Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Το θαύμα του αποστόλου Ανδρέα στον Παντελή


Το Θαύμα του Αποστόλου Ανδρέα στον Πανετλή

Θεέ μου παντοδύναμε, δοξάζω το όνομά σου,
Πάλε ζητώ την χάρη σου και την βοήθειά σου.

Πρόκειται περί θαύματος του Αποστόλου Ανδρέα,
Να το φωνάξω να ακουστεί στην γενεά την νέα.

Για μια γυναίκα που έχασε το ακριβό παιδί της,
Που τόχε για παρηγοριά και μέλλον στη ζωή της.

Είχε δεκατριών χρονών παιδί κ’ ανάγιωνέντο,
Και Παντελή το όνομα αυτή ονόμαζέ τον.

Μίαν ημέραν έξαφνα, ο Παντελής εχάθη,
Και έβαλέν την στα βάσανα και σε μεγάλα πάθη.

Επιάσασιν τον Παντελή χωρίς κανείς να ξέρει,
Επήραντον μέσα βαθκιά στα τούρκικα τα μέρη.

Εις τα σχολεία στέλλουν τον καλά τον εσπουδάσαν,
Κατόπιν χότζιαν κάμνουν τον κ’ ύστερα ησυχάσαν.

Τώρα ας τον αφήκουμεν εκεί να τους διαβάζει,
Και ας έρτουμε στην μάναν του που είχε το μαράζιν.

Είκοσι χρόνια έκλαιε για τούντην ιστορία,
Και Αντρέας ο Απόστολος λυπήθη την Μαρίαν,

Όμως στην Κύπρο είπεν της πρέπει να ξεκινήσεις,
Για ν’ άρτεις εις την χάριν μου για να προσκυνήσεις,

Ο Άγιος δοξάζω τον πώς εν να τα γιουτίσει,
Πιάνει τζ’ ο χάτζας προσταγήν στην Κύπρο να γυρίσει.

Αφού εν θέλημα Θεού και θαύμα των Αγίων,
Φέρνει τους ράστην και τους δυο να μπούσιν σ’ ένα πλοίον.

Ο χότζας άμα τζ’ είδεν την γνώρισεν την Μαρίαν,
Πως ήταν η μητέρα του βεβαίωσιν εδίαν.

Άψασιν πάνω του φωθκιές, λαμπρά και δεν βαστάχνει,
Πάει κοντά της έκατσε εφτύς καιρό δεν χάνει.
Λαλεί της, πες μου να χαρείς ποιον είναι το όνομα σου.
Και ποιον είναι το μέρος σου σωστά με την καρκιάν σου.

Το όνομά μου λέγει του, με λέγουσοιν Μαρία,
Και η πατρίδα μου σωστά που την Μικράν Ασίαν.

Λαλεί της που τα λόγια σου και που την ιστορία,
Θα έχεις παιδί στον πόλεμο εσύ κυρά Μαρία.

Αμέσως αναστέναξε και έκλαψε η Μαρία,
Ας ήταν εις τον πόλεμο χότζα τζαι να τον είδα.

Πες μου λαλεί της να χαρείς τα μάθκια τζαι το φως σου,
Ίσως τζαι ξέρω τίποτα τζαι πώ σου για τον γιο σου.

Είχε στο πρόσωπο ελιά και εις το στήθος άλλη,
Και εις τη βούκα τη δεξιά δεύτερη πιο μεγάλη.

Λαλεί είναι ζωντανός ο γιος σου που γυρέφκεις,
Και παντελής το όνομα κυρά αν δεν πιστέφκεις.

Λέγει μου, πες μου να χαρείς αν είδες το παιδί μου,
Και γίνου Άγιος Αρχάγγελος και πάρε τη ψυχή μου.

Λαλεί της φέρτο χέρι σου μάνα να το φιλήσω,
Και γλυκοφίλα με και συ και να σου μολοήσω.

Αφού εφανερώθηκε το θαύμα του Αγίου,
Εγίνηκεν ανάστατο το πλήρωμα του πλοίου.

Πως ήταν μάνα και παιδί άμα βεβαιωθήκαν,
Ούλλοι που την συγκίνησιν τα κλάματα λουθήκαν.

Παρασκευή ή Σάββατο νομίζω του Λαζάρου,
Εφτάσαν εις την Λάρνακα πουχε να ξυπαρκάρουν.

Μέσα στον αί Λάζαρο, εφτύς τους οδηγήσαν,
Τη γραία και τον Παντελή και ούλλοι επροσυνήσαν.

Μέσα στην Σκάλα έγινε τότε γιορτή μεγάλη,
Που εστράφηκεν ο Παντελής στην πίστη πουείχε πάλιν.

Είκοσι χρόνια χασιμιός σα νάταν πεθαμένος,
Που ήταν από τη μάνα του μακρά ποχωρισμένος.

Είναι πολλά τα θαύματα στον κόσμο που γινήκαν,
Είχε τυφλούς που αμπλέψασι και τα διηγηθήκαν.

Απόστολε Αντρέα μου κ’ η χάρις σου μεγάλη,
Πόχεις την Εκκλησία σου κοντά στο παραγιάλι.

Απόστολος ανάδειξε τον πλάστη και Θεό μου,
Δοξάζω σε που βοηθάς και μένα και όλου του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου