Η ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

Δρος Θεολογίας – Μουσικού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Περί της ομοφυλοφιλίας.

1. Γενικά περί ομοφυλοφιλίας.

            Η «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια» δίνει ένα αρκετά συνοπτικό και περιεκτικό ορισμό της ομοφυλοφιλίας.  Ομοφυλοφιλία η αρσενοκοιτία είναι μια «διάστροφος ερωτική σχέσις υφιστάμενη μεταξύ ατόμων ανηκόντων εις το αυτό φύλον»[1].  Η ομοφιλοφιλία παρατηρείται και στα δυο φύλα και «είναι πάντοτε ψυχοπαθολογικό φαινόμενο, συνήθως δε, είτε οργανικώς, είτε καθ’ έξιν, και από βιολογικής απόψεως παθολογική κατάσταση»[2].

            Στην ιστορία των διαφόρων αρχαίων λαών διασώζονται πολλές μαρτυρίες για το φαινόμενο αυτό, το οποίο μερικές φορές εξηγείται από κοινωνικούς λόγους.  Στην αρχαία Ελλάδα τείνει να προσλάβει φιλοσοφική δικαιοσύνη.

            Στην εποχή μας η ομοφυλοφιλία παρουσιάζει έξαρσιν.  Ένας από τους λόγους που εκπίπτει ο άνθρωπος στην ομοφυλοφιλία είναι και η τάση αναζήτησης της ηδονής του «απαγορευμένου», η οποία πάντοτε αποτελεί ελκυστική δύναμη, που ενεργεί στον άνθρωπο που δεν έχει ηθικές βάσεις.

2. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα

            Στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, που φέρει τον τίτλο Γένεσις, στο ιη΄ και ιθ΄ κεφάλαιο, περιγράφεται η καταστροφή των πόλεων Σοδόμων και Γομόρρας.  Τις πόλεις αυτές κατέστρεψε ο Θεός βρέχοντας «θείον και πύρ εξ ουρανού», εξ’  αιτίας του ότι οι κάτοικοι των ήσαν αρσενοκοίται.

            Ο Αβραάμ φιλοξένησε τρείς άνδρες, οι οποίοι ήσαν άγγελοι Θεού (Γεν. ιή, 1-8).  Ο ένας από τους αγγέλους ανέφερε στον Αβραάμ, ότι η γυναίκα του Σάρρα θα γεννήσει υιόν (Γεν. ιή, 9-15).  Ο Κύριος, λοιπόν, αποκαλύπτει ακόμη στον Αβραάμ, ότι θα καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα (Γεν. ιη΄, 16-22).  Ο Αβραάμ μεσολαβεί στον Θεό να μην καταστραφούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, αλλά η προσπάθεια του καθίσταται άκαρπος (Γεν. ιη΄, 23-33).

            Ο Λώτ αξιώνεται να φιλοξενήσει τους δύο από τους τρείς αγγέλους (Γεν. ιθ΄, 1-3).  Όλοι οι άνδρες της πόλεως εκείνης, από τον νεαρότερο μέχρι τον γεροντότερο, περιεκύκλωσαν το σπίτι και ήθελαν να ασελγήσουν σ’ αυτούς.  Ο Λώτ τους προτείνει αντί τους φιλοξενούμενους να πάρουν τις κόρες του, αλλά αυτοί τυφλωμένοι από το πάθος τους όρμησαν σαν λύκοι κατά του Λώτ.  Τότε οι δύο φιλοξενούμενοι άνδρες έδειξαν τη δύναμή τους και τιμώρησαν όλους τους άνδρες με αορασία, έτσι ώστε να μην μπορούν να βρουν την πόρτα (Γεν. ιθ΄, 4-11).

            Ο Θεός τότε φροντίζει για την σωτηρία του Λώτ και της οικογένειάς του (Γεν. ιη΄, 12-23) και δίνει οδηγίες στον Λώτ έτσι ώστε να εξέλθουν από την πόλη.  Ο Θεός τότε βρέχει θείον και φωτιά από τον ουρανό και καταστρέφει τις δύο πόλεις, η δε γυναίκα του Λωτ τιμωρείται, διότι παράκουσε την εντολή και γύρισε πίσω να δει τη θεομηνία που ξέσπασε.  Γι΄ αυτό και έγινε στήλη άλατος (Γεν. ιη΄, 24-29).

            Αυτή είναι και η πρώτη φορά που αναφέρεται στην Αγία Γραφή η αρσενοκοιτία.  Γι’ αυτό και από τη πόλη Σόδομα, στην οποία κατοικούσαν οι αμαρτωλοί αυτοί άνθρωποι, η αμαρτία αυτή πήρε το επίθετο «Σοδομική».

3. Άλλες μαρτυρίες από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη

            Στο τρίτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, το Λευϊτικό, αναφέρονται κάποιοι νόμοι για την αποφυγή σαρκικών σχέσεων με διάφορα πρόσωπα και ζώα.  Αναφέρονται δε τα εξής: «Και μετά άρσενος ού κοιμηθήση κοίτην γυναικός· βδέλυγμα γάρ έστι» (Λευϊτ. Ιη’, 22).  Δηλαδή δεν θα έχεις σαρκική σχέση με άνδρα, σαν να είναι γυναίκα, διότι αυτό είναι μισητό και σιχαμερό.
            Και στο 20^ο κεφάλαιο, επίσης, του Λευϊτικού αναφέρονται ποινές για διάφορες παραβάσεις οικογενειακής και ηθικής φύσεως.  Γράφονται δε τα εξής: «Και ός αν κοιμηθή μετά αρσενός κοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι· θανατούσθωσαν, ένοχοι είσιν» (Λευϊτ. κ’, 13).

            Στο πέμπτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, αναφέρονται τα εξής: «Και ερούσιν η γενεά η ετέρα, οι υιοί υμών, οι αναστήσονται μεθ’ υμάς, και ο αλλότριος, ός αν έλθη εκ γής μακρόθεν, και όψονται τάς πληγάς της γής εκείνης και τας νόσους αυτής, ας απέστειλε Κύριος επ’ αυτήν – θείον και άλα κατακεκαυμένον, πάσα η γη αυτής ου σπαρήσεται ουδέ ανατελεί, ουδέ μη αναβή επ’ αυτήν παν χλωρόν, ώσπερ κατεστράφη Σόδομα και Γόμορρα, Αδαμά και Σεβωΐμ, ας κατέστρεψε Κύριος εν θυμώ και οργή» (Δευτερ. Κθ’, 21-22).  Τα δε παιδιά σας, δηλαδή, η επομένη από σας γενεά, αυτοί που θα έλθουν εις τα πράγματα μετά από σας και κάθε ξένος, που θα έλθει από κάποιαν μακρινή χώρα, θα δουν τις τιμωρίες, που θα κτυπήσουν τη χώρα εκείνη, και τις ασθένειές της, όσες έστειλε σ’ αυτήν ο Κύριος.  Θα δουν, δηλαδή, το θειάφι και το πυρακτωμένο αλάτι και ότι δεν θα σπαρθεί όλος ο τόπος της και δεν θα φανεί, ούτε θα φυτρώσει πάνω της κάθε είδους φυτό, όπως κατεστράφησαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, η Αδαμά και η Σεβωΐμ, που τις κατέστρεψε με οργή και θυμό ο Κύριος.

            Στο βιβλίο του Ησαΐα καταγράφεται και το ακόλουθο χωρίο: «Και ει μη Κύριος σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν» (Ησ. α΄, 9).  Αν, δηλαδή, ο Κύριος των δυνάμεων, ο Παντοκράτωρ, δεν μας άφηνε μικρή, αλλά εκλεκτή μερίδα δικών του ανθρώπων, θα γινόμασταν σαν τα Σόδομα και θα εξομοιωνόμασταν σαν τα Γόμορρα, εξαφανιζόμενοι ως εκείνα ολοτελώς.  Το πιο πάνω χωρίο αναφέρει και ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του.

            Στο ιγ’ κεφάλαιο του ιδίου βιβλίου αναφέρονται τα ακόλουθα: «Και έσται Βαβυλών, ή καλείται ένδοξος υπό βασιλέως Χαλδαίων, όν τρόπον κατέστρεψεν ο Θεός Σόδομα και Γόμορρα» (Ησ. ιγ’, 19).  Και θα καταστραφεί, δηλαδή, και ερημωθεί η Βαβυλώνα, η οποία καλείται ένδοξος, αναδειχθείσα τέτοια από τον βασιλιά των Χαλδαίων, όπως κατέστρεψε ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

            Στο προφητικό βιβλίο του Αμώς ο Θεός αναφέρεται στην αυταπάτη, στην ισχυρογνωμοσύνη και στην τιμωρία τοθ Ισραήλ.  Αναφέρονται, λοιπόν, τα ακόλουθα: «Κατέστρεψα υμάς, καθώς κατέστρεψεν ο πυρός· ως επεστρέψατε προς με, λέγει Κύριος» (Αμώς δ΄,11).  Σας κατέστρεψα, όπως άλλοτε Εγώ, ο ίδιος Θεός, κατέστρεψα τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και εγίνατε όπως το μισοκαμένο δαυλί, που το άρπαξαν και το έσυραν έξω από την φωτιά και το οποίο είναι πλέον εντελώς άχρηστο για ο,τιδήποτε.  Αλλά και πάλιν δεν εσωφρονισθήκατε και δεν επεστρέψατε με μετάνοια σε μένα, λέγει ο Κύριος.

            Στο βιβλίο τέλος των Ψαλμών αναφέρονται τα εξής: «Επιβρέξει επί αμαρτωλούς παγίδας, πυρ και θείον και πνεύμα καταιγίδος η μερίς του ποτηρίου αυτών» (Ψαλμ. ι΄,6).  Ο Κύριος, δηλαδή, θα εξαπολύσει από τον ουρανό σαν βροχή ολέθριες παγίδες πάνω στους αμαρτωλούς.  Θα ρίψει κατ’ αυτών φωτιά και θειάφι, που δεν σβήνει εύκολα, και άνεμο βίαιο και σφοδρό, δια να τα αναφυσά και τα αναρριπίζει.  Αυτά θα αποτελούν το καταστρεπτικό μερίδιο που θα γεμίζει το ποτήρι, το οποίο οι αμαρτωλοί θα αναγκασθούν να πιούν.

            Στην Καινή Διαθήκη η αμαρτία της ομοφυλοφιλίας αναφέρεται στην προς Ρωμαίους Α΄, προς Κορινθίους Α’, και προς Τιμόθεο επιστολές του αποστόλου Παύλου, καθώς και στην καθολική επιστολή του Ιούδα.  Στην τελευταία μάλιστα επιστολή (του Ιούδα) αναφέρονται τα εξής: «Ως Σόδομα και Γόμορρα και αι περί αυτάς πόλεις τον όμοιον τούτοις τρόπον εκπορνεύσασαι και απελθούσαι οπίσω σαρκός ετέρας πρόκεινται δείγμα, πυρός αιωνίου δίκην υπέχουσαι» (Ιούδα 7).  Όπως, δηλαδή, τα Σόδομα και τα Γόμορρα και οι ολόγυρά τους πόλεις, οι οποίες κατά τρόπον όμοιο με τους ασεβείς, για τους οποίους έγραψα πιο πάνω, παρεδόθησαν στην πορνεία και έτρεξαν προς παρά φύσιν ασέλγειες σε άλλα σώματα και διεφθάρησαν και εβεβηλώθησαν, είναι μπροστά μας παράδειγμα διεστραμμένων ανθρώπων, που τιμωρήθηκαν με την καταστρεπτική φωτιά, που η θεία οργή έστειλε από τον ουρανό.

4. Ο απόστολος των εθνών

            Οι πληροφορίες που έχουμε για τον απόστολο Παύλο, τόσο από τις επιστολές του όσο και από τις Πράξεις των Αποστόλων, είναι πάρα πολλές.  Ο απόστολος Παύλος γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Ταρσό της Κιλικίας από οικογένεια που προέρχεται από τη φυλή Βενιαμίν.  Τα μέλη της οικογένειας του ήσαν παράλληλα και Ρωμαίοι πολίτες.  Την πρώτη του μόρφωση πήρε στη γενέτειρα του Ταρσό.  Νέος ήλθε στην Ιερουσαλήμ, όπου διδάχθηκε την Παλαιά Διαθήκη και την ιουδαϊκή θεολογία από τον σοφό Γαμαλιήλ.  Λόγω του υπερβολικού ζήλου του εδίωκε τους χριστιανούς.  Παρέστη και αποδοκίμαζε τους φονεύσαντας του πρωτομάρτυρος Στέφανου.

            Ο Θεός, όμως, τον ελέησε και με ένα θαυμαστό γεγονός γίνεται η μεταστροφή του στο Χριστιανισμό.  Από τότε αρχίζει μια νέα ζωή για τον απόστολο.  Έμεινε τρία χρόνια στην Αραβία και Δαμασκό.  Ανέλαβε τέσσερις αποστολικές περιοδείες προς διάδοση του νέου μηνύματος του Χριστού.  Μαρτύρησε στη Ρώμη γύρω στο 66 ή 67 μ.Χ.

5. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου

            Κατά το διάστημα των περιοδειών και φυλακίσεών του ο απόστολος Παύλος έγραψε τις θεόπνευστες του επιστολές.  Γράφτηκαν επ’ ευκαιρία διαφόρων αναγκών και προβλημάτων, τα οποία είχαν οι πιστοί, είτε άτομα είτε εκκλησιαστικές κοινότητες.
            Παρ’ όλον ότι οι επιστολές του γράφτηκαν έχοντας τότε κάτι το επίκαιρο, εν τούτοις αποτελούν πάντοτε πολύτιμα θεόπνευστα βιβλία.  Αυτά αποκαλύπτουν τη σοφία του Θεού, τις ύψιστες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως και ζωής.

(Συνεχίζεται)

---

[1] ΘΗΕ, τ. 9, σ. 920.

[2] Οπ.π.

Ευχές

Στους αγαπητούς επισκέπτες και αναγνώστες του ιστολογίου μας ευχόμαστε χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα και κάθε ευλογία από τον Θεό με τη νέα χρονιά.

Δρ. Χριστόδουλος Βασιλειάδης

Το θαύμα του αποστόλου Ανδρέα στον Παντελή

Το Θαύμα του Αποστόλου Ανδρέα στον Πανετλή

Θεέ μου παντοδύναμε, δοξάζω το όνομά σου,

Πάλε ζητώ την χάρη σου και την βοήθειά σου.

Πρόκειται περί θαύματος του Αποστόλου Ανδρέα,

Να το φωνάξω να ακουστεί στην γενεά την νέα.

Για μια γυναίκα που έχασε το ακριβό παιδί της,

Που τόχε για παρηγοριά και μέλλον στη ζωή της.

Είχε δεκατριών χρονών παιδί κ’ ανάγιωνέντο,

Και Παντελή το όνομα αυτή ονόμαζέ τον.

Μίαν ημέραν έξαφνα, ο Παντελής εχάθη,

Και έβαλέν την στα βάσανα και σε μεγάλα πάθη.

Επιάσασιν τον Παντελή χωρίς κανείς να ξέρει,

Επήραντον μέσα βαθκιά στα τούρκικα τα μέρη.

Εις τα σχολεία στέλλουν τον καλά τον εσπουδάσαν,

Κατόπιν χότζιαν κάμνουν τον κ’ ύστερα ησυχάσαν.

Τώρα ας τον αφήκουμεν εκεί να τους διαβάζει,

Και ας έρτουμε στην μάναν του που είχε το μαράζιν.

Είκοσι χρόνια έκλαιε για τούντην ιστορία,

Και Αντρέας ο Απόστολος λυπήθη την Μαρίαν,

Όμως στην Κύπρο είπεν της πρέπει να ξεκινήσεις,

Για ν’ άρτεις εις την χάριν μου για να προσκυνήσεις,

Ο Άγιος δοξάζω τον πώς εν να τα γιουτίσει,

Πιάνει τζ’ ο χάτζας προσταγήν στην Κύπρο να γυρίσει.

Αφού εν θέλημα Θεού και θαύμα των Αγίων,

Φέρνει τους ράστην και τους δυο να μπούσιν σ’ ένα πλοίον.

Ο χότζας άμα τζ’ είδεν την γνώρισεν την Μαρίαν,

Πως ήταν η μητέρα του βεβαίωσιν εδίαν.

Άψασιν πάνω του φωθκιές, λαμπρά και δεν βαστάχνει,

Πάει κοντά της έκατσε εφτύς καιρό δεν χάνει.

Λαλεί της, πες μου να χαρείς ποιον είναι το όνομα σου.

Και ποιον είναι το μέρος σου σωστά με την καρκιάν σου.

Το όνομά μου λέγει του, με λέγουσοιν Μαρία,

Και η πατρίδα μου σωστά που την Μικράν Ασίαν.

Λαλεί της που τα λόγια σου και που την ιστορία,

Θα έχεις παιδί στον πόλεμο εσύ κυρά Μαρία.

Αμέσως αναστέναξε και έκλαψε η Μαρία,

Ας ήταν εις τον πόλεμο χότζα τζαι να τον είδα.

Πες μου λαλεί της να χαρείς τα μάθκια τζαι το φως σου,

Ίσως τζαι ξέρω τίποτα τζαι πώ σου για τον γιο σου.

Είχε στο πρόσωπο ελιά και εις το στήθος άλλη,

Και εις τη βούκα τη δεξιά δεύτερη πιο μεγάλη.

Λαλεί είναι ζωντανός ο γιος σου που γυρέφκεις,

Και παντελής το όνομα κυρά αν δεν πιστέφκεις.

Λέγει μου, πες μου να χαρείς αν είδες το παιδί μου,

Και γίνου Άγιος Αρχάγγελος και πάρε τη ψυχή μου.

Λαλεί της φέρτο χέρι σου μάνα να το φιλήσω,

Και γλυκοφίλα με και συ και να σου μολοήσω.

Αφού εφανερώθηκε το θαύμα του Αγίου,

Εγίνηκεν ανάστατο το πλήρωμα του πλοίου.

Πως ήταν μάνα και παιδί άμα βεβαιωθήκαν,

Ούλλοι που την συγκίνησιν τα κλάματα λουθήκαν.

Παρασκευή ή Σάββατο νομίζω του Λαζάρου,

Εφτάσαν εις την Λάρνακα πουχε να ξυπαρκάρουν.

Μέσα στον αί Λάζαρο, εφτύς τους οδηγήσαν,

Τη γραία και τον Παντελή και ούλλοι επροσυνήσαν.

Μέσα στην Σκάλα έγινε τότε γιορτή μεγάλη,

Που εστράφηκεν ο Παντελής στην πίστη πουείχε πάλιν.

Είκοσι χρόνια χασιμιός σα νάταν πεθαμένος,

Που ήταν από τη μάνα του μακρά ποχωρισμένος.

Είναι πολλά τα θαύματα στον κόσμο που γινήκαν,

Είχε τυφλούς που αμπλέψασι και τα διηγηθήκαν.

Απόστολε Αντρέα μου κ’ η χάρις σου μεγάλη,

Πόχεις την Εκκλησία σου κοντά στο παραγιάλι.

Απόστολος ανάδειξε τον πλάστη και Θεό μου,

Δοξάζω σε που βοηθάς και μένα και όλου του κόσμου.

Πριν τα σκότη της  καρδιάς σου

Τα σκορπίσει η λευτεριά

Τ’ αφιλόστοργα παιδιά σου

Από χώρες και χωριά

Με τη φλόγα της ψυχής σου

Της εγέρσεως τη δάδα

Σου φωτίζουνε το δρόμο

 που σε φέρνει στην Ελλάδα

 βάδιζε γλυκιά πατρίδα

 αψηφώντας τους τρανούς

μη φοβάσαι ν’ απαντήσεις

 αν χαθώ μες στους γκρεμούς

τα παιδιά σου με λαχτάρα

σε κρατούν από το χέρι

 και οδηγεί τα βήματά σου

 νέας βηθλεέμ αστέρι

 Αφροδίτη του πελάγου

 χαίρε Κύπρος ζηλευτή

 όπως άλλοτε απ’ το κύμα

 πρώτα πρόβαλλε αυτή

έτσι θα ‘ρθει και μια μέρα

 απ’ τα κύματα των πόνων

θα προβάλεις και θα λάμψεις

 εις τους αιώνας των αιώνων.