ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ IΔ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

   13. Ο Παράδεισος βρίσκεται στην αρχή της Ιστορίας του ανθρώπου και στο τέλος της θα υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση. Παράδεισος είναι η κατάσταση πραγμάτων ατελεύτητης ευφροσύνης, χαράς και αγαλλίασης, φωτισμού και δόξας, μακαριότητας και ανάπαυσης, μακριά από κάθε πόνο, λύπη και στεναγμό, που την κατάσταση αυτή αδυνατούμε να την εννοήσουμε και κατανοήσουμε. Στην Αγία Γραφή και στους Πατέρες, ο Παράδεισος, η αιώνια ζωή και η βασιλεία των Ουρανών, ταυτίζονται. Και έτσι, κατά τους Πατέρες, Παράδεισος είναι η θεωρία καί γνώση του Θεού, κατά το μέτρο της κάθαρσης και φωτισμού του κάθε ανθρώπου, όπου δεν θα υπάρχει κανένας κορεσμός της θέας του Θείου Προσώπου. Αναφέρουν οι Πατέρες, ακόμα, ότι Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού, που, ενώ θα διαχέεται σ’ όλους τους ανθρώπους θα ενεργεί με διπλό τρόπο, κολάζοντας τους αμαρτωλούς και ευφραίνοντας τους δίκαιους.

   Κόλαση στην Αγία Γραφή και Πατερική Παράδοση, περιγράφεται η κατάσταση πραγμάτων, όπου αυτοτιμωρείται ο άνθρωπος, λόγω της αδυνατότητάς του να έχει κοινωνία με τον Θεό, με συνεπακόλουθα τη θλίψη, τον πόνο, την πικρία, τον ονειδισμό και την αισχύνη, το πένθος, την αγωνία, την απελπισία και όλα τα κακά που προκαλεί η στέρηση της κοινωνίας του Θεού. Η Κόλαση είναι κατασκεύασμα προσωπικό, του κάθε ανθρώπου και όχι του αγαθού Θεού, είναι κάτι που δεν υπάρχει ως δημιούργημα, αλλά κάτι που συμβαίνει και μπορεί να πάθει ο άνθρωπος. Είναι στέρηση των θείων αγαθών και μαρτύριο και μάστιγα της αγάπης του Θεού.

(συνεχίζεται)