Μποροῦμε νὰ ἀμνηστεύουμε τὶς αἱρέσεις ἐν ὀνόματι τῆς «Ἀγάπης»; Ι΄.

Ὁ Χριστιανισμὸς τῶν ἁλιέων, τὸ Εὐαγγέλιον τῆς πτωχείας, τὸ Κήρυγμα τῆς μωρίας τοῦ Σταυροῦ, ἡ Ἐκκλησία τῆς ἀσκήσεως, τῶν δακρύων καὶ τοῦ μαρτυρίου, ἀναμφιβόλως δὲν εἶνε «κομμένα εἰς τὰ μέτρα των». Ἀλλ᾽ «εἰ πλοῦτον ἠγάπων (καὶ ἐγκοσμίους βασιλείας), τί τῷ περὶ πτωχείας (καὶ Βασιλείας Οὐρανῶν) διδάσκοντι ἐφοίτων»;… Τί ζητοῦσιν οἱ τοιοῦτοι πλησίον τοῦ Ἰησοῦ;…

(Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου, Ἀρχιμανδρίτου, «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ»
[«Οἰκουμενισμὸς» καὶ «Ζηλωτισμός»], ἐν Ἀθήναις, 1986) 

Ὁ μακαριστὸς Γέροντας
Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

***

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».