Περὶ Ἱεραποστολῆς Δ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ἱεραποστολὴ εἶναι ἡ ἐπαναφορὰ ἀπὸ τὸ σκότος τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς διαφθορᾶς, εἰς τὸ φῶς τοῦ αὐθεντικοῦ μας “εἶναι”. Αὐτοῦ δηλαδὴ τοῦ “εἶναι”, ποὺ μᾶς ἐδωρήθη ἐξ ὑπαρχῆς, ἀλλ᾽ ὅμως ἐν συνεχείᾳ δυστυχῶς τὸ διεστραβλώσαμεν λόγῳ τῆς πτώσεώς μας εἰς τὴν ἁμαρτίαν, τῆς ἐγωϊστικῆς μας ἐμμονῆς μας εἰς αὐτὴν (δηλαδὴ ἡ ἀνοησία τῆς ἀμετανοησίας) καὶ ὡς ἐκ τούτου τῆς ἐξώσεώς μας ἐκ τοῦ Παραδείσου.

(συνεχίζεται)

— * —

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».