Μαρία Χατζηνικολάου
φιλόλογος
Έγραφε στο φοιτητικό του Ημερολόγιο: «Βλέπεις την Ελλάδα ζωντανή στης κυπριακής
υπαίθρου τη ζωή… Εκείνο που έχει αξία είναι η γη μας να τη ζουν αυτοί που την
ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν ελεύθεροι πάνω της διαφευντευτές
της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της, που νά ’ναι αέρας
δροσίας, ομορφιάς, λεβεντοσύνης, όχι πνίχτης».
Είχε πνευματικό εξοπλισμό ο Κυριάκος
Μάτσης, θεμελιωμένο στην ελληνική παιδεία που τον έθρεψε και στη χριστιανική
παράδοση που τον γαλούχησε και του εμφύσησε ανθρωπιά και γνώση, να διαμορφώνει
ώριμες απόψεις πάνω στη ζωή και στο θάνατο. Έφερε με τη γέννησή του τις
καταβολές σπάνιων αρετών που έλαμπαν στο ξεχωριστό ήθος του. Ήθος που τον
διέκρινε ως μαθητή του Γυμνασίου Αμμοχώστου και ως φοιτητή της Γεωπονικής
Σχολής Θεσσαλονίκης. Είχε τη σκέψη καθάρια κι ελεύθερη, πίστευε στο δίκαιο
χωρίς συμβιβασμούς, ήταν ψυχικά λεβέντης με πνευματική αρχοντιά. Γι’ αυτό και
έγραφε: «Θα ριχτώ στον αγώνα, θα
πολεμήσω τίμια και παλλικαρίσια, θα δεχτώ κατάστηθα τα βέλη των αντιπάλων, θα
προχωρώ πάντα μπροστά, ωσότου πετύχω και θα πετύχω, γιατί έχω το δίκαιο μαζί
μου. Πονώ το λαό μου, τον βλέπω αμόρφωτο και θέλω να τον ξυπνήσω. Τον βλέπω
αδικημένο και θέλω να τον δικαιώσω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου