Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ ΣΤ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Κατὰ τὸ 1897 οἱ Γάλλοι Ἀσσομψιονιστὲς μοναχοὶ ἄρχισαν νὰ ὑποστηρίζουν τοὺς Οὐνῖτες τῆς Βουλγαρίας καὶ νὰ ἐξαπλώνουν τὴν Οὐνία στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴ Θράκη. Ὁ πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΓ΄ ἔδωσε ἐντολὴ σὲ λατίνους κληρικοὺς νὰ λειτουργοῦν στὰ παπικὰ σχολεῖα τῆς Κωνταντινούπολης μὲ ὀρθόδοξα ἄμφια. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος, ποὺ ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωακεὶν ὁ Γ΄ τὸ 1907 ἔστειλε ἐγκύκλιο, στὴν ὁποία στιλητεύει τὴν οὐνιτικὴ προπαγάνδα.

          Κατὰ τὸ 1907 κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους οἱ πρῶτοι Οὐνῖτες. Αὐτοὶ φοροῦσαν τὴν ἴδια περιβολή, ποὺ φοροῦσαν καὶ οἱ ὀρθόδοξοι μοναχοί. Σκοπὸς τοὺς ἦταν νὰ προσηλυτίσουν ὀρθοδόξους χριστιανοὺς στὸν παπισμό.Τότε ὑπῆρξαν πολλοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι κατηχοῦντο στὶς κακοδοξίες τῆς Οὐνίας. Οἱ Οὐνῖτες ἵδρυσαν τὸ γυναικεῖο μοναχικὸ τάγμα, μὲ τὸ ὄνομα «Θεοτόκος παμμακάριστος».

(συνεχίζεται)