Περὶ συμπροσευχῶν καὶ περὶ τοῦ βαπτίσματος τῶν ἑτεροδόξων Γ΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου (Τσαλίκη) τοῦ ἐν Εὔβοίᾳ

Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Καθολικοῦ (παπικοῦ), ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς του, ἀπ᾽ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἀλλὰ μόνο χρίσμα.

Χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγῳ ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη.

(Ἀπὸ τὸ σπουδαῖο βιβλίο τοῦ ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστὼφ «Ἀντιαιρετικὰ Ἐφόδια: Ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι»)

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Δ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Κάρβουνο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Οἱ Οὐνῖτες ἀνέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα κατὰ τὴν περίοδο τῆς δουλείας τῶν ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς ὀθωμανούς, καθὼς καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἑνετοκρατίας, στὶς περιοχές, οἱ ὁποῖες ἦταν ἑνετοκρατούμενες. Κατὰ τὸ 1583 μ.Χ. οἱ Ἰησουΐτες ἔκαναν τὴν ἐμφάνισή τους στὴν Κωνσταντινούπολη. Αὐτοὶ εἶχαν στὴ διάθεσή τους διάφορα μέσα, ὅπως χρήματα, ἐκδόσεις καὶ πολιτικὴ κάλυψη, καὶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἐπηρέασαν πολλοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς τόσο στὰ Βαλκάνια ὅσο καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία. Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος, ποὺ τὸ 1722 μ.Χ. συγκλήθηκε ἡ πανορθόδοξη σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολη[1]. Ἡ πανορθόδοξη αὐτὴ σύνοδος ἀπέστειλε ἐγκύκλιο πρὸς τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία καταδίκασε τὴν Οὐνία, ἡ δράση τῆς ὁποίας περιέκλειε πολλοὺς κινδύνους.

(συνεχίζεται)

---

[1] Στὴν ἐν λόγῳ σύνοδο ἔλαβαν μέρος ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰερεμίας ὁ Γ΄, ὁ πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἀθανάσιος ὁ Γ΄ καὶ ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Χρύσανθος.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Κωδικός: T04 Ημερομηνία Έκδοσης: Φεβρουάριος 1989 Διαστάσεις (cm²): 17x24 Σελίδες: 48 Τιμή Πώλησης: € 4

Απλή, αλλά συστηματική περιγραφή διαφόρων τρόπων φιλοτεχνήσεων των Αγίων Εικόνων, ούτως ώστε ο μελετητής του τευχιδίου να μπορεί να επιλέξει, αφού δοκιμάσει, τον τρόπο και τη μέθοδο, που τον εκφράζει καλύτερα.

Περὶ συμπροσευχῶν καὶ περὶ τοῦ βαπτίσματος τῶν ἑτεροδόξων Β΄.

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου (Τσαλίκη) τοῦ ἐν Εὔβοίᾳ

Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης.

Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι μας δύο Ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μία ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη».

Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετὸ (μόνο) τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:

«Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει: “Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται”.

Γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικὰ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος».

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Γ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Κάρβουνο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Κάθε Οὐνίτης ἔχει σὰν σκοπό του νὰ προσελκύσῃ ὀρθοδόξους χριστιανοὺς στὴν παπικὴ αἵρεση. Ἡ τάση τῶν παπικῶν νὰ εἶναι ὁ πάπας ἡ κεφαλὴ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζει νὰ φαίνεται ἀπὸ τὸν ἕκτο αἰῶνα. Τὸ ξεκίνημα καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς Οὐνίας βρίσκεται στὴ σύνοδο τοῦ Λατερανοῦ τὸ 1215 μ.Χ., καθὼς καὶ στὴν Βούλα τοῦ πάπα Ἰννοκεντίου Δ΄. 

(συνεχίζεται)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑΣ

Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2016 Διαστάσεις (cm²): A4 Σελίδες: 36 Τιμή Πώλησης: € 7

Περὶ συμπροσευχῶν καὶ περὶ τοῦ βαπτίσματος τῶν ἑτεροδόξων Α΄.

Εἰκὼν ἱστορηθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἀγιογράφου Γεωργίου Τσιάμη, εὑρισκομένη στὸ Εἰκονοστάσιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ὁσίων Δαϋὶδ τοῦ Γέροντος καὶ Ἰακώβου (Τσαλίκη),
ἐντὸς τοῦ στρατοπέδου τῆς 35 Μ.Κ. παρὰ τὴν Ἱερὰν Μονὴν Σταυροβουνίου

ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου (Τσαλίκη) τοῦ ἐν Εὔβοίᾳ

Διηγεῖται ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης:

«Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μας ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό.

Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελλί μου.

Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις.

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».