Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ B΄.

«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Τους διέφυγε, όμως, η ακατάληπτη σύλληψη του Κυρίου και ο τρόπος της συλλήψεως.

Η συγκατάθεση της Παρθένου Μαρίας να γεννήσει τον Χριστό έχει πανανθρώπινο χαρακτήρα. Μαζί με τον λόγο της Μαρίας μπαίνει όλος ο Λόγος του Θεού μέσα στην κοιλιά της κόρης. Με τη φωνή του κτίσματος κτίζεται ο Δημιουργός.

Η γιορτή του Ευαγγελισμού, στην αρχαία Εκκλησία δεν γιορταζόταν παντού την ίδια ημέρα.

Στο Μιλάνο γιορταζόταν την τελευταία Κυριακή των νηστειών, ενώ σε άλλες περιοχές την 5^η Ιανουαρίου, παραμονή της εορτής της Βαπτίσεως και Γεννήσεως του Χριστού, αφού και οι δύο εορτές γιορτάζονταν την ίδια ημέρα δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου.

Το 376 μ.Χ. οι Αγιοι Πατέρες όρισαν να γιορτάζονται παντού τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου και ως εκ τούτου ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου εννέα μήνες πρόν από αυτήν, δηλαδή στις 25 Μαρτίου.

Η ημέρα κατά την οποία εδέχθη η Θεοτόκος τον χαιρετισμόν του Αρχαγγέλου ήταν Δευτέρα (ή κατ’ άλλους Κυριακή). Και όμως βρισκόμαστε μπροστά στο συγκλονιστικότερο μυστήριο. Τί μπορεί να σημαίνει όμως, για μας το γεγονός αυτό;

Από τη μια η άκρα συγκατάβαση, ή «κένωση» και η ταπείνωση του Κυρίου και Θεού μας και από την άλλη η καθαρότητα και αγνότητα της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας.

Αν θέλωμε να εορτάζωμεν με πραγματικά αυτό το μέγα μυστήριο τότε ας καθαρίσουμε την ψυχή μας από κάθε πάθος που εμφυλεύει μέσα της, και έτσι να γίνη κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Οι σκέψεις και οι λογισμοί μας να γίνουν άγιες σκέψεις και άγιοι λογισμοί. Τα συναισθήματα μας να γίνουν αγνά συναισθήματα.

Οι επιθυμίες μας να μη στρέφονται προς τα κάτω αλλά πάντοτε να προσπαθούμε να καθαρίζουμε την ψυχή και το σώμα μας από κάθε πάθος για να μπορέσει έτσι να ζήση μέσα μας ο Χριστός.

Η Παρθένος Μαρία πρέπει να είναι πάντοτε παράδειγμα και βοηθός μας.

Η απάντηση της «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» πρέπει να γίνει δική μας απάντηση.

Περιοδικόν Ο ΛΟΓΟΣ (Τεύχος 11, 14-27 Μαρτίου)