2.3.4. Εκτός από τα μνημόσυνα και τις ευχές στη θεία Λειτουργία τι άλλο ωφελεί τις ψυχές των κεκοιμημένων; Β΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

    Στη διδασκαλία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ότι οι ελεημοσύνες και οι προσφορές ωφελούν τους κεκοιμημένους, που πέθαναν χωρίς να προφθάσουν να διευθετήσουν ενόσω ζούσαν τα της ψυχής τους, συστοιχεί και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, που επαναλαμβάνει τους λόγους του Χρυσοστόμου, σημειώνοντας σχετικά: «Περί τῶν πίστει κεκοιμημένων, ὅπως αἱ περί αὐτῶν γινόμεναι λειτουργίαι καί εὐποιῖαι τούτοις ὀνίνησιν»[1].

    O Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στον Ἐπιτάφιο Λόγο του προς τον αδελφό του Καισάριο, θέλοντας να τονίσει την ωφέλεια της ελεημοσύνης για την ψυχή του λέγει: «Ἔδωσε πολλές ἐλεημοσύνες ἡ μητέρα μας Νόννα, ἀλλά καί πολλές ἄλλες θά δώσει ἀκόμη γιά τήν ψυχή τοῦ Καισάριου»[2].

     Μέσα στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, παρατηρώντας ότι κάθε Χριστιανός, που αγαπά τον μεταστάντα συγγενή του, μπορεί να τον ωφελήσει, όταν ελεεί τους πτωχούς, ελευθερώνει αιχμαλώτους και γενικά όταν πράττει όλα εκείνα με τα οποία υπηρετείται ο Θεός, διότι, έτσι γίνεται σ’αυτόν, πρόξενος «πολλῆς εὐφροσύνης»[3].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΙΩ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ,  Λόγος περί τῶν ἐν πίστει κεκοιμημένων, 22 P. G. 95, 248.

[2] ΓΡ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ,  Λόγος εἰς Καισάριον τόν ἐαυτοῦ ἀδελφόν ἐπιτάφιος, P. G. 35, 756.

[3] ΣΥΜΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Περί τοῦ τέλους ἡμῶν...τογ΄ P. G. 155, 693AB.