1.2. Η πτώση του ανθρώπου και οι συνέπειές της Γ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Αλεξία Φιλίππου)

      Ερμηνεύοντας και οι δύο Πατέρες την παράχρηση του αυτεξουσίου από τους πρωτόπλαστους, τους παρομοιάζουν με τα νήπια που επιχειρούν να φάνε στερεά  τροφή, ενώ μόνο γάλα τους επιτρέπεται να γευθούν[1]. Αυτή η προσπάθειά τους, φανερώνει εγωισμό, οπότε «ἀτελέστεροι καί λιχνότεροι ὄντες»[2], δεν μπορούν να έχουν την ορθή γνώση και διάκριση του εαυτού τους, ούτε και τη θέωση κατορθώνουν.

   Το αμάρτημα των πρωτοπλάστων, που τελικά ήταν η προσπάθειά τους να θεωθούν χωρίς τον Θεό ή με την περιφρόνησή του, και η παράχρηση  του αυτεξουσίου τους που επικεντρώνεται στην απόπειρά τους να μετάσχουν της θείας γνώσεως κατά τρόπο άκαιρο, αυθαίρετο, και ανυπάκουο, να αυτοθεωθούν δηλαδή, έγινε, αφού τους φθόνησε ο διάβολος και κατάφερε να τους εξαπατήσει.

      Στο νεκρώσιμο ιδιόμελο σε ήχο βαρύ, της νεκρώσιμης ακολουθίας, αφού αναφέρεται ότι ο Θεός επλαστούργησε τον άνθρωπον κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του, τον τοποθέτησε στον Παράδεισο να βασιλεύει όλων των κτισμάτων, και συνεχίζει: «φθόνῳ δέ διαβόλου ἀπατηθείς, τῆς βρώσεως μετέσχε, τῶν ἐντολῶν σου παραβάτης γεγονώς»[3]. Ο διάβολος βλέποντας τον Θεό να δημιουργεί τον άνθρωπο κατ’εικόνα του και βλέποντας τους αγγέλους να θαυμάζουν τον άνθρωπο ως «θεόν ἄλλον»[4], εφθόνησε τον Αδάμ του οποίου το πρωτόγονο κάλλος ετύφλωνε τους σκοτισμένους οφθαλμούς του και ετοιμάσθηκε να τον καταστρέψει. Γράφει σχετικά ο Μάξιμος ο θεοφόρος: «Ὁ διάβολος φθονώντας ἐμᾶς καί τόν Θεόν καί παραπλανώντας τόν ἄνθρωπο ὅτι ὁ Θεός τόν φθονεῖ, τόν ἔκανε νά παραβεῖ τήν ἐντολή. Τόν Θεόν τόν ἐφθόνησε, γιά νά μήν ἐκδηλωθεῖ ἡ πανύμνητη δύναμή του νά θεώνει τόν ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο τόν ἐφθόνησε, γιά νά μήν γίνει μέ τήν ἀρετή μέτοχος τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ»[5].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΓΡ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Λόγος 38, Εἰς τά Θεοφάνεια, P.G.. 36, 324C.

[2] ΙΩ.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, Ἔκδοσις ἀκριβής, 25 P. G. 94, 917BC.

[3] Μικρόν Εὐχολόγιον, σ σ. 206-207.

[4] ΓΡ. ΠΑΛΑΜΑ, Περί ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Β΄ 9, Π.Κ.ΧΡΗΣΤΟΥ, τόμ. Α΄, σ. 85.

[5] ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ, Περί Θεολογίας ...κεφ. Ε΄, κεφ. μη΄Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, ἐκδ. Α.και Ε. Παπαδημητρίου, Ἀθῆναι 1958, τόμ. Β΄σ.157.