Ἡ Ἐσχάτη Ἀποστασία εἰς τὰς ἡμέρας μας προετοιμάζει τὸ πεδίον δράσεως τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου καὶ περὶ τῆς κορυφώσεως τοῦ ἐγκλήματος τῶν ἀνθρωποκτονιῶν μέσῳ τῶν «ἐκτρώσεων-ἀμβλώσεων» ΣΤ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Πῶς εἶναι ἑπομένως δυνατὸν νὰ μετανοήσῃ κάποιος δι᾽ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῷ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς παρωνυχίδας; Ἤ, καὶ τὸ χειρότερον, νὰ θεωρῇ τὰς τοιαύτας ἁμαρτίας καὶ ὡς τάχα… “ἀρετάς”!!!

Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ἄρα ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν; Καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμνήστευσιν πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανασίμων ἁμαρτημάτων; Πολλῷ δὲ μᾶλλον, ὅπως μόλις προείπαμεν, ὅταν θανάσιμα ἁμαρτήματα προβάλλονται πλέον καὶ ὡς… «ὑπερηφάνεια»!!!

Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὴν ἐσχάτην ἀνοησίαν!

Μήπως δὲν συνιστᾷ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονὴ εἰς τὴν ἀμετανοησίαν, αὐτό, ποὺ κατονομάζομεν ὡς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία (βλασφημία) βεβαίως δὲν δύναται νὰ ὁδηγήσῃ εἰς μετάνοιαν, ἄρα οὔτε καὶ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´, 29);

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».