Μποροῦμε νὰ ἀμνηστεύουμε τὶς αἱρέσεις ἐν ὀνόματι τῆς «Ἀγάπης»; Β΄.

Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

Ἀγάπη λοιπὸν πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλ᾽ ἀδιαφορία καὶ περιφρόνησις πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους!

Ἐπὶ τέλους, Παναγιώτατε, ποῦ ὁδηγεῖτε τὴν Ἐκκλησίαν;

Ἆράγε ὅμως ἀγαπᾶτε πράγματι τοὺς αἱρετικούς;

Ἀκούσατε, Παναγιώτατε, μίαν παράδοξον ἀλήθειαν: ΟΧΙ! Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν πραγματικῶς καὶ εἰλικρινῶς τοὺς αἱρετικούς, ἡμεῖς οἱ «στενοκέφαλοι» καὶ «φανατικοί», καὶ οὐχὶ Ὑμεῖς καὶ οἱ μεθ᾽ Ὑμῶν. Ἡ ἀγάπη Ὑμῶν, δὲν εἶναι γνησία, ἀλλὰ ἐπιφανειακὴ καὶ ἐπίπλαστος· δὲν εἶναι ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ᾽ ἀγάπη ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης…

*

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».