Ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων Β΄.

Ὑπὸ Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Κύπρος

Τονίζει τὸ γεγονὸς τῆς ἔνδοξης ἀναστάσεως τῶν σωμάτων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας πρὸς τοὺς Κορινθίους· «Ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ» (Α΄ Κορ. στ΄, 14). Δηλαδή, καὶ ὁ Θεός, ποὺ ἀνέστησε τὸν Κύριο, μὲ τὴ θεϊκή του δύναμι θὰ ἀναστήση καὶ ἐμᾶς, ποὺ πιστεύουμε καὶ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστό!

Καὶ τὸ νόημα τῶν λόγων τοῦ Ἀποστόλου, σὲ σχέσι μὲ τὴν ὅλη συνάφεια τοῦ χωρίου, εἶναι τὸ ἑξῆς: Καθὼς τὰ σώματά μας δὲν ἀποτελοῦν μιὰ προσωρινότητα, ἀλλὰ προορίζονται γιὰ τὴν αἰωνιότητα, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν λόγο ὀφείλουμε νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε μὲ τρόπο ἁγιαστικό, μὲ τὶς ἀγαθές μας πράξεις. Γιὰ παράδειγμα, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, ποὺ οἱ πιστοὶ προσευχόμενοι «ἐξαναγκάζουν», τρόπον τινά, καὶ τὸ σῶμα νὰ συμμετέχη καὶ αὐτὸ στὴν Προσευχή, μὲ ὀρθοστασίες, «μετάνοιες» κ.ἄ. Ἑπομένως δὲν πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ σώματά μας στὴ διάπραξι τῆς ἁμαρτίας. Ὄντας ὁ ἄνθρωπος πνευματικοσωματικὴ ἑνότητα καὶ ὁλότητα, διαπράττει πλειστάκις τὴν ἁμαρτία, ὄχι μόνο «πνευματικῶς», ἀλλὰ καὶ «σωματικῶς». Ἀλλὰ καὶ ὁ μετανοῶν καὶ ἀγωνιζόμενος πιστὸς ἐπιτελεῖ τὴν ἀρετή, ὄχι μόνο «πνευματικῶς», ἀλλὰ καὶ «σωματικῶς», δηλαδὴ μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ τοῦ σώματος.

(συνεχίζεται)

— * —

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».