του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Σκίτσο Χριστόδουλου Βασιλειάδη)
Την
ώρα της Θείας Λειτουργίας και των ιερών ακολουθιών μιλάμε στον Κύριο με τρεις
τρόπους: Την ψαλμωδία, το διάβασμα και την απαγγελία.
Τα
ιερά αναγνώσματα και οι αιτήσεις απαγγέλλονται, οι ευχές διαβάζονται και οι
ύμνοι ψάλλονται.
Ο
ιερός Χρυσόστομος, μιλώντας για την ψαλμωδία λέει σχετικά: «Τίποτα, πραγματικά
τίποτα, δεν ανορθώνει έτσι την ψυχή και δεν ελευθερώνει από τα δεσμά του
σώματος και δεν την κάνει να ζήσει με την σοφία του Θεού και να καταγελάσει τα
βιοτικά πράγματα, όσο μια αρμονική μελωδία κι ένας Θείος ύμνος φτιαγμένος με
μελωδία και ρυθμό.... Από τους πνευματικούς ψαλμούς πολύ είναι το κέρδος, πολλή
κι η ωφέλεια, πολύς ο αγιασμός και μπορεί να γίνει στήριγμα κάθε πνευματικής
σοφίας, γιατί και τα λόγια των ύμνων
καθαρίζουν την ψυχή και το Άγιο Πνεύμα γρήγορα πετά και κάθεται επάνω στην ψυχή
που ψάλλει».
Πρώτος
ο Χριστός με τους μαθητές του ύμνησαν τον Θεό «και υμνήσαντες εξήλθον εις το
Όρος των Ελαιών» (Ματθ.ΚΕ’ 30), ενώ ο Απόστολος Παύλος τονίζει «αλλά πληρούσθε
εν πνεύματι, λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς».
Επίσης: «Εν χάριτι άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω». (Εφες. Ε’
19, Κολος. γ’ 16).
Εις
τις αποστολικές διαταγές αναγράφεται ότι: «Μάλιστα δε εν τη ημέρα του Σαββάτου
και εν τη του Κυρίου Αναστασίμω, τη Κυριακή σπουδαιοτέρως απαντάτε αίνον
αναπέμποντες τω Θεώ». (Διαταγ. Απόστ. Βιβλ. β’ κεφ. 59).
Επίσης
η λατρεία ετελείτο σε κρυφούς ναούς κάτω από το έδαφος. (Ναός Αγίου Ιωάννου του
Προδρόμου, Θεσσαλονίκη) ή σε ναούς λαξευμένους μέσα σε γρανιτώδη βράχο
(Μετοχίου Αγίου Παύλου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής – Νέα Φώκαια).
Η
λατρευτική μουσική των Χριστιανών χαρακτηριζόταν από μία απλότητα και λιτότητα
στη δομή και οι Χριστιανικοί ύμνοι ήταν κάπως άτεχνοι και απλοί στη φράση, το
μέτρο και τη μουσική και μάλλον έμοιαζαν προς τον πεζό λόγο. Ως προς το δόγμα,
δεν ήταν γραμμένοι με απόλυτη ακρίβεια.
Περιοδικόν Ο ΛΟΓΟΣ (Τεύχος 7, 17-30 Ιανουαρίου 1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου