Ἡ ἀλλοτριωμένη παπικὴ «ἐκκλησία» Α΄.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
(Ἀρχαγγὲλσκ 1829 - Ἁγία Πετρούπολις 1908)

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης[1]

Ἡ σχέσι τῆς παπικῆς “ἐκκλησίας” μὲ τὴν ἀληθινήν, τὴν ὄντως Ἐκκλησίαν εἶναι φτωχή, ψυχρὴ καὶ θνησιγενής.

Ἐντελῶς διαφορετικὸ γεγονὸς ἀπὸ τὸν παπισμὸν εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Ἐδῶ, στὴν Ἐκκλησία μας, ὑπάρχει ζωντανὴ κοινωνία μὲ τὴν Οὐράνιαν Ἐκκλησίαν. Καὶ αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι σοφή, αὐθεντική, πλήρης, εἰλικρινής, μὲ ἁγιοπνευματικὸν πλοῦτον.

Ἐκεῖ (δηλ. στοὺς πλανεμένους “λατίνους”), ξεπροβάλλει παντοῦ ὁ πάπας. Ὅλοι στὸν “παπισμόν”, τιμοῦν καὶ προβάλλουν κατὰ κύριον λόγον τὸν ἴδιον τὸν πάπα καὶ ὄχι τοὺς ἁγίους.

Οἱ παγκόσμιοι ἅγιοι Ἀνατολῆς καὶ Δύσης στοὺς “παπικοὺς” ὑποτιμοῦνται, εἶναι κρυμμένοι, ἔχουν περιέλθει σὲ λήθη. Τὰ λείψανά τους τὰ δείχνουν πότε πότε στοὺς “πιστούς” τους, ἀλλὰ πιὸ πολὺ τὰ ἐπιδεικνύουν στοὺς τουρίστες. Συναφῶς καὶ σαφῶς οἱ “λειτουργικὲς ἀπολύσεις” (στὸ τέλος δηλαδὴ τῆς “λειτουργίας”) σ’ αὐτούς, εἶναι ἀτημέλητες καὶ ψυχρές. Σὰν νὰ λένε ξηρὰ καὶ ψυχρὰ στὸν κόσμο: “φύγετε τώρα, ἡ λειτουργία τελείωσε”!

Ἀντιθέτως, σὲ μᾶς, στὴν Μίαν καὶ Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, οἱ «Ἀπολύσεις» τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν μας εἶναι τόσο συγκινητικές, τόσο ταπεινὲς καὶ τόσο ἁγιοπνευματικές, γεμᾶτες ἐλπίδα: «Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρὸς καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς, ὡς Ἀγαθὸς καὶ Φιλάνθρωπος…».

Ἐκεῖ, στοὺς “λατίνους”, ὁ πάπας εἶναι αὐτὸς ποὺ καθορίζει τὴν «τύχη» καὶ τῆς ἐπίγειας καὶ τῆς οὐράνιας “ἐκκλησίας” του, αὐτὸς διαχειρίζεται αὐθαίρετα “τὸ περίσσευμα” (ὅπως ὁ ἴδιος ὁ πάπας τὸ ἀποκαλεῖ), “ἀπὸ τὰ ἔργα καὶ τὴν χάρι τῶν ἁγίων”.

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 987-988.

(συνεχίζεται)

---

[1] Ἡ ἁγία του μνήμη ἑορτάζεται τὴν 20ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους.