Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα, Οἱ Προγαμιαῖες σχέσεις ΙΣΤ΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1] 

Γιὰ νὰ δοῦμε τί μπορεῖς νὰ κάνεις καὶ νὰ ἀρχίσεις ἀπὸ αὐτά. Μπορεῖς νὰ ἐκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορῶ», μοῦ λέει. «Μπορεῖς νὰ νηστεύεις κάθε Τετάρτη καὶ Παρασκευή;». «Μπορῶ». «Μπορεῖς νὰ δίνεις ἐλεημοσύνη τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ τὸ μισθό σου ἢ νὰ ἐπισκέπτεσαι ἀρρώστους καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶς;». «Μπορῶ». Μπορεῖς νὰ προσεύχεσαι κάθε βράδυ, ἔστω κι ἂν ἁμάρτησες καὶ νὰ λές: «Θεέ μου, σῶσε τὴν ψυχή μου;». «Θὰ τὸ κάνω, Γέροντα» μοῦ λέει.

«Ἄρχισε λοιπόν, τοῦ λέω, ἀπὸ σήμερα νὰ κάνεις ὅλα αὐτὰ ποὺ μπορεῖς καὶ ὁ Παντοδύναμος Θεὸς θὰ κάνει τὸ ἕνα ποὺ δὲν μπορεῖς». Τὸ καημένο ἠρέμησε καὶ συνέχεια ἔλεγε: «Σ᾽ εὐχαριστῶ, πάτερ». Εἶχε, βλέπεις, φιλότιμο καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς τὸ βοήθησε (καὶ ξέκοψε ἀπὸ τὴν πτῶσι στὴν ἁμαρτία). 

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Καλπούζου· «Ἔφηβοι καὶ προγαμιαῖες σχέσεις», σελ. 60-67, ἐκδόσεις «Φωτοδότες»)

— * —

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».