Χαρακτηριστική είναι η συνοπτική περιγραφή του Παραδείσου στην επιστολή του Μεγάλου Φωτίου προς τον αδελφό του Ταράσιο, προκειμένου να τον παρηγορήσει για τον θάνατο της κόρης του, που την παρουσιάζει να εμφανίζεται στον πατέρα της και να του περιγράφει τα του Παραδείσου, λέγοντας του: «Εἴμαστε ἐδῶ στόν Παράδεισο, πλήρεις ἐγρηγόρσεως καί γνώσεως. Κατέχουμε τήν θείαν καἰ οὐράνιον σοφίαν, ἀπολαμβάνουμε ἀνεκλάλητα ἀγαθά. Ὅλος ὁ ἐδῶ βίος μας εἶναι ἑορτή καί πανήγυρις – λαμπροί δέ λαμπρῶς ἐν ἀφθάρτοις καί καθαρωτάτοις πολιτευόμενοι σώμασι, Θεόν ὁρῶμεν, ὅσον εἶναι δυνατόν νά τόν δεῖ ἄνθρωπος. Καί ἐνῶ ἐντρυφοῦμε στό ἄφραστο καί ἀπερινόητο κάλλος, διά παντός ἀγαλλόμεθα χωρίς ποτέ νά αἰσθανόμαστε χορτασμό. Ἀπ’ ἐναντίας ἡ ἀφθονία τῆς θαυμαστῆς αὐτῆς ἀπολαύσεως γίνεται ἀφορμή περισσότερης καί βαθύτερης ἀγάπης πρός τόν Θεόν. Καί ἐνῶ ἰκανοποιούμαστε ἀπό τή θεία γνώση, ἡ ἱκανοποίηση αὐτή αὐξάνει τόν ἅγιο πόθο τῆς γνώσεως, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε κατασιγᾶ καί οὐδέποτε ἐκλείπει»[1]. Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος θεολογεί, λέγοντας πως «ἡ ἔλλαμψη καί θεωρία τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ, θεωρεῖται ἡ κατ’ ἐξοχή βασιλεία τῶν οὐρανῶν»[2].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου