Τὸ χρονικὸ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδας A΄. Μεγάλη Τετάρτη

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ ἁγία ᾿Εκκλησία φέρνει στὴ μνήμη μας τὸ γεγονὸς τῆς ἀλείψεως τοῦ Κυρίου μὲ μύρο ἀπὸ τὴν πόρνη. Δύο γυναῖκες ἄλειψαν τὸν Κύριο μὲ μύρο: ἡ μία πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἄλλη λίγες ἡμέρες προηγουμένως. Ἡ μία ἦταν πόρνη καὶ ἁμαρτωλή, ἐνῷ ἡ ἄλλη ἐνάρετη. Τὰ λόγια μας περισσεύουν μπροστὰ στὴν ἄφθαστη ὡραιότητα τῆς ὑμνογραφίας τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Ἡ πόρνη λέγει χαρακτηριστικά, κλαίγοντας, γιατὶ ἀντιλαμβάνεται ὅτι τὰ ἔργα της εἶναι ἄξια δακρύων: «Διάλυσον τὸ χρέος ὡς κἀγὼ τοὺς πλοκάμους. ᾿Αγάπησον φιλοῦσαν, τὴν δικαίως μισουμένην, καὶ πλησίον τελωνῶν σε κηρύξω εὐεργέτα φιλάνθρωπε». Κατὰ τὴν ὥρα ποὺ ἡ ἁμαρτωλὸς προσέφερε τὸ μύρο, τότε ὁ μαθητής, δηλαδὴ ὁ ᾿Ιούδας, ἔκλειε συμφωνία μὲ τοὺς παράνομους καὶ σκληρόκαρδους ᾿Ιουδαίους.

          Ἀναφέρει παραστατικὰ στὸ Δοξαστικὸ τῶν αἴνων τὸ περιστατικό, κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ πόρνη τρέχει νὰ ἀγοράσῃ μύρο, καὶ ὄχι φτηνὸ μύρο, ἀλλὰ πανάκριβο, γιὰ νὰ ἀλείψῃ μὲ αὐτὸ τὸν Δεσπότη Χριστό, καὶ στὸν μυροπώλη ἔλεγε δυνατά: «Δός μου τὸ μύρο, γιὰ νὰ ἀλείψω καὶ ἐγὼ αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἐξαφάνισε ὅλα μου τὰ πταίσματα καὶ τὶς ἁμαρτίες».

          Τὸ πολύτιμο μύρο ἐκόστιζε τριακόσια δηνάρια ἢ περίπου δεκαπέντε φλωριὰ βενετικά. Ὁ ᾿Ιούδας σκανδαλίζεται καὶ ἐρωτᾷ γιατί νὰ πάῃ χαμένο τόσο μύρο, ἀλλὰ ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἐπιπλήττει. ᾿Αλήθεια, σκεφτήκαμε ποτὲ καὶ συναισθανθήκαμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας, ὅπως ἡ πόρνη τοῦ Εὐαγγελίου; Καὶ σὲ ποιὸ βαθμό;

          Σύμφωνα μὲ ἕνα θρύλο, ὁ ὁποῖος φαίνεται ὅτι δὲν ἔχει καμμιὰ ἱστορικὴ ὑπόσταση, ὁ τότε Βυζαντινὸς αὐτοκράτορας Θεόφιλος διωργάνωσε στὰ ἀνάκτορα μιὰ συγκέντρωση καὶ σ᾿ αὐτὴν ἐκάλεσε τὶς ὡραιότερες καὶ πιὸ εὐγενεῖς κοπέλλες προκειμένου νὰ διαλέξῃ σύζυγο. ᾿Εκεῖ λοιπὸν ξεχώρισαν ἀπὸ ὅλες ἡ Κασσιανὴ καὶ ἡ Θεοδώρα.

          Ὁ Θεόφιλος, γιὰ νὰ δοκιμάσῃ τὴν Κασσιανή, στάθηκε μπροστά της καὶ τῆς λέει: «᾿Απὸ τὴ γυναῖκα, δηλαδὴ τὴν Εὔα, προῆλθαν ὅλα τὰ κακὰ στὸν κόσμο». Τότε ἡ Κασσιανή, εὔστροφα ἀνταπαντῶντας, παρετήρησε τὸ ἑξῆς: «Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ μιὰ γυναῖκα, δηλαδὴ τὴν Παναγία, ἐξεπήγασεν ὅ,τι καλύτερο ὑπάρχει σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, δηλαδὴ ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου». Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ περιστατικό, λέγει ὁ θρύλος ὅτι ὁ Θεόφιλος διάλεξε τὴν Θεοδώρα γιὰ σύζυγό του, γιατὶ ἡ ἐξυπνάδα τῆς Κασσιανῆς ἦταν ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν αὐταρχικότητά του. Τότε ἡ Κασσιανή, λυπημένη γιὰ τὴν ἀποτυχία της νὰ γίνῃ βασίλισσα, ἔγινε μοναχή. Αὐτὴ ἡ ἰστορία ὅμως δὲν ἀπηχεῖ τὴν πραγματικότητα.