Οἱ τρεῖς κύριες καὶ καίριες πτώσεις τοῦ σατανᾶ μέσα εἰς τὸν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ σύμπαντος κόσμου Γ΄.

Ἀλλὰ (ὁ δράκοντας) δὲν ἐπεκράτησε· καὶ ἡ ἧττα του ἦταν τόσο συντριπτική, ποὺ δὲν εὑρέθη πλέον τόπος γι᾽ αὐτὸν στὸν Οὐρανό.

Καὶ ρίχτηκε κάτω ὁ δράκοντας, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ποὺ λέγεται διάβολος καὶ σατανᾶς καὶ παραπλανᾶ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη· ῥίχτηκε κάτω στὴν γῆν καὶ μαζὶ μ᾽ αὐτὸν ῥίχτηκαν στὴν γῆν καὶ οἱ σκοτεινοί του ἄγγελοι (δηλαδὴ οἱ πρώην φωτεινοὶ ἄγγελοι, ποὺ κατάντησαν δαίμονες σκοτεινοί, διότι ἀρνήθηκαν τὸν Θεό-Δημιουργό τους καὶ ἀκολούθησαν στὴν πτῶσι του τὸν διάβολο-ἑωσφόρο, ξεπέφτοντας ἀπὸ τὸν πνευματικὸν χῶρον “τῆς ἄνω φωτοφορίας”)(…) 

(συνεχίζεται)

— * —

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».