Β. Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγῶνας τοῦ 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Γ΄.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

          Τὴν 25η Μαρτίου 1821 ὁ Κολοκοτρώνης εἶχε ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν Καλαμάτα. ᾿Απὸ ἐκείνη τὴ μέρα ἀρχίζει καὶ ἡ θρυλικὴ δράση καὶ ἐποποιία του. «῎Εκοψα εὐθύς», ἀναφέρει, «δυὸ σημαῖες μὲ σταυρὸ καὶ ἐκίνησα... Κινῶντας ἐγώ, εἶχαν μιὰν προθυμίαν οἱ ῞Ελληνες, ὅπου ὅλοι μὲ τὰς εἰκόνας ἔκαναν δέηση καὶ εὐχαριστήσεις. Μοῦ ἤρχετο πότε νὰ κλαύσω... ἀπὸ τὴν προθυμίαν, ποὺ ἔβλεπα». Τὸ 1821 ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν ἤδη πενῆντα ἑνὸς χρόνων.

          Τὰ μίση καὶ οἱ ἔχθρες ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν σταμάτησαν οὔτε καὶ μετὰ τὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα. Οἱ ἐχθροί του κατάφεραν νὰ ἀποκλείσουν τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τοὺς ὀπαδούς του ἀπὸ κάθε τιμητικὴ διάκριση. Τὰ παράσημα ἀπονεμήθηκαν γενναιόδωρα σὲ ἱκανοὺς καὶ ἀνίκανους, γνωστοὺς καὶ ἀσήμους, χωρὶς νὰ βρεθῇ οὔτε ἕνα παράσημο ἢ τιμητικὴ διάκριση στὸ στῆθος τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ. Σὲ ἐρώτηση τοῦ Τσὼρτς γι᾿ αὐτὸ τὸ θέμα ὁ Μάουερ παρατήρησε εἰρωνικὰ ὅτι δὲν περίσσεψαν παράσημα, γιὰ νὰ ἀπονείμουν καὶ στὸν Κολοκοτρώνη! Τὸ μόνο παράσημο, ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση γιὰ τὰ σαράντα ἐννέα χρόνια τῶν ἀγώνων του, ἦταν μιὰ φυλακὴ-μπουντρούμι, ποὺ παρόμοια ἦταν μὲ τάφο, παρὰ μὲ φυλακή.

          Πολλὲς φορὲς ὁ Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε ἀπὸ τὴν πολιτεία, καὶ ἔφτασε μέχρι καὶ τὴ θανατικὴ ποινή. ᾿Αρκετὲς ἄλλες φορὲς τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ δραπετεύσῃ ἢ νὰ διαφύγῃ· οὐδέποτε ὅμως δειλίασε ἢ θέλησε νὰ ἀποφύγῃ τὴ σύλληψή του. Τρεῖς μέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκδοση τῆς καταδικαστικῆς ἀπόφασης ἐναντίον τοῦ Κολοκοτρώνη, ποὺ ὅλοι περίμεναν, εἶχε ἤδη δοθῆ ἐντολὴ στοὺς δημίους νὰ κατασκευάσουν τὴ λαιμητόμο.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης, Κείμενα ἐπὶ ζητημάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, Ἐορτολόγιο, Τριώδιο-Πεντηκοστάριο, Ὀρθόδοξοι προβληματισμοί, ἐκδόσεις Ἁγία Ταϊσία, Λευκωσία 2017.

(συνεχίζεται)