Μαρία Χατζηνικολάου
φιλόλογος
«Ήταν γενναίο παιδί. Την πρώτη μέρα που
γεννήθηκε σκύψανε τα βουνά της Κύπρου να τον δουν… Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα
φοβερά και τον σηκώσαν στης Ιστορίας τους τα σπάργανα…» θα ’λεγε
για το μεγάλο Γιο της Κύπρου, τον Κυριάκο Μάτση, ο Οδυσσέας Ελύτης.
64 χρόνια κλείνουν σήμερα από τότε που ο Κυριάκος Μάτσης στεφάνωσε
τη λευτεριά στο κατεχόμενο Δίκωμο κι από το φωτείνο του μνήμα πλάστηκε το
αιώνιο πρότυπο, το οποίο ατενίζουμε , όταν χαρτογραφούμε τους εθνικούς μας
στόχους και χαράσσουμε την ιστορική πορεία μας.
Δεν ήταν μια συνηθισμένη περίπτωση αγωνιστή της λευτεριάς ο Κυριάκος Μάτσης. Ήταν από τους εκλεκτούς της ελληνικής φυλής, που συνήρεσε στη ζωή και στον υπέροχο θάνατό του την αρετή του Γένους, με όλα εκείνα τα εθνικά και θρησκευτικά παρορμήματα του ελληνισμού της Κύπρου. Πνευματικός άνθρωπος αλλά και προσγειωμένος, εναρμόνιζε τον ιδεαλισμό με τον πραγματισμό, την ιδέα της αρετής με την πράξη της ανδρείας. Ξεχωριστός, χαρισματούχος ηγέτης, είχε το σπόρο του «καλού καγαθού» με τη σωκρατική σημασία των όρων.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου