Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011


Προβολή εικόνας πλήρους μεγέθους

Η ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
 Του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
Δρος Θεολογίας - Μουσικού
Μέρος Β΄
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’Η ομοφυλοφιλία στις προς Ρωμαίους Επιστολή
1.                 Η προς Ρωμαίους επιστολή.
            Ο απόστολος των εθνών Παύλος μέχρι τη μέρα που έγραψε την επιστολή του προς τους Ρωμαίους δεν είχε επισκεφτεί τη Ρώμη, όπως επίσης και όλοι οι άλλοι απόστολοι.  Παρ’ όλα αυτά στη Ρώμη υπήρχαν πολλοί χριστιανοί, προερχόμενοι τόσο από τους Ιουδαίους όσο και από τους εθνικούς.  Εκεί είχαν οργανώσει πολύ ικανοποιητικά την εκκλησία τους.       
            Μεταξύ, λοιπόν, των χριστιανών της Ρώμης υπήρχαν και Ιουδαίοι, οι οποίοι δεν κατόρθωσαν να απαγκιστρωθούν από τις τυπικές και συμβολικές διατάξεις του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης.  Υπήρχαν ακόμη και εθνικοί, οι οποίοι δεν πέτυχαν να απαλλαγούν από τις πλάνες και τα έθιμα της ειδωλολατρικής θρησκείας.  Γι’ αυτούς τους λόγους ο απόστολος των εθνών θεώρησε καθήκον του να τους διαφωτίσει στην ορθή πίστη και ζωή και γραπτώς.

2.                 Χρόνος και τόπος γραφής της επιστολής.
            Ο απόστολος Παύλος έγραψε την προς Ρωμαίους επιστολή από την Κόρινθο, όταν επισκέφθηκε για δεύτερη φορά την πόλη αυτή.  Η επιστολή εγράφη, δηλαδή, γύρω στις αρχές του 58 μ.Χ. και την έστειλε με την εκλεκτή διακόνισσα των Κεγχρεών Φοίβη.  Κατά την περίοδο αυτή ο απόστολος των εθνών ετοιμαζόταν να αναχωρήσει προς την Ιερουσαλήμ, για να μεταφέρει βοήθημα από τους χριστιανούς της Μακεδονίας και Αχαΐας στους εκεί στερούμενους αδελφούς.

3.                 Η αρσενοκοιτία στο α’ κεφάλαιο της επιστολής.
            Στο α’ κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής ο συγγραφέας προσφωνεί τους χριστιανούς αδελφούς της Ρώμης.  Στη συνέχεια ο απόστολος των εθνών αναφέρεται στην αγάπη του προς τους χριστιανούς, καθώς και στις προσευχές του γι’ αυτούς.  Σε αντίθεση, λοιπόν, προς τους ευλαβείς χριστιανούς αναφέρεται και στην οργή του Θεού εναντίον των ασεβών εθνικών, διότι, ενώ γνώριζαν μέσω της δημιουργίας τον Θεό, ούτε τον δόξασαν ούτε τον ευχαρίστησαν.
            Αναφερόμενος, λοιπόν, ο απόστολος Παύλος στους ασεβείς εθνικούς λέγει και τα εξής: «Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις απιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ός έστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν.  Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· αί τε γάρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, αρσένες εν άρσενι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ήν έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες»(΄Ρωμ. ά, 24-27).
            Δια την ασέβεια, δηλαδή, και την αποστασία τους αυτή απέσυρε ο Θεός τη χάρη του και έτσι παρεδόθησαν και υποδουλώθηκαν στις αμαρτωλές επιθυμίες των καρδιών τους, σε ηθική ακαθαρσία, ώστε να εξευτελίζονται τα σώματά τους από αυτούς τους ίδιους.  Αυτοί αντάλλαξαν και αντικατέστησαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα της ειδωλολατρίας, σεβάσθηκαν δε και λάτρεψαν την άψυχη και άλογη και πεπερασμένη κτίση, αντί του Δημιουργού, ο οποίος την έκτισε και πρέπει δια τούτο να ευλογείται και να δοξάζεται σε όλους τους αιώνες.  Ακριβώς δε διότι λάτρευσαν ψευδείς και φαύλους Θεούς, παρεχώρησε ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν σε εξευτελιστικά πάθη.  Διότι και οι γυναίκες τους (χωρίς να ντραπούν και σεβασθούν την παρά φύση και εξετράπησαν σε ακατανόμαστες πράξεις.  Κατά παρόμοιο τρόπο και οι άντρες άφησαν την φυσική σχέση και χρήση της γυναίκας και φλογίσθηκαν στις εμπαθείς ορέξεις μεταξύ τους, ώστε άνδρες σε άνδρες να ενεργούν αναίσχυντες και εξευτελιστικές πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθό, που τους έπρεπε για την πλάνη τους από τον ίδιο τον εαυτόν τους.     
            Ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για ένα πραγματικό γεγονός της εποχής του.  Αναφέρεται στην ασέβεια των εθνικών, εξ αιτίας της οποίας ο Θεός αποσύρει την χάρη Του.  Γι’ αυτό και οι εθνικοί αυτοί υποδουλώνονται σε πάθη ατιμίας και αλλάζουν τη χρήση του φύλου τους.  Έτσι οι γυναίκες ασελγούν μεταξύ τους, καθώς και οι άνδρες φλογίζονται σε εμπαθείς και ακατανόμαστες ορέξεις μεταξύ τους. 
            Πολύ παραστατικά αναφέρει και ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης τα ακόλουθα:  «Έτσι έγιναν σιχαμεροί και εις την πολιτείαν, με το να άφησαν την κατά φύσιν ηδονήν των γυναικών, η οποία είναι αυκολώτερα και ηδονικότερα,  και έπεσαν εις την παρά φύσιν των ανδρών, ήτοι την αρσενοκοιτίαν, η οποία είναι και δυσκολότερα και αηδεστέρα.  Το γάρ μεταλλάξαι τούτο δηλώνει, ότι αφήκαν εκείνα όπου είχον, και επροτίμησαν άλλα όπου δεν είχον.  Φανερώνει δε ο απόστολος μεγάλον κατήγορον των δύο γενών, ήτοι των γυναικών και των ανδρών, την φύσιν την οποίαν παρέβησαν.  Αφού γάρ είπε συνεσκιασμένος, πώς αι γυναίκες των Ελλήνων έπραττον ένα έργον αισχρόν, (το οποίον ουδέ πρέπει να γραφθή εδώ δια την αισχρότητα), λέγει και περί των ανδρών, ότι εξεκαύθησαν ένας εις τον άλλον, φανερώνοντας με το, εξεκαύθησαν, τον πολύν ερεθισμόν και την άκρατην ορμήν της επιθυμίας προς την αρσενοκοιτίαν» [1]. 
            Η αρσενοκοιτία, την οποία έπρατταν οι εθνικοί, δεν ήταν αποτέλεσμα της φυσικής επιθυμίας τους, αλλά προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να την πράττουν.  «Επειδή δε είπεν εξεκαύθησαν εις την σαρκικήν όρεξιν, δια να μη νομίσεις ότι την φυσικής επιθυμίας των ήτον η ασθένεια, λέγει ακολούθως ότι αυτοί κατειργάζοντο αυτήν, ήτοι κάθε σπουδήν έβαλλον εις την ακαθαρσίαν, κάμνοντες αυτήν έργον τους και απολαμβάνοντες μισθόν της από τον Θεό αποστασίας και της προς τα είδωλα πλάνης των, της τοιαύτην ασχημοσύνην και κόλασιν έχοντες αυτήν την ίδιαν ηδονήν όπου εδοκίμαζον, ωσάν όπου ήτον παρά φύσιν και γεμάτη από ακαθαρσίαν» [2]

4.                 Τα Σόδομα και Γόμορρα.
            Ο απόστολος Παύλος στο Θ’ κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής αναφέρει τα ακόλουθα: «Και καθώς προείρηκεν Ησαΐας, εις μη Κύριος Σαωαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ρωμ. θ’, 29).  Και όπως, δηλαδή, ο προφήτης Ησαΐας έχει προαναγγείλει: Εάν ο παντοδύναμος Κύριος δεν είχε αφήσει εν μέσω ημών αγαθούς, απογόνους του Αβραάμ, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε ομοιωθεί με τα Γόμορρα.  Ως σπέρμα, το οποίο εγκατέλειπε ο Κύριος, σύμφωνα με τον θείον Κύριλλον, είναι οι λίγοι Ιουδαίοι που σώθηκαν, δηλαδή η Θεοτόκος και οι απόστολοι[3].
            Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης αναφέρει τα εξής: «Διατί εάν ο Θεός αυτό το σπέρμα δεν το διεφύλαττεν, όλον ομού το γένος των Ιουδαίων ηθέλαμεν απολεσθώμεν, ώσαν τα Σόδομα και ώσαν τα Γόμορρα, επειδή και είμεθα ώσαν εκείνοι από τας αμαρτίας κατάδικοι»[4].


[1]  Οσίου πατρός ημών Νικοσήμου του αγιορειτου, Ερμηνεία εις τας ΙΔ’ επιστολάς του αποστόλου Παύλου, τόμος πρώτος, Η προς Ρωμαίους και η πρώτη προς Κορινθίους, έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσαλονίκη 1989, σ. 80.
[2]  Ένθ’ ανωτέρω, σς. 80-81.

[3] Σπέρμα, σύμφωνα με τον Ωριγένη και τον Φώτιο, είναι ο Χριστός (Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του αγιορείτου, ένθ’ ανωτέρω, σ. 233).
[4] Αυτόθι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου