Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς Β΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ὁ ὅσιος Παΐσιος (1924-1994) λίγα γράμματα ἤξερε, δὲν ἦταν σπουδαγμένος θεολόγος, δὲν φοίτησε σὲ ἀκαδημαϊκὲς σχολές. Σπούδασε στὸ Πανεπιστήμιο τῆς ἐρήμου, ἔζησε τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή, καλλιέργησε τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἔγινε ὁ θεολόγος τοῦ βιώματος καὶ τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἁπλὸς λόγος του, ὅταν ἀναφέρεται στοὺς σύγχρονους ἀγῶνες τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀποπνέει τὸ ἄρωμα τῆς πατερικῆς Παραδόσεως καὶ εὐφραίνει τὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

(Ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ περιοδικὸ
«Ο ΣΩΤΗΡ»
ὄργανο ὁμωνύμου Ἀδελφότητος Θεολόγων
τεῦχος ἀρ. 2106, 1 Μαρτίου 2015)

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Ι΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Κατὰ τὸ 1930 τὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν ἐπέβαλε στοὺς Οὐνῖτες νὰ μὴ φοροῦν τὸ ρἀσο, τὸ ὁποῖο φροῦσαν οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ μοναχοί. Ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἀπαγορεύσεως ἦταν διότι συγχέονταν οἱ Οὐνῖτες μὲ τοὺς ὀρθοδόξους κληρικοὺς καὶ μοναχούς. Οἱ Οὐνῖτες ὅμως δὲν ἐφάρμοσαν ποτὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή.

          Ὁ ρουμάνος ὁμολογητὴς π. Ἰωάννης τὸ 1776 ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Καλύτερα νὰ πεθάνω στὴ φυλακή, παρὰ νὰ ἀφήσω τὴ δοξασμένη πίστη μου»[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Στὴ Ρουμανία οἱ οὐνῖτες καταδίωκαν τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς.

ΔΕΚΑ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ ΕΡ. 1

Κωδικός: T06 Ημερομηνία Έκδοσης: Αύγουστος 1996 Διαστάσεις (cm²): 23x31 Σελίδες: 16 Τιμή Πώλησης: € 4

Οι παραλλαγές αυτές αρχικά γράφτηκαν ως ανεξάρτητα, αυτοτελή, μικρά έργα ή καλύτερα ως σχεδιάσματα και είναι βασισμένες πάνω σε παραδοσιακά μοτίβα και έχουμε γράψει στο αριστερό χέρι αρπιστικές συγχορδίες για να μπορεί ο εκτελεστής να δώσει περισσότερη κίνηση στο έργο.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς A΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ» 

Μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ βαθιὰ συγκίνηση ἀκούσαμε οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς 13ης Ἰανουαρίου 2015 γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς ὁσιακῆς μορφῆς τοῦ συγχρόνου ἁγιορείτου ἀσκητοῦ εἶχε ἤδη ἁπλωθεῖ σ᾽ ὄλο τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο, καὶ ἡ ἁγιότης του ἦταν βαθιὰ πεποίθηση τῆς συνειδήσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Κτύπησαν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν! Δόξασαν μὲ χαρὰ τὸν Θεὸ οἱ ψυχὲς τῶν πιστῶν. Προσκυνοῦμε πλέον τὴν ἁγία εἰκόνα του, ζητοῦμεν τὶς πρεσβεῖες του, διηγούμαστε τὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῶν προσευχῶν του.

(Ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ περιοδικὸ
«Ο ΣΩΤΗΡ»
ὄργανο ὁμωνύμου Ἀδελφότητος Θεολόγων
τεῦχος ἀρ. 2106, 1 Μαρτίου 2015)

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Θ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

          Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπὶ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ Παπαδόπουλου, κατὰ τὸ 1924, κατήγγειλε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐκκλησιαστικῶν καὶ Δημασίας Ἐκπαιδεύσεως τὸν Γεώργιο Χαλαβαζῆ γιὰ τὴ δράση τῆς Οὐνίας. Ὡς γνωστὸν οἱ παπικοὶ δὲν ὑποστήριξαν τὴν Ἑλλάδα στὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ καθὼς καὶ στὸν Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Οἱ δύο ἄνδρες, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καὶ Γεώργιος Χαλαβαζής, ἀλληλογραφοῦσαν γιὰ κάποιο διάστημα.

(συνεχίζεται)

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 17ο και 18ο ΑΙΩΝΑ

Ημερομηνία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2014 Διαστάσεις (cm²): 17x24 Σελίδες: 16 Τιμή Πώλησης: € 4

Ἡ στάσις τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, Ἐπισκόπου Σμύρνης, ἀπέναντι τῶν αἱρετικῶν, «οἰκουμενιστῶν» καὶ «νικολαϊτῶν» τῆς ἐποχῆς του Δ΄.

Νωπογραφία ἐκ τοῦ Καθολικοῦ
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Προξενεῖ ὀδύνην ἡ σύγκρισις τῆς τοιαύτης, πλήρους κρυσταλλίνης διαυγείας, στάσεως τοῦ ἱεροῦ Πολυκάρπου καὶ ὅλων τῶν ἀνὰ τοὺς αἰώνας αὐθεντικῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν, συγκρινομένης πρὸς αὐτὴν τῶν «μισθωτῶν» (Ἰωάν. ι΄, 12,13) ποιμένων («ἑνωτικῶν», ἀντιησυχαστῶν, ἀντικολλυβαδιστῶν, οἰκουμενιστῶν, συγκρητιστῶν, νικολαϊτῶν, «προοδευτικῶν», «ἐκσυγχρονιστῶν»), οἱ ὁποῖοι, «ἀγαπήσαντες τὸν νῦν αἰῶνα» περισσότερον παρὰ τὸν Χριστὸν καὶ διακατεχόμενοι ὑπὸ πνεύματος δειλίας καὶ συμπλέγματος μειονεξίας, ἔναντι τῶν κατὰ τὸ φαινόμενον ἰσχυρῶν, αἱρέσεων καὶ αἱρετικῶν, προετίμησαν τὴν ὁδὸν τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς διγλωσσίας, μιμούμενοι, κατὰ ἀξιοθρήνητον τρόπον, τὴν κοσμικὴν διπλωματίαν, «μεταίροντες, οὕτως, ὅρια αἰώνια, ἃ οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔθεντο».

(Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Χρ. Εὐθυμίου,
Λέκτορος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν,
«Αὐθεντικοὶ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας», Ἀθῆναι 2009, σελ. 43-48).

***

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».