Ὁμοῦ μετὰ τῆς συνασκουμένης ἐν
Χριστῷ συζύγου του Ἐλισάβετ,
ἀκαμάτου, ἀφανοῦς καὶ ταπεινῆς συμμάχου στὶς χαρὲς καὶ τὶς θλίψεις
τῆς πολυκυμάντου ἱερατικῆς του διακονίας (φωτο 1890)
῾ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθοδοξία, εἶναι
τὸ ὑπέρτατο, τὸ ἁγιότερο, τὸ ἀγαθότερο, τὸ σοφότερο καὶ τὸ ἀναγκαιότερο
καθίδρυμα τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στὴν γῆ. Ἐκκλησία εἶναι ἡ σκηνὴ ἡ ἀληθινή, «ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος» (Ἑβρ. η´, 2).
Κανένας
ἄνθρωπος, ὅσον ἔξυπνος, ὅσον ταλαντοῦχος, ὅσον μορφωμένος, ὅσον φιλόσοφος κι ἂν
εἶναι δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸ «νὰ θεμελιώσῃ»
Ἐκκλησία.
[Ἐλεύθερη
ἀπόδοσι σημαντικῶν ἀποσπασμάτων ἀπὸ τὸ σπουδαῖο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς
Κροστάνδης: «Ἐκκλησία ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας καὶ ἡ
μακαριότητα τῶν Ἁγίων», ἀρχικὴ
μετάφρασι-ἐπιμέλεια ὑπὸ Πέτρου Μπότση, Ἀθήνα, 2012. Ὡσαύτως, ἡ ὡς ἄνω ἀπόδοσι εἶναι
παραλλήλως βασισμένη καὶ σὲ μεταφράσεις ἑτέρων ἔργων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς
Κροστάνδης, ἐπὶ τοῦ ἰδίου θέματος, ὑπὸ τοῦ Παν/τάτου Ἀρχιμ. Δαμιανοῦ Ζαφείρη (ἔκδοσις “Ζωοδόχος Πηγή”, Ἀθῆναι, 2003) καὶ ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίου Ντανίλη (ἔκδοσις
“Ὀρθόδοξος Κυψέλη”, Θεσ/νίκη, 2004)
κ.ἄ.]
(συνεχίζεται)
— * —
Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».