«ΟΥ ΜΟΙΧΕΥΣΕΙΣ» Β΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Εἶναι βασικὰ μιὰ συνοπτικὴ ἀπόδοση τῶν ἐξακοσίων περίπου ἐντολῶν, ποὺ περιέχει ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Οἱ πρῶτες τέσσερεις ἐντολὲς ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεό, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιπες ἕξι μὲ τὶς σχέσεις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν συνάνθρωπό του[1]. Ἡ ἐντολὴ «οὐ μοιχεύσεις» εἶναι ἐνάντια στὶς σεξουαλικὲς σχέσεις μὲ κάποιον ἄλλο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἢ τὴν σύζυγό σου. Στὸ ἀρχαῖο Ἰσραὴλ ἡ ἁμαρτία τῆς μοιχείας ἐπέσυρε στὴν μοιχευομένη τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Ἔξ. 20, 1-17. Δευτ. 5, 6-21.

[2] Βλ. Λευιτ. 18: 20, 22, 29.