὸν ῥόλον τοῦ Δημιουργοῦ, ἐρήμην τοῦ Ὄντως Δημιουργοῦ;;;

Ἐὰν ἡ Ὕβρις τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς ἐπέφερε σύγχυσιν γλωσσῶν, μήπως ἡ κατ᾽ ἐπαυξανομένων διαστάσεων παρόμοια Ὕβρις τῆς σημερινῆς Ἀποστασίας, ἐπιφέρει σύγχυσιν φυλῶν, σύγχυσιν γενῶν καὶ σύγχυσιν οἰκογενειῶν;;;

Μήπως αἱ ἐν πολλοῖς ἀνεξέλεγκτοι ἐπεμβάσεις εἰς τὸ βαθύτατο μυστήριον τῆς ἐνάρξεως μίας ἑκάστης κεχωρισμένης ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, θὰ ἐπιφέρῃ, ὡς ἀναπόφευκτον ἀποτέλεσμα, ἀλλοτρίωσιν βιολογικὴν, καὶ ἄρα καταστροφικήν, διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων;;;

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 937-967.

(συνεχίζεται)