Ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ψυχῇ τε καὶ σώματι, ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς Ἑνώσεως ᾠαρίου καὶ σπερματοζῳαρίου Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. κ´, 30).

Οὐαὶ δὲ καὶ τρισαλλοίμονον, ἐὰν κάποιοι, προφανῶς ἀνθρωπαρέσκως καὶ οὐδόλως θεαρέστως κινούμενοι, προωθοῦν στανικὴν καὶ νοθευμένην “ἁγιοκατάταξιν” αὐτοῦ τοῦ “ἄλλου”, παραβλέποντες δυστυχέστατα αὐτοὶ οἱ “κάποιοι”, ὅτι μία τοιαύτη “πρᾶξις” θὰ ἀποστεροῦσε, κατ᾽ ἀνάγκην, ἀπὸ αὐτὸν τὸν πλάνον “ἄλλον”, τὰς προσευχὰς τῶν πιστῶν ὑπὲρ συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν του καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του, ἀφοῦ θέλουν νὰ ἐπιβάλουν νὰ θεωρῆται πλέον αὐτὸς ὁ “ἄλλος” σὰν… “ἅγιος”!!!

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ (Δοκίμιο) Α΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη) 

Ο Κύριος είπε στους μαθητές του και σ’ αυτούς που τον ακολουθούσαν ότι αν δεν γίνετε σαν αυτά τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία του Θεού[1]. Αυτό υποδεικνύει δύο τινά: Πρώτον ότι πρέπει να έχουμε απλότητα και ακακία σαν τα παιδιά και δεύτερον ότι οι κοσμικές γνώσεις, που αποκτά ο άνθρωπος ενηλικιωνόμενος, είναι ένα φορτίο στην πλάτη του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος, μεγαλώνοντας στην ηλικία, αποκτά ποικίλες γνώσεις στους διαφόρους τομείς, που εξειδικεύεται. Εξ άλλου η εποχή μας είναι η εποχή της εξειδίκευσης. Δεν μπορεί να συγκριθεί η εποχή μας με οποιαδήποτε άλλη παρελθοντική εποχή. Ένα απλό παράδειγμα: Οι σημερινοί διακεκριμένοι παγκοσμίως πιανίστες είναι ασύγκριτα καλύτεροι δεξιοτεχνικά, και πιο εξειδικευμένοι από τον κορυφαίο πιανιστα του 19^ου αιώνα Φρανς Λιστ. Επομένως ο άνθρωπος αποκτά σταδιακά περισσότερες γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σημερινές ανάγκες της εποχής μας.

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Ματθ. ιη΄ 3. Πρβλ. Μαρκ. Θ΄ 37. Λουκ. θ΄ 48.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ – ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ

Οι εκδόσεις Αγία Ταϊσία έχουν κυκλοφορήσει βιβλίο, το οποίο περιέχει μελοποιημένα τα ποιήματα του πρώην ηγουμένου, μακαριστού Γέροντα Γερμανού Σταυροβουνιώτη. Τα ποιήματα είναι καταγραμμένα τόσο σε ευρωπαϊκή όσο και βυζαντινή σημειογραφία και έχουν μελοποιηθεί από τον Χριστόδουλο Βασιλειάδη και Γεράσιμο Παπαδόπουλο.

Προλογίζονται από τον αείμνηστο Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου. Αντί εισαγωγής παρατίθεται απόσπασμα από τον Πρόλογο της βιογραφίας του γέροντα Γερμανού Σταυροβουνιώτη, τον οποίο συνέγραψε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, αρχιμ. Αθανάσιος. Στο τέλος παρατίθενται πατρικές νουθεσίες του μακαριστού γέροντα Γερμανού Σταυροβουνιώτη. Τέλος, στο οπισθόφυλλο παρατίθεται σύντομη βιογραφία του γέροντα.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ Εν υψίστοις δόξα, ειρήνη επί γης

Οι εκδόσεις Αγία Ταϊσία έχουν κυκλοφορήσει ψηφιακό δίσκο, με τίτλο «Εν υψίστοις δόξα, ειρήνη επί γης». Περιέχει οκτώ ορχηστρικά έργα, σύνθεση του Χριστόδουλου Βασιλειάδη και ενορχήστρωση του Άκη Παύλου. Τα ορχηστρικά αυτά έργα έχουν θρησκευτικό περιεχόμενο και τίτλους, που αναφέρονται κυρίως στην αναζήτηση της θείας χάρης από τον άνθρωπο. Οι τίτλοι έχουν ως εξής: 1. Συναπάντημα θείας αγάπης, 2. Ευχαριστία, 3. Προς Εμμαούς, 4. Νοσταλγία ουρανού, 5. Εκ βαθέων, 6. Δόξα εν υψίστοις, 7. Επί γης ειρήνη, και 8. Άγιος Θεός υπάρχεις.

          Παραθέτουμε απόσπασμα από κείμενο, που βρίσκεται μέσα στον ψηφιακό δίσκο: «Άντλημα εκ βαθέων, απαύγασμα πόνου καρδίας και πόθου ψυχής, υπήρξαν κατά καιρούς μουσικές δημιουργίες σε ώρες είτε γαλήνης, είτε αναζητήσεως, είτε προβληματισμού. Οκτώ χαρακτηριστικά τεμάχια της τελευταίας εικοσαετίας, που τα ενώνει όμως η προσωπική εμπειρία μας στον ευρύτερο χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής εκφράσεως απαρτίζουν τον μικρό αυτό ψηφιακό δίσκο. Προσπάθειά μας ήταν να περιλάβει αντιπροσωπευτικές στιγμές της εικοσαετούς ενασχολήσεώς μας στον καλλιτεχνικό χώρο. Το παραδίδουμε με αγάπη γι’ αυτούς που αγαπούμε σαν αντίδωρο της δικής τους συμπαραστάσεως, κατανοήσεως, συμπορεύσεως στους αγώνες μας.          Τιμή πωλήσεως: 8 ευρώ

Ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ψυχῇ τε καὶ σώματι, ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς Ἑνώσεως ᾠαρίου καὶ σπερματοζῳαρίου Β΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνομεν:

Ἐὰν παρ᾽ ἐλπίδα ἐμφανισθῇ κάποιος “ἄλλος”, οἱοσδήποτε κι ἂν εἶναι ὁ τοιοῦτος “ἄλλος”, διδάσκων ἄλλα, τότε ἰσχύει ὁ ἀδιάψευστος καὶ ἀναπαλλοτρίωτος λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:

«Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζητε ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω, ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω. Ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; Ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; Εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην» (Γαλ. α´, 8-10).

«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον» (Β´ Θεσ. β´, 3).

«Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε» (Ἑβρ. ιγ´, 9).

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Θ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ὁ ρουμάνος ὁμολογητὴς π. Ἰωάννης τὸ 1776 ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Καλύτερα νὰ πεθάνω στὴ φυλακή, παρὰ νὰ ἀφήσω τὴ δοξασμένη πίστη μου»[1].

          Ἐντὸς τῶν πλαισίων τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ποὺ ἔλαβε χώρα στὴ Βιέννη (Ἰανουάριος 1990) καὶ Μόναχο (’Ιούνιος 1990), σὲ δύο ἐπίσημα κείμενα, ὅλα τὰ μέλη τῶν δύο ἐπιτροπῶν μετὰ ἀπὸ ἔντονη ἀντιπαράθεση θέσεων καὶ ἐπιχειρημάτων, κατέληξαν στὸ νὰ καταδικάσουν τὴν Οὐνία, ὡς μιὰ μεσαιωνικὴ μέθοδο ἑνώσεως τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν. Ἡ Οὐνία ἀντὶ νὰ βοηθήσῃ στὴν προσέγγιση, μεγάλωσε τὶς διαιρέσεις καὶ ἄνοιξε μεγαλύτερες πληγές.

---

[1] Στὴ Ρουμανία οἱ οὐνῖτες καταδίωκαν τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς.

«ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ» «ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΔΟΞΑ ΕΙΡΗΝΗ ΕΠΙ ΓΗΣ»

Οι εκδόσεις Αγία Ταϊσία έχουν κυκλοφορήσει CD, με τίτλο

«ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ»

«ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΔΟΞΑ ΕΙΡΗΝΗ ΕΠΙ ΓΗΣ»

με οκτώ τραγούδια και οκτώ ορχηστρικά.

Στίχοι: Αρχιμ. Νικόδημος Σκρέττας

Μουσική: Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Τραγουδούν: Μαριάννα και Άριστος Θουκυδίδης

Φωνητικά:

Άννα Παύλου, Αννίτα Κωνσταντίνου, Βασιλεία Φιλίππου, Γιώργος Θουκυδίδης, Κάτια Τάκκου, Μαριαλένα Αναστασιάδου, Μαριάννα Θουκυδίδου, Μάριος Θουκυδίδης

Τιμή: 8 ευρώ

Για αγορά αποτείνεστε στις εκδόσεις Αγία Ταϊσία: 00357 22 814777

Ἡ ἀνθρώπινη ζωή, ψυχῇ τε καὶ σώματι, ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς Ἑνώσεως ᾠαρίου καὶ σπερματοζῳαρίου Α΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ “μικροσκοπικά” ἔμβρυα, συνιστοῦν ἀνθρωπίνας ὑπάρξεις, ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα (ἐμφαντικῶς τὸ ἐπανατονίζομεν) στιγμὴν τῆς συλλήψεώς των!

Αὐτὰ λέγει ξεκάθαρα ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ κατατίθενται σαφῶς εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, αὐτὰ ὁμολογοῦσιν διαχρονικῶς ἅπαντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν διαχρονικὴν διδασκαλίαν ἁπάντων τῶν ὁσίων καὶ ἁγίων, πάλαι τε καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων!

Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ἀκριβῶς, ὅσα ἔλεγε καὶ λέγει ἀείποτε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπέδειξεν μετὰ πάσης βεβαιότητος, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις, καὶ αὐτὴ ταύτη ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα!!!

Ἄρα: Ἐκκλησία καὶ Ἐπιστήμη “συναντῶνται” καὶ πάλιν, καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος, ἐν ἀγαστῇ συμφωνίᾳ!!!

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Η΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ Παπαδόπουλου, κατὰ τὸ 1924, κατήγγειλε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Δημασίας Ἐκπαιδεύσεως τὸν Γεώργιο Χαλαβαζῆ γιὰ τὴ δράση τῆς Οὐνίας. Ὡς γνωστὸν οἱ παπικοὶ δὲν ὑποστήριξαν τὴν Ἑλλάδα στὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ καθὼς καὶ στὸν Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Οἱ δύο ἄνδρες, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καὶ Γεώργιος Χαλαβαζής, ἀλληλογραφοῦσαν γιὰ κάποιο διάστημα.

          Κατὰ τὸ 1930 τὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν ἐπέβαλε στοὺς Οὐνῖτες νὰ μὴ φοροῦν τὸ ρἀσο, τὸ ὁποῖο φροῦσαν οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ μοναχοί. Ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἀπαγορεύσεως ἦταν διότι συγχέονταν οἱ Οὐνῖτες μὲ τοὺς ὀρθοδόξους κληρικοὺς καὶ μοναχούς. Οἱ Οὐνῖτες ὅμως δὲν ἐφάρμοσαν ποτὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή.

(συνεχίζεται)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΑ ΤΑΪΣΙΑ

Σύμης 15, 2044 Στρόβολος, Λευκωσία, Κύπρος

τ.: 00357 22 814777, κ: 00357 99 669311, φ: 00357 22 321342 e: vas@cytanet.com.cy

www.chrvas.com    chrvassiliades.blogspot.com

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2025

Οι εκδόσεις Αγία Ταϊσία σας πληροφορούν ότι έχουν όλα τους τα βιβλία

σε εκπτώσεις, μέχρι και 75%!

Α) Ψαλτικὴ τέχνη

1. Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανών.
2. Ἰσοκράτημα - Μελοποίηση Ὕμνων.
3. Δέκα μελέτες γιὰ τὴν ψαλτικὴ τέχνη.
4. Ἀπάνθισμα Ἐκκλησιαστικών Ὕμνων.
5. Ἀναλύσεις χαρακτήρων ποιότητας βυζαντινῆς μουσικῆς.
6. Ὕμνοι Δοξασταρίου καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος.

Β) Θεολογικὰ

1.      Τυπικὴ διάταξη τῆς καθ’ ἡμέραν ἀκολουθίας (Βοήθημα γιὰ τὴν ἐκμάθηση τῆς τυπικῆς διατάξεως τῆς Ἐκκλησίας).

2. Ἡ συμβολὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς στὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Εκκλησίας (Διδακτορικὴ διατριβή).
3. Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας - Τριάντα κείμενα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωή.
4. Σημειώσεις Ὑμνολογίας.
5. Κείμενα ἐπὶ ζητημάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς (ἑορτολόγιο, τριῴδιο - πεντηκοστάριο, ὀρθόδοξοι προβληματισμοί).
6. Τὸ μουσικὸ ἔργο τοῦ Οἰκονόμου Χαραλάμπους, Κριτικὴ παρουσίαση τοῦ Θεωρητικοῦ «Βυζαντινῆς Μουσικῆς Χορδὴ» (Διδακτορικὴ διατριβή).
7. Τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ποιμένα στὸ πρόσωπο τοῦ μητροπολίτη Πάφου Γενναδίου (1959-1973) (Μεταδιδακτορικὴ ἔρευνα).

Γ) Ἁγιογραφία

1. Ἡ Τεχνικὴ τῆς Ἁγιογραφίας (Διάφοροι τρόποι φιλοτεχνήσεως τῶν Ἁγίων Εἰκόνων).
2. Σκίτσα καὶ εἰκόνες, Στὰ πλαίσια μαθημάτων ἁγιογραφίας.

Δ) Ευρωπαϊκὴ Μουσικὴ

α) Θεωρητικὰ βιβλία

1. Ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερών - τὸ πιάνο (Δοκίμιο πάνω σὲ κεφαλαιώδη θέματα τοῦ ὀργάνου αὐτοῦ).
2. From left and right - the piano.
3. Θεωρία τῆς Μουσικῆς (Συνοπτικὸς καὶ συστηματικὸς τρόπος παρουσιάσεως τῆς Θεωρίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Μουσικῆς).
4. Συνοπτικὸ Λεξικὸ Συνθετῶν - Βασικὲς Φόρμες Μουσικῆς.
5. Ἕξι μελέτες γιὰ τὸ πιάνο.
6. Ἡ ἐξέλιξη τῆς ὄπερας κατὰ τὸν 17^ο καὶ 18^ο αἰῶνα.

β) Συνθέσεις

1. Δέκα Παραλλαγὲς γιὰ Πιάνο Ἔρ. 1 (Σύνθεση: 1988-89. Ἐκτύπωση: 1996).
2. Ἀναμνήσεις Ἔρ. 2.
3. Διάλογοι Ἔρ. 3 (Ἐκτύπωση: 2011).
4. Δεκαοκτὼ παραλλαγὲς γιὰ βιολὶ Ἔρ. 4 (Σύνθεση: 1988-89. Ἐκτύπωση: 1996).
5. Σουίτα στὴ ρὲ ἐλάσσονα, Ἔρ. 5, Ἀρ. 1.
6. Μινιατούρα γιὰ ὀρχήστρα, Ἔρ. 5, Ἀρ. 2.
7. Πρελούδιο στὴ λὰ ἐλάσσονα, Ἔρ. 5, Ἀρ. 3.
8. Πρελούδιο, Ἔρ. 6, Ἀρ. 1.
9. Μνῆμες Ἀναδυόμενες (Μουσική: Χριστόδουλος Βασιλειάδης. Ποί-ηση: Ρούλα Ἰωαννίδου-Σταύρου).
10. Τὸ Καράβι τῆς Κερύνειας (γιὰ τετράφωνη χορῳδία).
11. Μουσικὴ ἀνθοδέσμη.

Ε) Βυζαντινὴ καὶ Εὐρωπαϊκὴ Μουσικὴ

1. Πρὸς Κύριον - Μελῳδίες Εὐλαβείας (Μελοποιημένα ποιήματα Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου σὲ βυζαντινὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ σημειογραφία).
2. Καλημέρα, Χριστέ μου (Ὀκτὼ τραγούδια σὲ βυζαντινὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ σημειογραφία σὲ ποίηση τοῦ ἀρχιμ. Νικόδημου Σκρέττα).

ΣΤ) Ἱστορικὰ

1. Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῆς Ε.Ο.Κ.Α. τῶν Θεοδόση Παπαχριστοδούλου, Μιχάλη Ρωσσίδη και Βασίλη Βασιλειάδη.
2. Ἠρωικὲς μορφὲς τῆς Κυπερούντας

Ζ) Ψυχολογία

1. Ἡ Ψυχολογία τῶν Ὀνείρων.
2. Ὁ Κὰρλ Γκούσταβ Γιοὺγκ καὶ ἡ Μουσική.

Η) Ψηφιακοὶ Δίσκοι

1. Γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα.
2. Ἐν ὑψίστοις δόξα, εἰρήνη ἐπὶ γῆς.
3. Πρὸς Κύριον - Μελῳδίες εὐλαβείας.
4. Καλημέρα, Χριστέ μου - Ἐν ὑψίστοις δόξα, εἰρήνη ἐπὶ γῆς.

Θ) Εἰκόνες

1. Παναγία Ὁδηγήτρια
2. Ἁγία Αἰκατερίνη
3. Ἁγία Παρασκευὴ
4. Ἅγιος Πρωτομάρτυς καὶ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος.

Ι) Ἀνάτυπα

α. Θεολογικὰ

1. «Ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου».
2. «Ἡ ἀρσενοκοιτία στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου».
3. «Τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου – Κανονικὴ κατοχύρωση καὶ ἱστορικὴ ἐξέλιξη».
4. «Τὰ ὄνειρα κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Σιναΐτη καὶ τὸν Κὰρλ Γκουστὰφ Γιούνγκ».
5. «Ἡ συμμετοχὴ τῶν λαϊκῶν στὴν ἐκλογὴ ἐπισκόπων, σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου».
6. «Ἡ ψαλμῳδία μὲ βάση δύο κείμενα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου».
7. «Τὰ κανονικὰ στοιχεῖα στὴν Τυπικὴ Διάταξη τοῦ ἁγίου Νείλου». 

β. Βυζαντινὴ μουσικὴ

8. «Ἡ ἐξέλιξη τῆς Ἑλληνικῆς Δημοτικῆς καὶ Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς καὶ ἡ ἐπίδρασή της πάνω στὴ Δυτικὴ Μουσική».
9. «Μουσικὸς Κώδικας Σταυροβουνίου 30 (Καλοφωνικὸν Εἱρμολόγιον τοῦ ἔτους 1823): Ἡ ψαλτικὴ παράδοση στὴν Κύπρο τὸν 19^ο αἰώνα καὶ ἡ σχέση της μὲ τὴν Γ’ Πατριαρχικὴ Μουσικὴ Σχολὴ τῆς Πόλης (1815-1821)».
10. «Τὰ διαστήματα τοῦ διατονικοῦ γένους στὴν ψαλτικὴ τέχνη σύμφωνα μὲ δύο κυπριακὰ θεωρητικά».
11. «Διορθωτικὲς εἰσηγήσεις τοῦ Οἰκονόμου Χαραλάμπους (1940) σὲ σύγ-χρονές του μουσικὲς ἐκδόσεις».
12. «Οἱ χρωματικοὶ ἦχοι τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς σύμφωνα μὲ δύο κυ-πριακὰ μουσικὰ θεωρητικὰ (Στυλιανοῦ Χουρμούζιου καὶ Οἰκονόμου Χαραλάμπους)».
13. «Ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου σύμφωνα μὲ δύο Κυπριακὰ θεωρητικά».
14. «Οἱ χρόες στὴν ψαλτικὴ τέχνη σύμφωνα μὲ δύο Κυπριακὰ Θεωρητικὰ (τοῦ Στυλιανοῦ Χουρμουζίου καὶ τοῦ Οἰκονόμου Χαραλάμπους)».

γ. Εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ

15. «Ἡ σημασία τοῦ χρόνου στὴν ἀπόδοση τῶν ἔργων γιὰ πιάνο».
16. «Ἡ ἐκ πρώτης ὄψεως ἀνάγνωση στὸ πιάνο».

«ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ»

«ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΔΟΞΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΕΠΙ ΓΗΣ»

Ὀκτὼ τραγούδια καὶ ὀκτὼ ὀρχηστρικά.

Στίχοι: Ἀρχιμ. Νικόδημος Σκρέττας.

Μουσική: Χριστόδουλος Βασιλειάδης.

Τραγουδοῦν: Μαριάννα καὶ Ἄριστος Θουκυδίδης.

Φωνητικά:

Ἄννα Παύλου, Ἀννίτα Κωνσταντίνου, Βασιλεία Φιλίππου, Γιῶργος Θουκυδίδης, Κάτια Τάκκου,

Μαριαλένα Ἀναστασιάδου, Μαριάννα Θουκυδίδου,

Μάριος Θουκυδίδης.

῾῾Ἀποφυγὴ τεκνογονίας᾽᾽ καὶ ῾῾Ἐκτρώσεις᾽᾽ Ε΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Χριστιανοί μου, σᾶς παρακαλῶ! Σᾶς ἐκλιπαρῶ!! Σᾶς προειδοποιῶ!!! Μὲ τὰς ἐκτρώσεις γινόμεθα οὐχὶ γονεῖς ἀλλὰ φονεῖς!

Καταντοῦμεν φονεῖς τῶν ἴδιών μας τῶν τέκνων, τῶν ἴδιών μας τῶν σπλάγχνων! Διότι, καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ἐπρόλαβαν αὐτὰ τὰ ἀγγελάκια νὰ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως, τὰ φονευθέντα ἔμβρυα, ἔχουν καὶ αὐτὰ, ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα στιγμὴν τῆς «συλλήψεώς» των, ψυχὴν ἀθάνατον!

Καὶ ἐὰν κάποιοι “ἄλλοι”, φρονοῦν καὶ διακηρύττουν “ἄλλως”, καὶ δὴ ἀμετανοήτως (ἐφ᾽ ὅσον τὰ δημοσίως διακηρυχθέντα ὑπ᾽ αὐτῶν οὐδόλως ἠκούσθησαν καὶ δημοσίως νὰ τὰ ἀναιροῦν), τότε αὐτοὶ οἱ “ἄλλοι” πλανῶνται πλάνην οἰκτρὰν καὶ διακηρύττουν γυμνὴ τῇ κεφαλῇ φρικτὰν καὶ φοβερὰν αἵρεσιν!

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Ζ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Κατὰ τὸ 1903 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξέδωσε ἐγκύκλιο, στὴν ὁποία σκιαγραφοῦσε τὸν ὕπουλο καὶ δόλιο τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο κινοῦνταν οἱ Οὐνῖτες. Μετὰ ἀπὸ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τοῦ 1922, οἱ Οὐνῖτες μεταφέρουν τὸ κέντρο δράσεώς τους ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὴν Ἀθήνα. Ὁ οὐνίτης ἀρχιερέας Γεώργιος Ν. Χαλαβαζὴς[1] εἶχε τεράστια δραστηριότητα, ἡ ὁποία εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ ἱδρύσῃ ὀρφανοτροφεῖο, ἱεροσπουδαστήριο, τυπογραφεῖο, τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο «Καλὸς Τύπος», τὴν ἐφημερίδα Ε.Κ.Ν.Ε., ἀδελφότητα, σωματεῖα, παιδικὲς ἐξοχές, στέγη φοιτητή, στέγη σεισμοπλήκτων κορασίδων καθὼς καὶ τοῦ νοσοκομείου «Ἡ Παμμακάριστος». Στὰ χωριὰ τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως περιέθαλψε γύρω στοὺς ἑπτὰ χιλιάδες πρόσφυγες. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ δράση τοῦ Οὐνίτη ἀρχιερέα Γεώργιου Ν. Χαλαβαζῆ, καὶ αὐτὸ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ παρασημοφορηθῇ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία. Διάφορες πόλεις στὸ ἐξωτερικὸ ὑποδέχονταν τὸν ἐν λόγῳ παπικὸ ἱεράρχη μὲ ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου.

(συνεχίζεται)

---

[1] Ὁ ἐν λόγῳ οὐνίτης ἀρχιερέας γεννήθηκε στὴ Σύρο τὸ 1881.

῾῾Ἀποφυγὴ τεκνογονίας᾽᾽ καὶ ῾῾Ἐκτρώσεις᾽᾽ Δ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Ὅσοι ἐμποδίζουν τὴν τεκνογονίαν μὲ τὰ διάφορα πονηρὰ ἐφευρήματα, ἐκδιώκουν δυστυχῶς ἀπὸ μόνοι τους, ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους, τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀποφεύγοντες τὴν εὐλογημένην τεκνογονίαν ἀπομακρύνουν τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν ζωήν των! Ἂς μὴν ψάχνωμεν μετὰ νὰ βροῦμεν ῾῾ἀλλοῦ᾽᾽ τὸ λάθος διὰ τὰ ἐπώδυνα συνεπακόλουθα, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ συμβοῦν, εἴτε κατ᾽ ἄμεσον, εἴτε κατ᾽ ἔμμεσον τρόπον.

Δὲν λέγει ὁ Θεός, νὰ κάνῃς μόνον ἕνα-δύο παιδιά, καὶ τὰ ἄλλα νὰ τὰ ἐμποδίζῃς συνειδητὰ καὶ δι᾽ ἀθεμίτων μέσων νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωήν, ἤ, ἐὰν ἔλθουν, ἐσὺ νὰ τὰ φονεύῃς μὲ τὰς ἐκτρώσεις! 

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ ΣΤ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Κατὰ τὸ 1897 οἱ Γάλλοι Ἀσσομψιονιστὲς μοναχοὶ ἄρχισαν νὰ ὑποστηρίζουν τοὺς Οὐνῖτες τῆς Βουλγαρίας καὶ νὰ ἐξαπλώνουν τὴν Οὐνία στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴ Θράκη. Ὁ πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΓ΄ ἔδωσε ἐντολὴ σὲ λατίνους κληρικοὺς νὰ λειτουργοῦν στὰ παπικὰ σχολεῖα τῆς Κωνταντινούπολης μὲ ὀρθόδοξα ἄμφια. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος, ποὺ ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Ἰωακεὶν ὁ Γ΄ τὸ 1907 ἔστειλε ἐγκύκλιο, στὴν ὁποία στιλητεύει τὴν οὐνιτικὴ προπαγάνδα.

          Κατὰ τὸ 1907 κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους οἱ πρῶτοι Οὐνῖτες. Αὐτοὶ φοροῦσαν τὴν ἴδια περιβολή, ποὺ φοροῦσαν καὶ οἱ ὀρθόδοξοι μοναχοί. Σκοπὸς τοὺς ἦταν νὰ προσηλυτίσουν ὀρθοδόξους χριστιανοὺς στὸν παπισμό.Τότε ὑπῆρξαν πολλοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι κατηχοῦντο στὶς κακοδοξίες τῆς Οὐνίας. Οἱ Οὐνῖτες ἵδρυσαν τὸ γυναικεῖο μοναχικὸ τάγμα, μὲ τὸ ὄνομα «Θεοτόκος παμμακάριστος».

(συνεχίζεται)

῾῾Ἀποφυγὴ τεκνογονίας᾽᾽ καὶ ῾῾Ἐκτρώσεις᾽᾽ Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἡ ὁποία ἔχει, ὡς εἴπωμεν, συνήθην δυστυχῶς κατάληξιν, ἐνίοτε, καὶ τὰς ἐκτρώσεις, εἶναι μέγα ἁμάρτημα, εἶναι παράβασις τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ παράβασις δείχνει ὀλιγοπιστίαν εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν κηδεμονίαν Του.

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Ε΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης Γρηγόριος ΣΤ΄ κατὰ τὸ 1838 σὲ ἐγκύκλιό του ἀποκαλεῖ τοὺς Οὐνῖτες προβατόσχημους λύκους, δολίους καὶ ἀπατεῶνες. Οἱ Οὐνῖτες κατὰ τὴν περίοδο ἐκείνη δροῦσαν κυρίως στὴ Συρία, Αἴγυπτο καὶ Παλαιστίνη. Μετὰ τὸν κριμαϊκὸ πόλεμο[1],  ἄρχισε στὴ Βουλγαρία ἡ κρίση τῶν Οὐνιτῶν. Αὐτὴ ὁδήγησε στὸ Βουλγαρικὸ σχίσμα τοῦ 1870.

---

[1] Ὁ Κριμαϊκὸς πόλεμος ξεκίνησε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1853 και τελείωσε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1856. Στὸ ἕνα στρατόπεδο ἦταν ἡ Ρωσσικὴ αὐτοκρατορία καὶ στὸ ἄλλο οἱ συμμαχικὲς δυνάμεις τῆς Βρετανικῆς αυτοκρατορίας, τῆς Γαλλικῆς αὐτοκρατορίας, τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας και τοῦ Βασιλείου τῆς Σαρδηνίας.

῾῾Ἀποφυγὴ τεκνογονίας᾽᾽ καὶ ῾῾Ἐκτρώσεις᾽᾽ Β΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

«Ὁ Ἀδὰμ πλάστηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ πρῶτος καὶ ὕστερα ἡ Εὔα. Κι αὐτός, ποὺ ἀπατήθηκε πρῶτος δὲν ἦταν ὁ Ἀδάμ, ἀλλὰ ἡ γυναίκα καὶ ἔπεσεν πρώτη στὴν παράβασι. Θὰ σωθῇ ὅμως (ἡ γυνὴ) μὲ τὴν τεκνογονίαν. Ἀρκεῖ αἱ γυναῖκες νὰ μείνουν στὴν Πίστιν καὶ στὴν Ἀγάπην καὶ στὴν Ἁγίαν ζωήν, καὶ ἐὰν διατηροῦν τὴν συζυγικὴν σωφροσύνην» (Α´ Τιμ. β´, 13-15), ὅπως διακηρύττει ὁ κήρυκας τῶν ἐθνῶν, ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ λέγει: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν» (Γεν. Α´, 28). 

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Δ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Οἱ Οὐνῖτες ἀνέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα κατὰ τὴν περίοδο τῆς δουλείας τῶν ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς ὀθωμανούς, καθὼς καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἑνετοκρατίας, στὶς περιοχές, οἱ ὁποῖες ἦταν ἑνετοκρατούμενες. Κατὰ τὸ 1583 μ.Χ. οἱ Ἰησουΐτες ἔκαναν τὴν ἐμφάνισή τους στὴν Κωνσταντινούπολη. Αὐτοὶ εἶχαν στὴ διάθεσή τους διάφορα μέσα, ὅπως χρήματα, ἐκδόσεις καὶ πολιτικὴ κάλυψη, καὶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἐπηρέασαν πολλοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τόσο στὰ Βαλκάνια ὅσο καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία. Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος, ποὺ τὸ 1722 μ.Χ. συγκλήθηκε ἡ πανορθόδοξη σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολη[1]. Ἡ πανορθόδοξη αὐτὴ σύνοδος ἀπέστειλε ἐγκύκλιο πρὸς τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία καταδίκασε τὴν Οὐνία, ἡ δράση τῆς ὁποίας περιέκλειε πολλοὺς κινδύνους.

(συνεχίζεται)

---

[1] Στὴν ἐν λόγῳ σύνοδο ἔλαβαν μέρος ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰερεμίας ὁ Γ΄, ὁ πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἀθανάσιος ὁ Γ΄ καὶ ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Χρύσανθος.

῾῾Ἀποφυγὴ τεκνογονίας᾽᾽ καὶ ῾῾Ἐκτρώσεις᾽᾽ Α΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Ἀλληλένδετον ΤΟΣΟΝ μὲ τὰς προγαμιαίας καὶ ἐξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ καὶ μὲ τὸ θανάσιμον ἁμάρτημα τῆς, ἐντὸς τοῦ γάμου, διὰ τεχνητῶν μεθόδων ἢ παραφύσιν παρεκτροπῶν, ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας (ἐκτὸς καὶ ἐὰν ἡ μὴ τεκνογονία ἀποτελεῖ καρπὸν μίας ῾῾ἐκ συμφώνου ἐγκρατείας᾽᾽ μεταξὺ τῶν συζύγων, καθὼς καθορίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος), εἶναι καὶ τὸ φοβερὸν καὶ ἀπάνθρωπον ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων ἢ ἐκτρώσεων.

Ἡ ἔκτρωσις, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι φόνος, φόνος φρικτός, ἁμαρτία μεγάλη! 

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Γ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Κάρβουνο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Κάθε Οὐνίτης ἔχει σὰν σκοπό του νὰ προσελκύσῃ ὀρθοδόξους χριστιανοὺς στὴν παπικὴ αἵρεση. Ἡ τάση τῶν παπικῶν νὰ εἶναι ὁ πάπας ἡ κεφαλὴ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζει νὰ φαίνεται ἀπὸ τὸν ἕκτο αἰῶνα. Τὸ ξεκίνημα καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς Οὐνίας βρίσκεται στὴ σύνοδο τοῦ Λατερανοῦ τὸ 1215 μ.Χ., καθὼς καὶ στὴν Βούλα τοῦ πάπα Ἰννοκεντίου Δ΄. 

(συνεχίζεται)

Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις προτοῦ τελεσθῇ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης» (Ἀνεξίτηλον δηλαδὴ ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς ἱερέαν) Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν, τῶν ἀλαθήτων καὶ ἀμεταθέτων πνευματικῶν νόμων: Προβαίνοντες π.χ. εἰς χειροτονίας πρὸς ῾῾ἐπίλυσιν᾽᾽ τάχα προσκαίρων ἀναγκῶν, ἀνοίγονται οἱ ῾῾ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου᾽᾽ διὰ πολλὰ ἐπερχόμενα ἀργότερον ἀναποφεύκτως δεινά, εἴτε ἐμμέσως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμφανῶς, εἴτε ἀφανῶς!

Τὰ πάθη μας, ὀφείλομεν μετ᾽ ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως καὶ πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως, πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ὥστε νὰ εὕρωμεν ἔλεος παρὰ Κυρίου! Ἀλλ᾽ εἶναι ἀνεπίτρεπτον νὰ ἀμνηστεύωμεν αὐτὰ τὰ πάθη μας, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ… ῾῾νομιμοποιοῦμεν᾽᾽.

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Β΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Κάρβουνο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ἡ οὐνία εἶναι ἕνα ἐπικίνδυνο θρησκευτικὸ καὶ πολιτικὸ σχῆμα, τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν παπικὴ ὁμολογία γιὰ τὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἐπιδιώκει τὴν πνευματικοπολιτικὴ ὑποταγὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν ἐξουσία τοῦ πάπα. Ὁ ὅρος «οὐνιάτης» καὶ «οὐνιτικὸς» κάποτε χρησιμοποιεῖτο μὲ ὑπερηφάνεια ἀπὸ τοὺς παπικούς, ἀλλὰ σήμερα δὲν χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρο, ἐξ αἰτίας τῆς ἀρνητικῆς χροιᾶς, ποὺ ἔλαβε.

(συνεχίζεται)

Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις προτοῦ τελεσθῇ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης» (Ἀνεξίτηλον δηλαδὴ ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται νὰ χειροτονηθῇ κάποιος εἰς ἱερέαν) Β΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου.

Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγῃ ἐπίσης καὶ ὁ λίαν ἐπικίνδυνος ἁλυσιδωτὸς κατήφορος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ εὐκολότατα θὰ ἐπακολουθήσῃ: Ἐὰν δηλαδὴ κάποιος ἔλαβε ῾῾συμμαρτυρίαν᾽᾽ διὰ χειροτονίαν του, ἐνῷ δὲν θὰ ἔπρεπε, ὁ τοιοῦτος, εὐκόλως ἀργότερον θὰ δίδῃ καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του, περαιτέρω, εἰς ἑτέρους, ῾῾συμμαρτυρίας᾽᾽ εἰς ἔχοντας ῾῾κωλύματα ἱερωσύνης᾽᾽. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εὐκόλως καὶ ἐπικινδύνως θὰ διαιωνίζεται ἐπὶ τὰ χείρω. Ἐπαυξανομένη δηλαδή, κατρακυλῶσα ἀπὸ τὸ ἕνα κακόν, εἰς τὸ χειρότερον κακόν κ.ο.κ.

(συνεχίζεται)

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».